Mavinin Maviyle Buluştuğu Çizgi

XXXVI.

"Uçan Halı Ödül Töreni'ne Menajer damgası."

Dirseğimi masanın üzerine dayadım ve elimi yanağıma yaslayarak Engin'in beşinci haber kaynağından okuduğu haberin ayrıntılarını dinlemeye başladım.

"İki Şubat Pazar gecesi otuz dördüncüsü düzenlenen Uçan Halı Televizyon Ödülleri gecesine bu sene damga vuran olay, oyuncu Tufan Özkan'ın menajerinin sahneye çıkması oldu. Ali Nenazik'in sunuculuğunu yaptığı Uçan Halı Ödül Töreni'nde gözler komedi dalında en iyi erkek oyuncu ödülüne çevrildiğinde beklenmedik bir şey oldu. Yetenekli ve yakışıklı oyuncu Tufan Özkan sağlık sebepleri ile törenin ikinci yarısına geç katılmak zorunda kalırken, menajeri olduğunu açıklayan ve daha önce ismi Tufan Özkan ile bir kez daha skandala karışan Nazlı Demir ünlü oyuncunun yokluğunu hissettirmemek için sahnede ter döktü. Nazlı Demir'in ünlü oyuncunun çocukluk arkadaşı ile özel bir ilişkisi olduğu biliniyor. Birçok ajans Demir için harekete geçerek üniversite öğrencisi olan genç kadının eğitim masraflarını üstlenmeyi teklif etti. Ödül Töreni'nin ayrıntılarını öğrenmek için tıklayınız."

Gözlerimi devirerek elimi havada salladım. Hep aynı şeyler. Bu durumu ilk yaşadığımda, fotoğraflarımın internet sitelerinde ve gazetelerin magazin eklerinde boy boy basılması son derece ürkünç bir olay olarak gelmişti. Oysa şimdi kendimi deneyimli hissediyordum. Ekranlarda olmaya alışmaya başlamıştım. Ödül Töreni gecesinin üzerinden iki gün geçmiş, Çarşamba gününe geçiş yapmıştık bile fakat hala sosyal medyada aratılan isimlerden bir tanesiydim. Abartıldığı kadar olmasa da, birkaç ajans şirketi numaramı her nasılsa bularak benimle gerçekten iletişime geçmişti. Kimisi menajer olarak yükselmem için bana eğitim ve para teklif ederken, kimisi ise televizyon dünyasına adım atmayı isteyip istememem ile ilgileniyordu. Beni en şaşırtan ise Ali Nenazik'in beni programına çıkarma teklifinde bulunurken samimi olmasıydı. Yüzüm unutulmadan beni konuk olarak alma konusunda çok ısrar etmişti. Bende ışık gördüğünü söylüyordu. Onat ise bu fikirden hiç ama hiç hoşlanmamıştı.

"Başka bir haber sitesi Maharetli garson ve çırak menajer işinden terfi mi ediyor? manşeti ile seni paylaşmış. İçeriği okuyayım mı?"

"Kalsın. Linç var mı?"

"Twitter'da hashtag olduğun gün paylaşılan birkaç olumlu ve olumsuz tweeti içeriğe eklemişler. Beni en çok kızdıran ise takım elbisene edilen laflar oldu. Bir kadın ödül töreninde böyle rezil bir şeyi nasıl giyebilir? Onun yerine ben utandım! Bu insanlar modadan hiç anlamıyor." Engin cıkcıklayarak telefonunun ekranını kapattı ve masanın üzerine doğru fırlattı. Diğer çalışma arkadaşlarım masanın yanından ayrılalı epey olmuştu. Artık benimle ilgili şeyler görmekten ve duymaktan sıkılmışlardı. Yine de kafeye gelip gerçekten garsonluk yaptığıma gözleriyle görüp inanmak isteyen insanlar hala vardı ve ben onlarla muhabbet etmekten zevk alıyordum.

Azıcık şöhretten zarar gelmezdi.

"Bir gün keşfedileceğini hep biliyordum," dedi Engin saçlarımı karıştırarak. "Ama Tufan'ın seni gerçekten menajeri olarak istediğine ben bile inanamıyorum."

Evet. Bir de bu vardı. Tufan, şu anki menajeri olan Belgin'in yerine benim onun menajeri olmamı istiyordu. Bu dileğini henüz yalnızca benimle ve Engin'le paylaşmıştı. Onat'ın haberi olmamasını özellikle rica etmişti. Ben kararımı verene kadar ona söylemeyeceğima dair söz vermiştim. Tufan ben sıfırdan işin tüm ayrıntılarını öğrenerek yetişirken, Belgin ile çalışmaya devam edeceğini, sonrasında ise birlikte her şeyi başarabileceğimize inandığını söylüyordu. Beni aileden biri olarak görüyordu. Bunu bana kendisi söylemişti. Hem onun için tereddüt etmeden kendimi riske atarak bunca şeyi yapmış olmamdan ötürü, hem de en yakın arkadaşının sevgilisi; birlikte olduğu adamın ise en yakın arkadaşı olmamdan ötürü beni kaybetmek istemediğini söylüyordu.