Yalancılar ve Yabancılar

27.Bölüm: Sesler

Selam minik perilerim!

Şimdi hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin :,)

Keyifli Okumalar!

Boool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen ⭐️

*

Sesler

*

Hayat, dilediğin şeylerin peşinden koşarken akıp gider. Kimisi çabucak ulaşır arzularına mutsuzlukla sonuçlanır. Kimisi ise hayatının sonuna dek peşinden koşmanın, elde etmekten daha büyük mutluluk verdiğini bilir.

*

Mezuniyetten 2 ay önce

Oldukça yoğun ve bir o kadar da yorucu geçen kafe gününü ardımızda bırakırken kısıtlı olan vaktimi odamda, yatağımda boş boş uzanıp tavanı izleyerek geçirmeye adamıştım.

Eve ne ara geldiğimi bile hatırlamıyordum fakat uzun zamandır burada uzanıyor olduğuma emindim. Hem de sadece duş almış bir şekilde, bornozumla birlikte...

Normal bir gün olsa hiçbir güç beni yatağımdan çıkarmaya yetemeyecekken Yekta'nın dünden vermiş olduğu tek bir sözü biraz sonra yataktan çıkmama neden olacaktı.

Evet, bu akşam okulun önünde onunla buluşmamı istemişti. Her ne kadar altında bir sorun çıkacağını ve canımın sıkılacağını düşünsem de olaya iyi yönünden bakıyor, Yekta'yla buluşacağımı söyleyerek kendimi rahatlatmaya çalışıyordum.

Kim bilir Yekta'nın kafasında yine ne tilkiler dolaşıyordu?

Sıkıntılı bir şekilde oflayarak güçlükle yattığım yerden doğrulurken ne giyeceğimi düşünecek kadar aptallaştım bir anlığına. Sanki normal sevgililer gibi bir buluşmaya gidiyor gibi ne giymem gerektiğini dert edecek değildim ya?

Hangi çift gecenin köründe okullarında buluşmak isterdi ki?

Başkaları için saçma ama benim için söz konusu Yekta olduğu zaman gerisini pek umursayacağımı sanmıyorum. Öyle olmasa üç yıldan fazla süredir ona karşı platonik âşık olmazdım değil mi?

Birden yıllar boyu karşılıksız sevdiğim çocukla artık birlikte olduğum gerçeğini yeni idrak etmişim gibi bir sevinç doldu içime. Bu sevinçten aldığım enerjiyle yatağımdan çıktığım gibi dolabımın önünde soluğu aldım.

Ne giymem gerektiğini bilmiyordum fakat okul önünde buluşacak birinin pek de şıklığa önem vermeyeceğini düşünerek bir kot bir tişörtle hazırlığımı tamamladım.

Islak saçlarımı da hızlıca kuruttuktan sonra yansımama bir tebessümle karşılık verdim.

Yekta'yla buluşacağım için yine saçlarımı toplamak yerine açık bırakmayı tercih ettim. Hazırlığımı bitirdikten sonra sırt çantamla birlikte telefonumu da alarak odadan çıktım.

Evden kaçma fikri her ne kadar daha cazip gelse de daha önce asla böyle bir şey yapmadığım için düşüncesi bile korkudan titrememe neden oluyordu. Anne ve babasının biricik, akıllı, uslu kızı Peri böyle bir şey asla yapamazdı. Aileme böyle bir şey yapsam ömür boyu onlara ihanet etmiş gibi hissetmekten kurtulamazdım.

Bu nedenle herhangi bir saçmalık yapmak yerine doğruca mutfağa, annemin yanına doğru yürümeye başladım.

Gerginliğimi gizleyebilmek adına gülümseyerek mutfağa girerken "Anne," diye mırıldandım. "Ne yapıyorsun?"