Brave Hearts

Kabanata 22

Kabanata 22

Is it possible to love for a long time? Ang pag-ibig ba talaga'y nanatili kahit walang kasiguraduhan? Lahat naman ay may hangganan, ito ba ay wala?

It's been what? A decade o higit pa? It's been a long time but why is he saying that he still loves me like before? That he waited for me? Totoo ba 'yon?

Halos masapo ko ang mukha ko sa lakas ng sigaw ni Montezides no'ng hinabol siya ng aso, nahulog pa niya ang ice cream na hawak at umakyat sa bench at doon silang dalawa naghabulan.

"Oh my God..." I gasped in frustration, afraid the dog might bite him or something.

"Bruno!" a lady in jogging pants and shirt came running towards us, nagkatinginan kami at nagsalita ako.

"Is that your dog?" I asked, pointing the dog, parang mahihimatay na si Atlas doon paikot-ikot at nagitla ang babae at napasigaw.

"Oh my God! Bruno, my baby!" she exclaimed, nagtatakbo sa kinaroonan ng aso na tahol ng tahol.

"Bruno!" she called and the dog stopped, nakita ko ang pagngiwi ni Atlas nang tumama ang braso niya sa may bench at mabilis akong lumapit.

The lady took the dog na biglang naging parang isang maamong tuta, napasalampak naman si Atlas sa lapag, hinihingal.

I immediately walked towards him, nakita kong nilalagyan ng leash ng babae ang aso niya at nang medyo dumukwang ako kay Atlas ay nagkatinginan kaming dalawa.

He's sweating, habol niya ang kanyang hininga ay suminghap ako at napailing.

"What happened?" I asked.

"H-hindi..." he puffed a breath. "Hindi ako hinabol ng aso, bibi, imagination mo lang 'yon."

"Whatever, Atlas. I saw it." Ngumuso siya. That made me laugh, napapailing na ako sa kanya at napailing din siya sa akin at sinuklay ang kanyang buhok gamit ang daliri.

"I'm sorry! He got out of my sight! Mabait naman ito at nakikipaglaro lang." The lady suddenly said, biglang lumapit sa amin.

I helped Atlas up, humawak siya sa aking kamay at tumayo.

"Pinapalaro ko lang naman kasama 'yong ibang aso kaso biglang nawala..." ani ng babae at nang tignan ko ang aso ay nakalabas na ang dila at gumagalaw ang buntot kaya natawa na ako roon.

"Hindi naman 'yan nangangagat, ano?" I asked and she nodded, smiling.

"He's pretty playful but he won't bite," ani ng babae at doon na ako nakahugot ng hininga.

Bumaling ako kay Atlas at nakita kong kakaangat lang ng tingin, "hindi naman pala manganggat." I told him but I saw how his eyes widen when he saw the woman.

"Inez?" he called.

Nangunot ang noo ko at napasulyap sa babae na nanlaki rin ang mata at napatawa.

"Atlas!" she called at nagtaka ako nang magtawanan silang dalawa.

"That's your dog?" he asked and the beautiful lady nodded, napansin kong may pagka-sopistikada ang itsura nito.

"Yes! This is Bruno! Oh my God! Hindi ko alam na narito ka sa Manila!" she chuckled.

"Well, yeah. I am working at St. Lukes." Ani Atlas.

"Ikaw, akala ko nasa Peñablanca kayo?" ani ni Atlas, mukhang magkakilala talaga sila.

"Yes," the lady chuckled. "I have some stuff to do here. I just walked Bruno out today kasi palaging nasa bahay, pasensya na at hinabol ka."