YENİ OKULUM

17.BÖLÜM ~ KÜSMEK ~

Her şey ne kadar da basit öyle değilmi? Her ne olursa olsun hiç birşey olmamış gibi davranmak ne kadar da basit. Ama ben bunu yapamıyordum hiç birşey olmamış gibi davranamıyorum. Tam iki saat oldu okuldan eve geleli tam iki saat olmuştu ve ben hala odamdan çıkmamıştım ne diyecektim ki?
'Anne Meriç bana böyle böyle yaptı yada Atakan şöyle yaptı Aslı böyle biri 'falan mı diyecektim. Odamın kapısı bir kez daha tıklanınca Ayağa kalkıp kilitledigim kapıyı açıp Annem baktım. "Ezgi iymisin kızım " Annem cevap vermeden odamdan çıkıp salona babamın yanına gidip oturdum. Benden bir açıklama bekliyorlardı.

"Sanırım okuldan gitmek istiyorum çün..."

Babamın sözümü kesip "Nerden çıktı şimdi bu?" demesiyle sustum sahi ya nerden çıktı şimdi bu?

"Okulda bazı kişilerle sorun yaşıyorum sanırım beni istemiyorlar oda yetmemiş gibi ne olursa olsun kavga çıkarmak istiyorlar ve ben bundan çok sıkıldım her sabah acaba bugün kim bana sataşacak yada kim laf atacak o da değil kiminle kavga edip müdürün yanına gideceğim diye düşmekten sıkıldım"

Babam bana bakıp bir süre düşündü daha sonra gözlüklerini çıkarıp masanın üzerine koydu. " Bu arkadaşların sana ne kadar yakın? "

Ne kadar yakındı az mı? Çok mu?
"Kişiye göre neden?"

"Bak kızım kimse kimseye durduk yere karışmaz. Ya ona kötü davranmısındır. Ki ben onu hiç sanmıyorum çünkü sen benim kızımsın kimseyi üzecek birşey yapmasın bunu biliyorum. Yada o kişinin olmak veya yapmak istediği şeyi sen yapmış olabilirsin. Belkide seni kıskanıp sana kötü davranmak istemiştir olamaz mı?"

Evet aynen böyle olmuştu. Belkide Babam doğru söylüyor du. Aslı beni Meriçe'den kıskanıp bana kötü davranıyordu. Atakan ise Meriç kavgalı olduğu için beni kullanmak istemişti. Peki ya Meriç o da beni sevdiği için mi böyle davranıyordu?
Hadi bunlar neyse ya Yağız ona ne oluyor ya birden bire elbet bununda bir açıklaması vardır.

"Sanırım haklısın Baba belkide kıskanıldım ha. Peki ne yapmalıyım?"

Annem" Ben ne yapıyorsam onu yap kızım. " dediğinde pek anlamamışdım.

"Nasıl yani?"

"Ay bu kız bana hiç çekmemiş kızım ben Babanla Tartışınca ne yapıyorum? "

Tabi ya ay valla ben Anneme hiç çekmemiştim acaba kime çektim ben.
Annem babam la veya benle Tartışınca biz yokmuşuz kibi davranıyordu. O yetmemiş gibi bizimle konuşmayıp bizi kendiyle cezalandırıyordu.

"Anladım sanırım okuldan ayrılmayacağım onlara istediklerini vermeyip dahada sinirlendirecegim."

"Aferin beni kızıma sonunda anladın."

Sevinçle ayağa kalkıp salondan çıkacakken Babamın sesiyle durum.

"Nereye? "

"Mutfağa acıktım da sizde hazırlamamı istermisiniz ."

Annem "yok kızım sen ye ama ekmek yok Babam gidip alsa iyi olur." Annem Babama imalı imalı konuşunca.

Babam "Onu da sen alıver canan herşeyi ben almak zorundayım." Demişti.

"Başka kim alsın Murat? "

"Ay yeter kendi ekmeğini kendim alırım ben yeterki siz Tartışmayın."

Odama girip üzerimi değiştirdim. İki saatir okul formasıyla oturuyordum. Üzerine siyah sweattimi ve siyah pantolonumu giyip saçımı topuz yaptım. Kapşonumu kafama örtüp çantamdan cüzdanımı alıp evden çıktım. Merdivenlerden inip marketin yolunu tutum. Aslında Marketin aşağısında park vardı belki yağızlar orda olabilirdi. Markettin yandan geçip aşağıya doğru yürümeye başladım. İntikam zamanı şimdi parkın karşımdaki markette girip kapısını kapatıp parka doğru baktım. Tam tahmin ettiğim gibiydi. Meriç ve diğerleri oradaydı. Ekmek reyonuna gidip iki ekmek aldım. Kasaya geçip ücreti ödeyip marketten çıktım. Hadi ya bakın buraya beni görün durun kesin görmezler şimdi kesin. Parkın kaldırımına geçip yürümeye devam ettim ama nasıl yürüyorum bir görseniz. Kaplumbağa benden hızlı o derece yani. Parkın sokağından çıkarken son kez arkama baktım ama hiç biri beni fark etmemişti bile. Önüme dönüp yürümeye devam edecekken Yağızı gördüm o da beni fark edince onu umarsamadan yoluma devam edecekken önümü kesip. "Ezgi biraz konuşa bilirmiyiz." dedi. Ne yani şimdi de Ezgi mi oldum hani komşu kızı ona ne oldu?