ÖZGÜR-TAMAMLANDI

VİZE

Mert çok sevinmişti okunma rakamlarının böyle yükselmesine. Acaba hemen başka bir yazı daha mı yazmalıydı? Kararsız kalmıştı. Kızıl saçlı kıza sorma ihtiyacı hissetti. "Sence hemen bir yazı daha mı yazmalıyım?" diye sordu. Kızıl saçlı kız "Hayır." Dedi net bir dille. Mert onun neden böyle keskin bir şekilde reddettiğine anlam veremedi. Halbuki daha biraz önce kendisini bunun bir yetenek olduğunu inandırmaya gayret eden ve sonunda da başaran oydu. Mert "Neden?" diye sordu merakla. Kızıl saçlı kız "Çünkü bu hafta vizelerin var. Senin önceliğin yazı yazmak değil, vizelere hazırlanmak olmalı. Hem kızların yaptığı yorumları görmedim sanma." Dedi. Mert bu sondaki cümleyi duyunca onun asıl derdini anladı.

"Sen beni kıskanıyor musun?" diye sordu. Kızıl saçlı kız Mert'in böyle damdan düşer gibi sormasını beklemiyordu. Buna biraz şaşırmıştı. Ayrıca Mert'in durumun farkında olması da onu utandırmıştı. Kan yanaklarına hücum etmiş, yanakları yanıyordu. "Hayır." Diyebildi kısık bir sesle. Mert bu işten baya keyif almıştı. Ne güzel şeydi şu kıskanılmak. Hiç böyle tatlı olmamıştı daha önce. "Bas baya kıskanıyorsun işte." Dedi Mert sırıtarak. Yüzünden memnuniyet akıyordu. Kızıl saçlı kız bir an durup düşündü "Bunu saklamanın ne mantığı var ki?" diye sordu kendi içinde.

Mert onun her hareketini gözlemliyor. Ne hissettiğini, ne düşündüğünü anlamaya çalışıyordu. "Evet kıskandım." Diye itiraf etti kız. Mert onun bu itirafını beklemiyordu. "Benim gözüm senden başkasını görür mü sanıyorsun?" diye sordu kıza sırnaşmaya çalışarak. Kızıl saçlı kız "Hele bir görsün de bak nasıl oyuyorum." Dedi. Gayet ciddi duruyordu. Mert onun bir ara gerçekten bunu yapabileceğini düşündü. "Beni korkutuyorsun." Dedi. Gerçekten korkmuş gibi davranıyordu.

Kız "Kork! Kork ki benden başkasını aklından bile geçirmeyesin." Dedi. Kızın bu tavrı bu konuşmaları onu gerçekten korkuttu. Ama çok hoşuna da gitti. Kızın kendisini sevdiği anlaşılıyordu buradan. Daha önce onun duygular beslediğini anlamıştı. Ama şimdi onun sevdiğinden emindi. "Allah'ım sana şükürler olsun." Dedi ellerini gökyüzüne açarak. Kız onun neden böyle birdenbire duaya başladığını anlamadı. "Bu dua niçindi?" diye sordu. Mert "Senin için." Dedi gülerek. "Ne yaptım ki ben?" diye sordu kız şaşkınlıkla. Hala ne olduğunu anlamamıştı.

Mert "Geldin ve hayatımı cennete çevirdin. Senden önce şu evde her saniye zulümken senleyken her anım kucak dolusu sevgiyle geçiyor. Senin burada olman bile bana yaşama sevinci veriyor. Ama şimdi görüyorum ki sen de beni seviyorsun." Dedi. Kızıl saçlı kız bunu bir süre hissettirmek istememişti. Henüz erken olduğunu düşünüyordu. Ama ne gerek var buna dedi içinden. Kime göre ya da neye göre erkendi? Onu seviyordu işte. Bunu saklamanın ne mantığı vardı ki. "Evet, seni seviyorum." Dedi. Gözlerinin içine bakarak söyledi bunu. Mert o anda eridi bitti.

Yüreğindeki yangın bütün vücudunu sardı. Bir ateş basmıştı onu. Öyle sevindi ki bu habere kıza sarıldı. Onu kendi çevresinde döndürmeye başladı. Kız ona "Dur yapma. Başım dönüyor." Dese de aldırmadı. Birkaç tur daha döndü. Sonunda durduğunda kız ayakta duramıyordu. Gerçekten başı dönmüştü. Mert onu kucaklayıp L koltuğa yatırdı. Kız biraz toparlanınca ona bir tane yapıştırdı. "Sana başım dönüyor, diyorum. Ne diye durmuyorsun deli oğlan?" dedi. Mert ona bakıp gülüyordu. Sevdiği kız da onu seviyordu. İçinden volkanlar patlıyordu. Bütün organları yek sesten kutlama çığlıkları atıyorlardı. İlk defa onları böylesine sevinçli görüyordu.

Kızıl saçlı kız biraz toparlanınca ayağa kalktı. "Sen işten geldin. Aç değil misin?" diye sordu. Mert'in aklına o zamana kadar yemek gelmemişti bile. Ama kız bu soruyu sorunca midesinde büyük bir boşluk hissetti. "Evet açım." Dedi. Kızıl saçlı kız "Sana yemek yapardım ama evde hiç malzeme yok. Sen ne yapıyordun, ne yiyordun daha önce?" diye sordu. Mert düşündü. Ama bir yanıt bulamadı. Çünkü bu eve kız gittikten sonra taşınmıştı. O zamandan bu zamana nadiren yemek yapmıştı. Onlar da hep kolay yemeklerdi. Onun dışında genelde dışarıdan bir şeyler getirmişti.