ဦးရဲ႕သည္းငယ္ေလး (Completed)

Part-9(Uni)

"သားငယ် အဲ့တာဘယ်လဲ?..."

ရှပ်အင်္ကျီအဖြူကိုအောက်ကဘောင်းဘီတိုအနက်နဲ့ အပေါ်ထပ်ကနေဆင်းလာတဲ့သားငယ်ကိုတွေ့တာမို့...အောက်ထပ်မှာ TVကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်သီတာမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်..။

"မေမေ့ကို သားညကပြောထားတယ်လေ...
ဒီနေ့ နေ့လယ် ဝေလင်းနဲ့ရုပ်ရှင်သွားကြည့်မယ်လို့..."

"သြော်...အေးအေး...
မေမေ မေ့သွားလ်ုိ့..."

"အခုသတိရပြီဆိုတော့...မုန့်ဖိုးပေး..."

"ဘယ်လောက်လဲ?.." လို့ မေးလာတာမို့ လက်ညှိုးလေးတစ်ချောင်းထောင်ပြလိုက်တယ်..

"တစ်ထောင်လား..ရော့ရော့..."

"မေမေ!..သိရက်သားနဲ့ဗျာ...
တစ်သောင်းလို့ပြောတာ..."

"သိတယ်အေ သိတယ်..
တမင်ပြောတာ...ရော့ရော့...."

"ကျေးဇူး မေမေ...အာဘွား..." ဆိုပြီး မေမေ့ပါးကိုနမ်းကာ အပြင်ကိုထွက်လာလိုက်တယ်...

အပြင်ရောက်တော့...ဝေလင်းက ဆိုင်ကယ်ကိုခွလျက်နဲ့...

"ယောက်ဖရာ...ကြာလိုက်တာ...
ပူလောင်နေတာပဲ..."

"မေမေ့ဆီက မုန့်ဖိုးတောင်းနေလို့ကြာနေတာ...
ဒီနေ့ ငါကျွေးမယ်..."

"စားရချည်းသေးရဲ့ကွာ...
ဒါနဲ့ မငယ်ရော မတွေ့ပါလား..."

"ဟုတ်တယ်...မနက်က သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့လိုက်သွားတယ်...ဘာရှိလို့ဆိုလားပဲ..."

"မိန်းကလေးလား..."

"အေး...မိန်းကလေး...
အဲ့တာကြောင့် မင်းစိုးရိမ်မနေနဲ့..."

"အေးပါကွာ...မေးကြည့်တာပါ...ဟီးဟီး...
တက်...သွားမယ်လေ..."

"မြန်မြန်မောင်း...ရုပ်ရှင်ချိန်နီးနေပြီ..." လို့ ပြောလိုက်တော့ ဝေလင်းက ဆိုင်ကယ်ကိုမောင်းကာ ရုပ်ရှင်ရုံကိုထွက်လာခဲ့တယ်...။

................

Centerရောက်တော့..ရုပ်ရှင်ရုံက အပေါ်ဆုံးထပ်မှာဖြစ်တာကြောင့်..အပေါ်ကိုတက်လာခဲ့တယ်..။

ရုပ်ရှင်လက်မှတ်ကိုဝယ်ပြီး..ရုပ်ရှင်ပြမယ့်အချိန်မရောက်သေးတာကြောင့်..မုန့်တွေဝယ်ပြီး ယူစားရင်းနဲ့စောင့်နေလိုက်တယ်..။