Burning Desire (COMPLETED)

Chapter 34

CHAPTER 34

"Don't you think it's time for us to talk," Dad's voice echoed in this Mansion.

Parang bigla na lang may pumasok na same senaryo sa isip ko sa ganitong tagpo. It was like I was waiting for the same action from my father.

Napapiksi ako ng humakbang si Daddy palapit sa akin. Mariin akong pumikit at niready ang sarili na muling makatanggap ng sampal sa kanya, but it didn't happen.

Pagmulat ko ay kinuha niya si Clea mula sa akin.

"Follow me in my office." Seryosong sambit niya at nauna na sa itaas.

Nasalubong ni Mommy si Daddy na paakyat habang ang Ina ko ay pababa rito sa sala. Kunot ang kanyang noo ng binalingan niya ako at si Cloud.

"What happened?" she asked.

Nilapitan niya si Cloud at kinausap, nang matapos ay ako naman ang pinuntahan niya.

Mom sweetly smiled. " Go, talk to your father. It's okay, anak. Everything will be fine."

Pinanghawakan ko ang sinabi ni Mommy bago ako tumango at sumunod kay Daddy sa office.

I'm now in front of Dad's office. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi na lang niya pinabitbit kay Mommy ang anak ko.

I was holding the doorknob when I felt Jared pull my arm. Sinundan pala niya ako rito sa itaas.

"Mag uusap tayo pagkatapos nating makausap ang Daddy mo." Walang bahid ng kahit ano ang boses niya kundi kaseryosohan.

I heave a sigh. "Sa ilang beses tayong magkaharap ngayon mo pa naisipan 'yan?"

"It's because you didn't let me."

"And why would I?" walang emosyon kong balik sa kanya.

He clenched his jaw. "Right.... We should really talk right after you're done with your father."

"Asa."

Maikling sagot ko at pumasok na sa loob. Hindi na ako kumatok dahil expected naman ni Dad na papasok kami. I couldn't fathom the atmosphere this room had when I entered. Hindi siya mabigat, hindi ko rin naman maramdaman na magiging magaan ang pag uusap naming dalawa.

"Dad," I tried to get his attention, but his expression was so hard. Nilalaro niya ang anak ko, tinataas-taas sa ere kaya todo ang halakhak na para bang kilalang-kilala niya ang may hawak sa kanya.

Dad gazed at me. "What are you waiting for?"

Sumikip ang dibdib ko. Namasa na rin ang aking mata. "Daddy. I'm sorry,"

Nakita ko ang pagkunot ng noo niya nang lumuhod ako sa harap niya kasabay ng pagtulo ng luha ko. "I'm so sorry. I did you wrong, Dad. I'm sorry to disappoint you." Humawak ako sa tuhod niya at napayuko. Hindi alintana ang kalong niyang si Clea.

I felt him stiffened. "Are you sorry for hiding from us for almost two years?"

Mabilis akong umiling. "No." I suddenly said. It's true, kahit kailan hindi ko pinagsisihan ang itago at ilayo ang anak ko sa magulong paligid dati.

I heard him sigh. "Stand up." his stern voice echoed in this four walls room.

"Daddy..."

"Tatayo ka o tatanggalan kita ng mana?"

Umiling pa rin ako habang patuloy na nakaluhod. Narinig ko siyang tumawa. "Tumayo ka na, anak." Malumanay na ang kanyang boses.

Lumuluha man ay tumayo ako at agad na yumakap sa kanya. "I'm sorry, daddy."