My bestfriend who became my lover(Seby)

Chapter 10

CONTINUATION

ABBY'S POV
"Abby i need to leave"Sabi nang isang tao na pamilyar yung boses.... Nananaginip na naman ba ako?.....

I tried to speak pero wala akong naririnig na boses ko

Lumabas na si sela sa pinto at bigla may lumabas na nakakasilaw na liwanag sa pinto

Tinatry kong sumigaw pero wala akong naririnig na boses ko at bigla na lang ako nahulog sa hagdan

"SELA!"Sigaw ko pero narinig ko na boses ko... Napatingin naman ako sa paligid ko at napabuntong hininga

Halos isang beses sa isang linggo lagi kong napapaginipan na iiwan nako ni sela... Kaya nakakatakot na umalis dito sa bahay kase baka pagbalik ko wala na siya dito

Oo takot ako magisa... Yun ang sakit ko na hindi na mapapagaling pero since i met sela umayos na pakiramdam ko... Im just scared na baka pati siya mawala na sa tabi ko

May narinig akong mabilis na takbo papalapit sa kwarto ko

"Abby ayos ka lang???"Sabi ni sela habang nakatok katok pa sa may pinto

"Im fine"Sabi ko nang may malungkot na boses... Magawa niya pa kaya akong mapatawad sa pagamin ko

"Can i go in?"Sabi niya kaya... pinindot ko na lang yung sensor dito sa tabi nang kama ko para makapasok siya

Pagbukas nung pinto sinalubong niya naman ako nang yakap at narinig kong nahikbi pa

"Hey why are you crying?"Sabi ko kaya umiyak na siya... Pumiglas ako sa yakap at tinignan siya

"May umaway ba sayo? Bat ka naiyak?"Sabi ko then tinanggal yung buhok niya sa may mukha

"Its nothing"Sabi niya habang nagpupunas nang luha

"Sela kilala na kita... Alam ko na sensitive ka at mabilis masaktan pero naiyak ka lang kapag may dinadamdam ka"Sabi ko kaya napangiti naman siya

"You really do know me well do you?"Sabi niya at umupo nang maayos sa tabi ko

"Anong problema?"Sabi ko sabay patong nang kamay ko sa may kama

"Di lang ako sanay na hindi moko pinapansin maghapon"Sabi niya.... Naalala ko maaccept niya pa kaya yung totoong ako....

"Sige dun nako sa labas"Sabi ko sabay lagay nang kamay ko may pockets nang suot ko na jacket

Bigla niya naman hinigit yung kamay ko papunta sa lap niya... Sela wag kang ganyan mahirap mafall

"Hey kakasabi ko lang na hindi ako sanay na hindi moko pinapansin maghapon diba?"Sabi niya backhug saken.... Sela marupok ako dahan dahan lang

"Its just that..."Sabi ko kaya napatingin siya saken

"That what?"Sabi niya sabay tingin ko sa kanya... Nginitian niya ako habang naghihintay nang sagot ko

"That baka hindi mo matanggap ang totoong ako"Sabi ko kaya nag fake sad face siya at niyakap ulet ako

"Abby i'll accept you the way you are... Kahit ano ka pa"Sabi niya kaya napangiti na lang ako

"Thank you"Sabi ko pero umiling iling siya

"No i should be the one thanking you... Dahil siguro kung sa ibang tao siguro hindi na nila ako pinansin nang one decade"Sabi niya kaya napatawa naman ako

"Oh BTW may pagkain na ba.... Gutom nako ih"Sabi ko kaya pinatayo na muna ako ni sela at lumabas na kami nang kwarto

"Nagorder ka?"Sabi ko pero hindi niya pinansin..... Hmmmmm nagluto kaya toh?

Pagdating namin sa lamesa andami niyang niluto.... Maubos kaya namin toh???

"I cooked na lang... Sayang kase yung mga stock natin sa ref di naluluto baka maexpire"Sabi niya kaya napahawak na lang ako sa may baba ko habang natungo tungo

"Lets eat?"Sabi niya kaya umupo na kami at nagpray muna bago kumain

Una kong tinikman yung adobong manok.... Pagsubo ko napakasarap... Grabe yung feeling na ansarap nang luto hindi mo na kaya mambola?

Natatawa naman si sela sa expressions ko habang nakain... Well tagal ko na kase hindi nakakain nang pure filipino food eh

30 MINUTES LATER