Bir asker ve yârinin hikâyesi...
"Bu sevda
Bende bittiğinde
Sende başlarsa,
Seni asla affetmem."
"Akif Karan," dedim uzun zaman sonra ilk kez konuşurken. İsminin güzelliğine yandım. "Ben senin mesleğinden gocunmuyorum. Aksine gurur duyuyorum. Ama se...
Uzun ve yorucu geçen bir süreçten sonra gelebildim. Beklettiğim için üzgünüm. Yorumlarınızda sizlerle sohbet etmeyi inanılmaz özledim ancak biraz daha sabretmeliyim.
Satır araları sizin çiçeklerinizi bekliyor... 🌸
Okuduğunuz saati paylaşır mısınız?
07.11.2020
Keyifli okumalar diliyorum. 💖
YİRMİ DOKUZUNCU BÖLÜM ♤
GECEYE SIĞINMA TALEBİ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♤
Fotoğraftaki güzel yüz ve parlayan gözler kalbindeki özlemi dindirmek şöyle dursun, daha çok kabartıyordu. Gece ve gündüz vakit olmaktan çıkalı çok oluyordu. Buz gibi soğuğun ortasında, bir mağaranın kuytu köşesinde her soluklanışında Berceste'sinin olduğu fotoğraf oluyordu elinde.
Argun, elindeki fotoğrafa dalıp giden adama bakarak gülümsedi. Defne ve Oğuz Kağan hatrından hiç çıkmazken karşısındaki görüntü içindeki özlemi katlamıştı. Minik bebekleri de elbette kalbinin en özel köşesinde kendisine bir yer edinmişti. Babalık hissiyatının ne olduğunu baba olduğunda anlayan bir adamdı. Zira ona baba olmayı da öğreten sevdiği kadın olmuştu. Ona hayat olmuş ve tüm güzellikleri yaşatmıştı.
Elini arkadaşının omzuna koyup kısık bir sesle konuştu. "Çok mu özledin kardeşim?"
Akif Karan gözlerini çantasından uyku tulumunu çıkarmış ve yere sermiş olan arkadaşına çevirdi. Göz bebekleri gecenin zifiri karanlığını delip geçerken, "Çok, az kalır," deyip iç çekti. "Hiçbir görev bu kadar zorlamamıştı ulan beni. Sen nasıl dayanıyordun, Argun?"
Argun kor gibi yanan yüreğiyle, "Dayanmak zorundasın aslanım. Onların canı sağ olsun diye buradasın," dedi. Ardından hüzünlü havayı dağıtmak amacıyla alaylı bir sesle Akif Karan'a takıldı. "Evlensen görevi bırakırsın sen bu kafayla?"
Tek bir kelimesiyle bir aşkını haykırır hâle gelmişti. Argun bu ayrıntıyla hafifçe sırıttı. Evlilik düşüncesini aklının ucundan dâhi geçirmeyen arkadaşını Berceste dize getirmişti. Onun adına mutluydu, yuvası olmasını istiyordu. Meslekleri ağırdı ve akşamları sıcak bir yuva istiyordu insan. Eş ve çocuk onların tek kıymetlileriydi.
