တောင်တောရယ်သာ

အပိုင္း ၈

တိမ္စိုင္မည္းမ်ားသည္ ကန္ေရျပင္ထိ ေရဆင္းေသာက္သည္လား ထင္ရသည္။ ညေနေစာင္းခ်ိန္ထိ မိုးကေစြေနသည္။ ခဏတျဖဳတ္သာတိတ္ၿပီး တစ္ေန႔လုံး ရြာခဲ့ေသာေၾကာင့္ အိမ္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေရေတြအိုင္ေနကာ ေျမာင္းေတြကို မျမင္ရေတာ့။ ေရပတ္လည္၀ိုင္းထားသည့္ အိမ္ေလးမ်ားသည္ မိုးေရထဲမွာ ငုတ္တုတ္ေလးေတြ။

လမ္းသြယ္ေလးအတိုင္း မိုးေရထဲမွာ ေဆာင္းကို ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ ဖုန္းျမည္လာေသာေၾကာင့္ ထီးကိုင္းကို ပခုံးႏွင့္ေခါင္းေစာင္းညႇပ္ၿပီး ေျဖသည္။

"မင္း ငါ့ကို ပိုက္ဆံမလႊဲေပးေသးဘူး"

ဖုန္းထဲမွမိုးညီညီ၏ အသံကို မိုးသံေၾကာင့္ ေကာင္းစြာ မၾကားရ။

"အေႂကြးေတာင္းတာလား ညီရာ"

"အေႂကြးပဲေပါ့၊ မင္းပဲ ေပးမယ္ ေျပာထားတာ"

"ဘာလဲ၊ မင္းရဲ့ကန္စြန္းခင္းအင္တာပရိုက္စ္က အျမတ္မရေသးဘူးလား"

သူတို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သာ နားလည္နိုင္မည့္ေမးခြန္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။ မိုးညီညီ၏ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။

"ေမေမရာ"

"မရွိဘူးဗ်၊ စာသြားသင္တယ္၊ လႊဲလိုက္ေနာ္ ကိုကို၊ ဒီည လႊဲေပး"

ေအးပါကြာဟု ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အာမခံမွ ဖုန္းခ်သြားခဲ့သည္။ ဒီလ အလုပ္ေတြမ်ားၿပီး ပိုက္ဆံလႊဲဖို႔ ေနာက္က်သြားသည္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ဆူေနျခင္းပင္။ ညီငယ္ႏွင့္အေမ့ကို သတိရသည္။ အိမ္မျပန္ခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီ။

ေဆာင္းကို၏ ေျခလွမ္းတို႔ တုံ႔ခနဲရပ္သြားသည္။ သစ္ပင္ေအာက္တြင္ ျပဳတ္က်ေနေသာ အသိုက္ငယ္တစ္ခု။ ၿပိဳပ်က္ေနေသာ အသိုက္ထဲတြင္ ငွက္ငယ္ေလးတစ္ေကာင္သည္ မိုးေရမ်ား ရႊဲရႊဲစိုေနသည္။ မည္သို႔ကိုင္တြယ္ရမည္ကို သိေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခက္အခဲမရွိပါ။ ႐ုန္းကန္ျခင္းမရွိသည့္ ငွက္ကေလးသည္ လက္ဖ၀ါးထဲတြင္ တုန္ေနသည္။ စိုရႊဲေနေသာ အေမႊးမ်ားေၾကာင့္ စုတ္ခၽြန္းခၽြန္းေလး ျဖစ္ေနသည္။ မ်က္ေတာင္မ်ား မၾကာမၾကာ ပိတ္ကာ မ်က္လုံးပင္ မဖြင့္နိုင္။