Mutluluk Mahallesi'ni 13 Ekim Salı günü tek bir gecede yazdım. Ne kadar okunur veya beğenilir bilemem. Aslında bunlar da pek umursadığım şeyler değildir.
Mutluluk Mahallesi'nin sonuna gelmiş bulunmaktasınız. Maalesef, hikayelerdeki gibi her sevdiğin seni sevmiyor, yaralarını gelip de sarmıyor. Tıpkı Hale gibi.
Hale benim güzel kızım. Aileden sevgi görmemiş, başkalarında aramış ama kendini sevmeyi de asla ihmal etmemiş bir genç kadın. Hepimizin içinde olan birçok genç kadın gibi.
Bu son sözde kimsenin fark etmediği acılardan dolayı hayatı son bulmuş Hale'nin hepimize bir ders vermesini diliyorum.
İnsanları sırf bakmak için bakmayı değil, gözlerine yansıyan duyguları yüzündeki ifadeleri anlamak için bakmaya görmeye davet ediyorum.
İnsan parayla yaşamaz. İnsan başka insanı, başka canlıyı anlayarak ancak yaşayabilir hayatını idame ettirebilir.
Başkalarını anlayabildiğiniz, acılarını sarabildiğimiz bir dünyaya kavuşmak dileğiyle.
Hoşça kalın.
YOU ARE READING
Mutluluk Mahallesi
Short StoryMutluluk Mahallesi'ndeki mutsuz kız Hale'ye, Seni her şeyinle seven birilerine kavuşmuşsundur umarım güzel kızım.
