တောင်တောရယ်သာ

အပိုင္း ၁၃

ပထမဆုံးခ်စ္ရသူသည္ သူ႔ဘ၀ရဲ့ အမွားျဖစ္ခဲ့တာကို ေနာင္တ မရခ်င္ေတာ့။ ထိုစဥ္က ခံစားခ်က္မ်ားသည္ အလိမ္အညာေတြမဟုတ္ခဲ့။ သို႔ေသာ္ အခ်စ္ဆိုသည့္ ခံစားခ်က္အေပၚ ယုံၾကည္မႈေတြ ေျပာင္းခဲ့ၿပီ။ ရင္ခုန္တာသက္သက္ကို အခ်စ္ဟုမသတ္မွတ္ျဖစ္တာ ၾကာခဲ့ၿပီ။

ေလးစားမႈႏွင့္ ယုံၾကည္ျခင္းမပါေသာ ေမတၱာတရားသည္ ေဆာင္းကို အတြက္ အခ်စ္မဟုတ္ေတာ့။

ေကာင္းျမတ္နိုင္ႏွင့္ ျပန္ဆုံရေသာေၾကာင့္ ခံရခက္ေသာ နာက်င္မႈမ်ားကို ျပန္သတိရမိေသာ္လည္း မုန္းတီးေဒါသေတြ မပါ၀င္ေတာ့။ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ဘ၀လမ္းမ်ားအတြက္ ကိုယ္ပိုင္အတိတ္ေတြကို လက္ခံနိုင္ဖို႔ရန္သာ အေရးႀကီးသည္ မဟုတ္ပါလား။

မနက္ျဖန္ဆိုလၽွင္ ဘိုကေလးသို႔ သြားရေတာ့မည္။ လိုအပ္သည့္ပစၥည္းမ်ားကို ထည့္သိမ္းၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း စာအုပ္စင္နားသြားၿပီး ယူသြားခ်င္သည့္ စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ရွာျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္းဆိုင္ရာ မွတ္တမ္းမ်ားအားလုံးကိုေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထည့္ၿပီးသြားခဲ့ၿပီ။

"ကိုကို.."

အခန္း၀မွ မိုးညီသည္ မုန္လာဥနီကို ကိုက္စားေနရင္းက သြားတိုက္ေဆး ဗူးသစ္ကို ကမ္းေပးသည္။ မေန႔ညက သြားတိုက္ေဆး လိုေနေသးသည္ကို ေျပာထားဖူးသည္ကို သတိတရ လာေပးျခင္းပင္။

"ေက်းဇူး ညီ"

"ကိုကို.. မင္းေျပာေပးဦး"

"ဘာလဲ"

"မမျဖဴ ငါ့ကို လက္မခံေသးဘူး"

ေဆာင္းကို ညီျဖစ္သူကို မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္သည္။ ျဖဴ႕ရဲ့ ဆိုရွယ္မီဒီယာေတြကို လိုက္ရွာေနသည့္ မိုးညီညီသည္ ေရာဂါသည္းေနျပန္ၿပီ။ မိန္းမလွေလးေတြျမင္တိုင္း ရင္ခုန္တတ္သူသည္ ျဖဴ႕ကို သေဘာက်သည္မွာ မထူးဆန္းပါ။

"မင္း ျဖဴ႕ကို မေႏွာင့္ယွက္နဲ႔ ညီ"

"ဘာလို႔လဲ၊ မမျဖဴကို မင္း သေဘာက်ေနတာလား"

စားလက္စ မုန္လာဥနီအရိုးႏွင့္ မ်က္ႏွာနားထိုးေျပာေတာ့ မထိေအာင္ ေရွာင္လိုက္သည္။