Me and My Suspicious Partner(fanfic For WuQi)[Completed ]

Part 18 (ခွင့်မလွှတ်နိုင်)

ချီရုန်၏ မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးမှာနီရဲကာညိုးနွမ်း နေလေ၏။ တစ်ရက်လုံးနီးပါး မရပ်မနားမြင်းကိုအပြေးနှင်လာပြီးနောက် တောထဲရှိ သူ၏ညီနောင်များရှိရာနေရာသို့ရောက်လာခဲ့လေပြီ။ စခန်းတစ်ခုလုံးသည် မီးလောင်ကာနေပြီ တစ်ချို့နေရာများက ပြာမှုန်များပင် ကျွင်းကျန်ရစ်နေချေပြီ။

ကြီးမားသောတိုင်လုံးကြီးများက မကျိုးပဲ့သော်လည်း မီးလောင်ခံထားရတာကြောင့် အမဲရောင်အတိပြောင်းလဲကာနေချေပြီ။ ချီရုန်က ပြာပုံအတိဖြစ်နေသော ထိုစခန်းတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချရင်း ပြာများကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ

" မဟုတ်ဘူး...မဟုတ်ဘူး။ မဖြစ်နိုင်ဘူး။"

ချီရုန်၏မျက်ဝန်းမှမျက်ရည်စများ တရပ်စီးကျလာလေတော့သည်။

"အား..........."

ဒူးထောက်ထားလျက်ပင် သူ၏ခေါင်းကိုမော့လိုက်ရင်း ကျယ်လောင်သောအသံဖြင့်အော်ဟစ်လိုက်လေ၏။ ဝေဝါးနေသောအကြည့်တို့က ပျက်စီးနေသော အပိုင်းအစများ၏ပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။

" အလောင်းတွေ....အလောင်းတွေမရှိဘူး။ "

ချီရုန်က သူ၏မျက်ရည်များကိုချက်ချင်းသုတ်လိုက်ရင်း မတ်တပ်ပြန်ကောက်ရပ်လိုက်သည်။ ဒူးထောက်ကာထိုင်ထားသော ခြေထောက်ကြောင့်အနည်းငယ်တော့ ယိုင်ကာသွားလေ၏။ ချီရုန်က ရီလိုက်သည်။

" သူတိူ့ကိုဘယ်မှာထားထားတာလဲ။ သေဆုံးသွားတဲ့လူတွေကိုတောင် အလွတ်မပေးဘူးလား။"

" ကြည့်လို့ဝပြီလား။ ကြည့်လို့ဝရင် နန်းတော်ကိုပြန်မယ်။"

အနောက်ဘက်မှ ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသော အာဏာပြည့်ဝသည့်အမိန့်သံတစ်ခုက ပေါ်ကာလာ၏။ ချီရုန်က မတ်တပ်ရပ်နေလျ​က်ပင် နောက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။ ပိုင်ဝူရှန့်သည် ဖြူဖွေးနေကာအောက်ခြေ အနားသတ်တွင်မီးခိုးရောင်စပ်ထားသည့် ဝတ်ရုံကို ဝတ်ဆင်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပစ်ကာ သူ့အားကြည့်နေသည်။ သူ၏မျက်နှာက မာန်တင်းကာကြောက်စဖွယ်ကောင်းသည့်ပုံစံမျိုးဖြစ်နေပြီး ဤသို့သော မျက်နှာထားမျိုးကို ချီရုန်တစ်ယောက် ဘယ်သောအခုကမှ မမြင်ဖူးခဲ့ပါချေ။