Copper Coins《铜钱龛世》

အခန်း ၁၂[ကျိတ်ဆုံအလွတ် ၃]

Unicode

ကျန်းရှီနင်သည် သူဆိုလိုက်သောစကားနှင့်ဖြစ်ရပ်ကို စဥ်းစားချင့်ချိန်ကြည့်ပြီးနောက် မတတ်သာပဲ တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ယင်လာတော့သည်။ ထိုအခြင်းအရာကို ခေါင်းပြန်မော့လာသော ရွှဲရှန့်တွေ့သွား၏။

ရွှဲရှန့်လည်း ဤစာကြမ်းပိုးကို အတော်ပင် အံ့သြနပန်းဖြစ်သွားသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း သရဲဖြစ်နေရက်နဲ့ အရှက်မရှိ သရဲကြောက်နေပြန်တယ်။ ကျန်းရှီနင်၏တီးတိုးပြောသံသည် တိုးညှင်းသလို မြန်ဆန်၏။ ကြားရသည်နှင့် ရွှမ်းမင်မျက်မှောင်ကျုံ့သွားကာ ပြီးနောက် တဖန်ပြန်ပြေလျော့သွားသည်။ ငြီးငွေ့စရာကောင်းသောလေသံနှင့်

"သိပြီ"

"သိပြီ?ဘာကိုသိတာလဲ?"

ရွှဲရှန့်သည် ပင်ကိုယ်အားဖြင့် စိတ်မြန်လက်မြန်လုပ်တတ်သူဖြစ်သလို ဒေါသအထွက်လွယ်သောသူလည်းဖြစ်၏။ နူးညံ့နှေးကွေးသောကျန်းရှီနင်နှင့် ကောင်းကင်ပြိုကျလျှင်တောင် ထွက်ပြေးမယ်မဟုတ်သော မထုံတတ်ထေးရွှမ်းမင်ကြောင့် ရွှဲရှန့်အသက်တိုသွားသလိုတောင် ခံစားနေရသည်။ ရွှမ်းမင်တုံ့ပြန်မှုကို စောင့်နေဖို့ရာ စိတ်မရှည်တော့တာကြောင့် အိတ်ကပ်မှလျှောချကာ တွန့်လိမ်သွားရင်း လျိုချုံဘောင်းဘီရှည်ကို အသံမထွက်စေပဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ခဲပြာရောင်ဝတ်ရုံအောက်သို့ ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်သည်။

ရွှမ်းမင်တည်ငြိမ်စွာဆိုလိုက်သော ကောက်ချက်ချစကားသည် အသိစိတ်၌ နောက်ကောက်ကျကျန်ခဲ့သော အရူးလျိုချုံကို ဆွပေးလိုက်သလိုပင်။ ကျန်းရှီနင်ခေါင်းမော့လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ လျိုချုံနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည်။

မျက်ဆံများသည် အာရုံစူးစိုက်မှုရှိမနေပဲ တောင်ရောက်မြောက်ရောက်ဖြစ်ကာ အသက်မဲ့နေသောအသွင်သည် လွန်စွာကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှ၏။

ကျန်းရှီနင်လည်း အထိတ်တလန့်နှင့် နောက်ပြန်ဆုတ်မိသည်။ သရဲနှင့်ပက်ပင်းတိုးခြင်းသည် ခွေးရိုင်းတစ်ကောင်နဲ့ ထိပ်တိုက်တွေ့ခြင်းနှင့် တူတာကိုသူသိမနေခဲ့။ ကိုယ်သာမတုန်မလှုပ်ရပ်နေလျှင် သူတို့လည်း တုံ့ဆိုင်းသွားနိုင်သည်။ ကိုယ့်ဘက်က လှုပ်ရှားမှုတစ်ခု လုပ်လိုက်ပြီဆိုသည်နှင့် မတုံ့မဆိုင်းပဲ ကိုယ့်နောက်လိုက်လာလိမ့်မည်။ လျိုချုံထံမှ လည်ချောင်းနောက်ဘက်ကလာသော အော်သံနက်ကြီးထွက်လာပြီး ရွှမ်းမင်ကိုသတိမထားမိတော့ပဲ လှုပ်ရှားလိုက်သောကျန်းရှီနင်ရှိရာသို့ ဦးတည်လာတော့သည်။

အရင်ကတည်းက ဖြူဖတ်ဖြူရော်ဖြစ်နေသော စာကြမ်းပိုး၏မျက်နှာသည် စိမ်းရောင်ပင်သန်းသွား၏။ ထွက်လုဆဲဆဲဖြစ်သော ကြောက်လန့်တကြားအော်သံကို အတင်းအကျပ်ပင် ပြန်မြိုချလိုက်ရသည်။ ဒီလိုအချိန်မျိုးရောက်နေတာတောင် ဖတ်ခဲ့ဖူးသော လူကြီးလူကောင်းပုံရိပ်သွင်ကို ဘေးချမထားခဲ့နိုင်။ ထွက်ပြေးချင်ပေမဲ့ အရှက်ရသွားမှာလည်း စိုးရိမ်မိ၏။ ခြေတစ်ဖက်သည် ရပ်ဆဲဖြစ်ပေမဲ့ အခြားတစ်ဖက်က ခုန်လွှားလိုက်တာကြောင့် ကိုယ်ဟန်မထိန်းနိုင်ပဲ ယိုင်ဖယ်သွားသည်။

ဗုတ်!

ထင်ထားသလိုပင် အဆီအငေါ်မတည့်သောကျန်းရှီနင်သည် မြေပေါ်သို့လဲကျသွားပြီး သုတ်တီးသုတ်ပြာနှင့် လက်နှစ်ဖက်ထောက်လိုက်၏။

အစီအရင်အတွင်း လုပ်ဇာတ်ခင်းထားသော လျိုချုံအတုသည် အစစ်ထံ မှရူးနှမ်းမှုများကို ရရှိထားသည်ဖြစ်ရာ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းသည် နှေးကွေးပြီး ကိုးရိုးကားရားနိုင်လှ၏။ သူ့အားရပ်တန့်စေရန် ဘယ်သူကမှ အစရှာ၍မရနိုင်လောက်ဘူး ဆိုသောအမူအရာကိုလည်း ပေးနေသည်။ ပြေးသောအခါ ဆင်တစ်ကောင်လို ယိုင်တိယိုင်တိုင်ဖြစ်နေ၏။

သူ့ဆီဦးတည်ပြေးလာသောလျိုချုံကိုကြည့်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရူသွင်းကာ ကျန်းရှီနင်မျက်စိမှိတ်ထားလိုက်သည်။

လျှပ်တပြတ်မှာ 'ဗုတ်'ဆိုသောအသံထွက်လာပြီး ကျန်းရှီနင်၏မျက်နှာထက် လေပြင်းဖြတ်တိုက်သွားသည်။ အရှေ့ဘက်ရှိ ကျောက်သားကြမ်းပြင်မှာ တစ်ခဏစာလောက် ပြင်းထန်စွာတုန်ခါသွား၏။ ကျန်းရှီနင်မှန်းဆခဲ့သော လည်ပင်းထက်ရောက်ရှိလာမည့် ရေခဲတမျှအေးသောလက်ချောင်းများ ရောက်မလာခဲ့။ ကျန်းရှီနင်သတိထား၍ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ လျိုချုံသည် သူ့ဘေးနားတွင်လဲကျနေ၏။ အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ဤကဲ့သို့လဲကျလာခြင်းဖြစ်မည်။

အရူးသည် ချော်လဲမည်ဟု မမျှော်လင့်ထားတာကြောင့် လက်ထောက်ကာထိန်းဖို့တောင် အချိန်မမှီလိုက်ပဲ မျက်နှာနှင့်သာပြုတ်ကျသွား၏။

ကျန်းရှီနင်လည်း ခဏမျှတော့အံ့သြသင့်သွားပြီး ကုတ်ကပ်ထကာ ဝတ်ရုံပေါ်ရှိ ဖုန်များကိုခါရင်း မြေကြီးကိုကြည့်လျက် မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်နေသည်။

ထိုအချိန်အတော်အတွင်းမှာပဲ ရွှဲရှန့်သည် အဝတ်စရှည်ကိုကိုင်လျက် ခဲပြာရောင်ဝတ်ရုံအတွင်းမှ ထွက်လာ၏။ အဝတ်စသည် ဘာနဲ့တူသလဲဆိုလျှင်..

ခါးစည်းကြိုး?

ခုန်တဲ့အချိန်မှာ အောက်သို့ပုံကျလာသော ဘောင်းဘီနှင့်ညိပြီး လျိုချုံလဲကျသွားတာဖြစ်ကြောင်း ကျန်းရှီနင်သဘောပေါက်သွားသည်။ အစကတည်းက မသေသပ်သော သာခွေယိုင်ခြေထောက်များပိုင်ရှင် လျိုချုံသည် ဘောင်းဘီနှင့်ခေါက်ပြီး ဆိုးရွားစွာပင်လဲကျသွား၏။ နဖူးနှင့်မြေကြီးရိုက်မိသည်ဖြစ်၍ ပြန်မထနိုင်ပဲ ခေါင်းတစ်ခါခါနှင့် အရှိန်ယူနေသည်။

ခါးစည်းကြိုးနှင့် လှိမ့်ထွက်လာသော ရွှဲရှန့်သည် ကျန်းရှီနင်မျက်နှာတည့်တည့်ကို ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် ခါးစည်းကြိုးကို ပစ်ပေးလိုက်၏။

"အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့!အဲ့ဒီအရူးလက်နဲ့ခြေထောက်ကိုပူးချည်ထားလိုက်"

ပြီးလျှင် ရွှမ်းမင်ဘက်သို့လှည့်လာပြီး အထင်အမြင်သေးသောအမူအရာနှင့်

"ငါ့ကိုအမြန်ပြန်ချီလေ..ခါးစည်းကြိုးယူရတာငါ့လက်တွေတောင်ပြုတ်ထွက်တော့မလို့"

ပြန်ချီရမယ်?

ကျင်းရှီနင်ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိ။ အောက်ပိုင်းသေနေသောသူသည် ဘာလို့အဲ့လောက်တောင် အလုပ်များနိုင်ရတာလဲ? နေရာအနှံ့ကိုကျွမ်းပစ်နေတော့တာပဲ။

ပြန်တွေးကြည့်တော့လည်း အခြားသူများကို ပြဿနာဖြစ်စေသော အဟန့်အတားသည် သူကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေ၍ ကျင်းရှီနင်လည်း အပြစ်ရှိသလိုခံစားလိုက်ရပြီး ရှက်မိသွား၏။

တစ်စုံတစ်ယောက်၏ ခါးစည်းကြိုးကို ဆွဲထုတ်ခြင်းသည် လူကြီးလူကောင်းမပီသကြောင်းကို အလေးမထားနိုင်တော့ပဲ ရွှဲရှန့်စကားအတိုင်း လျိုချုံ၏ဘယ်လက်နှင့်ညာခြေကို ပူးချည်လိုက်သည်။ ချည်ရင်း တောင်းပန်ပါတယ်ဆိုတာကို ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်နေ၏။

အလွန်အကျွံချိုမြိန်နေသော စာကြမ်းပိုး၏အပြုအမူကြောင့် ရွှဲရှန့်နှာမှုတ်လိုက်သည်။

ငတုံးနှစ်ကောင်အန္တရာယ်မှလွတ်မြောက်ရန် သူ့ခမျာ သုံးစားမရသောခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို တရွတ်တိုက်ဆွဲပြီး မာနတွေခဝါချ၍ တစ်ပါးသူခါးစည်းကြိုးကို ဆွဲဖြုတ်ခဲ့ရသည်။ကတုံးဆိုလျှင် အတောမသတ်နိုင်သော ကျေးဇူးတရားတွေကို ပြသရန် ဒူးချက်ချင်းထောက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ရွှဲရှန့်ကို အသာအယာမယူ၍ အရင်နေရာကို ပြန်လည်ခေါ်ဆောင်သွားပေးသင့်သည်။ သို့ပေမဲ့ ကတုံးသည် ကျေးဇူးတင်သောပုံတောင်မပြ - တကယ့်ကိုလူ့ကလိမ်

ရွှဲရှန့်သည် ရွှမ်းမင်စိတ်မလုံမလဲဖြစ်စေရန် စိန်းစိန်းဝါးဝါးကြည့်လိုက်၏။ သို့ပေမဲ့ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ရွှမ်းမင်ဘယ်ဘက်လက်၌ ခါးထက်တွင်ရှိခဲ့သော ကြေးနီဒင်္ဂါးပြားများ တွဲချည်ထားသောကြိုးက ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ထိုအရာများနှင့် တစ်ခုခုလုပ်ရန် ကြံရွယ်နေခဲ့သည်မှာသေချာ၏။

ဒီကတုံးကနောက်ဆုံးတော့စွမ်းဆောင်ချက်တွေပြတော့မှာလား?

ခါးစည်းကြိုးခိုးယူသောနည်းလမ်းသည် သရဲတစ်ကောင်နှင့် ရင်ဆိုင်တွေ့ရာတွင် အသုံးပြုသောနည်းလမ်းဟု ရွှမ်းမင်အတွေးမဝင်ခဲ့သည်မှာ အမှန်ပင်။ အခြေအနေတွေ ဒီလိုဖြစ်လာမည်ဟူ၍လည်း မတွက်ထားမိခဲ့။ အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ ထိုနေရာတွင်ရပ်ပြီး ကြက်သေသေနေသည်။

ရွှဲရှန့်သည် ကြေးနီဒင်္ဂါးပြားများတွဲချည်ထားသောကြိုးကို ရွှမ်းမင်ပြန်လွှတ်လိုက်သည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။

သူ့အား မြေကြီးထက်မှ ရွှမ်းမင်ကောက်ယူချိန်တွင် ရွှဲရှန့်အနည်းငယ်တော့ နောင်တရမိသည်။ သူသာကြိုသိခဲ့လျှင် အရူး၏ခါးစည်းကြိုးကို အလျင်စလိုသွားဖြုတ်မည်မဟုတ်။ မဟုတ်လျှင် ကတုံးဘာတွေစွမ်းဆောင်နိုင်သည်ကို သူမြင်တွေ့ခွင့်ရသွားမှာ!

ကြီးကျယ်မြင့်မားသော အခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်လိုက်ရတဲ့အတွက် ရွှဲရှန့်လည်း ချက်ချင်းပင် စိတ်ဓာတ်ကျသွားသည်။ စက္ကူခန္ဓာကိုယ်သည် ပျော့ဖတ်လာပြီး ခေါင်းသည်လည်း ငိုက်စိုက်ကျသွား၏။ ပြီးလျှင် ရွှမ်းမင်အိတ်ကပ်အဝ၌ တွဲလဲခိုနေတော့သည်။

နောက်ထပ်ဘာတွေများထပ်ကြံရွယ်နေပြန်ပြီလဲတွေးရင်း မျက်လုံးအိမ်များကျဥ်းလာပြီး ရွှမ်းမင်ကြည့်လိုက်သည်။ လက်ညိုးကိုသုံး၍ အိတ်ကပ်အဝ၌ ငိုက်စိုက်ကျနေသောစက္ကူခေါင်းကို မလိုက်၏။ လက်ညိုးနှင့်ပင့်ထားသောအချိန်မှာတောင် သာခွေယိုင်ဖြစ်နေသောဦးခေါင်းသည် လက်ညိုးပြန်ရုတ်သည်နှင့် ပြန်ငိုက်ကျသွား၏။

ရွှမ်းမင် ; "...."

ဒီလိုပုံစံမျိုးနှင့် စက္ကူလူသားကို သွက်ချာပါဒဖြစ်နေတယ်လို့သာ ရွှမ်းမင်ယူဆနိုင်သည်။ ခေါင်းခါယမ်းကာ ကျန်းရှီနင်ကို မူလအတိုင်း စိုးစဥ်မျှမပြောင်းလဲသောမျက်နှာထားနှင့်

"သွားမယ်"

စကားဆုံးသည်နှင့် တံခါးတစ်ဖက်မှ အကြံပေးလျိုနှင့်အဖော်သည် တံခါးငယ်ကို အဆက်မပျက်ထုရိုက်လာသည်။ ဆက်တိုက်အကြမ်းပတမ်းထုရိုက်နေကြရာ တံခါးမင်းတုံးပင် ပြေလျော့စပြုလာ၏။

ဒုန်း..ဒုန်း..ဒုန်း

တံခါးဖြိုဖျက်ခံနေရသောအသံကြောင့် ကျန်းရှီနင်တစ်ယောက် ကြက်သီးမွှေးညှင်းများထလာပြီး ရွှမ်းမင်နောက်သို့ လျင်မြန်စွာလိုက်တော့သည်။

ဝင်္ကပါဆန်သောစံအိမ်တော်အတွင်းရှိ မရေမတွက်နိုင်သောတံခါးများကို ဖြတ်သွားရင်း တစ်စုချင်းဆီဖြစ်နေသောလူများနှင့်လည်း ဝင်တိုးမိကြသည်။ ထိုသူများအချင်းချင်းစကားပြောနေကြသည်မှာ ပြဇာတ်တစ်ခုမှ သဘင်သည်များအလားပင်။ သို့ပေမဲ့ ရွှမ်းမင်တို့အုပ်စုကိုတွေ့ပြီဆိုတာနှင့် တစ္ဆေဆန်သော အငွေ့အသက်များ ဖုံးလွှမ်းကုန်ကာ ရန်လိုလာကြသည်။ တချို့မှာနှေးတစ်ဖုန် တစ်ချို့မှာမြန်တစ်မျိုးဖြင့် အော်သံနက်ကြီးများပေးကာ လိုက်လာကြ၏။ မနီးလွန်းမဝေးလွန်းသော အကွာအဝေးကနေ တောက်လျှောက်လိုက်လာရာ တွဲချည်ထားသောစွန်များနှယ်။

ကျန်းရှီနင်သည် ထောင့်တွင်ရှိနေသောတံခါးဆီသို့ ပြေးသွားသလို အထိတ်တလန့်နှင့် ဘယ်နှဦးလိုက်လာကြောင်းကိုလည်း ရေတွက်လိုက်၏။ အမည်မသိသောအိမ်စေအချို့၊ အကြံပေးလျိုသုံးယောက်၊ လျိုချုံနှစ်ယောက်၊ တုတ်ကောက်ကိုင်ထားတဲ့အမယ်အိုနှစ်ဦး.....

ထိလွယ်ခိုက်လွယ်သောပုံစံရှိသည့် အိမ်စေမိန်းမပျိုနှစ်ဦးသည် ပြေးလာသောလမ်း၌ အဟန့်အတားဖြစ်နေသော သစ်ပင်အိုကို လက်ဗလာနှင့် တစ်ပိုင်းတစ်ခြားစီဖြစ်အောင် ဆွဲခြမ်းလိုက်ကြ၏။ အပင်အိုသည် ခြောက်သွေ့ကာ အမြစ်သေတော့မည့်အပင်ဖြစ်ပေမဲ့လည်း တစ်ခြမ်းဆီပိုင်းဖို့ရာအတွက် ဓားတမျှထက်သောလက်ရှိမှရမည်။

ကျန်းရှီနင်သည် ဤမြင်ကွင်းကြောင့် ကြောက်ရွံ့ခြင်းလှိုင်းတပိုးများ ရိုက်ခတ်လာသလို ခံစားနေရ၏။ မတိုင်ခင်အချိန်တုန်းက ကျန်းရှီနင်နိုးလာသောအခါ အခန်းလွတ်တစ်ခုထဲ ရောက်နေခဲ့၏။ တံခါးနှစ်ခုသာဖြတ်ပြီးနောက် ရွှဲရှန့်နှင့်အခြားတစ်ယောက်ကို တွေ့ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဆိုးလိုက်တဲ့ကံတရား!

တောင်စဥ်ရေမရတွေးနေသောကျန်းရှီနင်သည် အိမ်တော်၏တည်ဆောက်ပုံကို အာရုံမထားမိ။ အိမ်တော်၏တံခါးများနှင့်စင်္ကြန်လမ်းများတွင် သိသာထင်ရှားသောအသွင်လက္ခဏာများ ရှိသည်ကို သတိမထားမိဖြစ်နေရာ လေ့လာခဲ့သောစာများသည်လည်း ဟာသသက်သက်သာ။

ကံကောင်းစွာနဲ့ မယိမ်းယိုင်သောရွှမ်းမင်ရှိနေ၏။ ခြေလှမ်းကျဲများနှင့် ခပ်သွက်သွက်လှမ်းနေပေမဲ့ အထိတ်တလန့်ဖြစ်ပုံမရသလို ကြောက်ရွံ့သွားသည့်ပုံလည်းမပေါ်။ တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိပဲ တံခါးများကိုဖြတ်ကျော်သွားသောပုံအရ အပိုင်တွက်ချက်ထားပြီးသား ဖြစ်လောက်မည်။ ဦးတည်ရာလမ်းကြောင်းရှာရာ၌ မဆိုးလှဟု ကိုယ့်ဟာကိုယ်အမွှန်းတင်ထားသော ကျန်းရှီနင်သည် အကောက်အကွေ့များကြားတွင် လမ်းပျောက်ပြီး မူးဝေလာတော့၏။ သို့သော်ငြားလည်း ရွှမ်းမင်ကတော့ အရာအားလုံးအဆင်ပြေနေဆဲ။

အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ တွဲလောင်းလိုက်ပါလာသောရွှဲရှန့်သည် အလောင်းကောင် အသက်ပြန်ဝင်လာသလို ငေါက်ကနဲခေါင်းပြန်မတ်လာ၏။

"ကတုံး..ငါတို့ဘယ်ကိုသွားနေတာလဲ?"

"သေဆုံးခြင်းဂိတ်ဝကနေရှင်သန်ခြင်းဂိတ်ဝကို"

သံသယတွေပြည့်လျက် ရွှဲရှန့်အမေးဆိုလာပြန်သည်။

"ငါကန်းနေတာမဟုတ်ဘူးဆိုရင်ငါတို့ဒီခြံဝင်းကိုဖြတ်နေတာသုံးခေါက်ရှိပြီမဟုတ်ဘူးလား?"

"ဒါကရပ်တန့်ခြင်းဂိတ်ဝ"

"အဲ့တော့?"

"မင်းအနောက်ကိုကြည့်ရင်သိလိမ့်မယ်"

ရွှဲရှန့်လည်း လေးလံသောဦးခေါင်းကို ပျင်းရိစွာလှည့်ရင်း ကြည့်လိုက်သောအခါ အဖြူရောင်အထည်စကိုတွေ့ရ၏။

"လာနောက်နေတာလား? ငါ့အနောက်မှာမင်းပဲရှိတယ်"

ရွှမ်းမင် ; "......"

တဖက်မှ ကျန်းရှီနင်လည်း နောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင်အရှေ့သို့ဆက်ပြေးနေရင်း တစ်စုံတစ်ရာကို နားလည်သွားပုံနှင့် ပြန်ပြီးရပ်တန့်သွားသည်။

"အနောက်ကလူတွေဘယ်ရောက်သွားတာလဲ? ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးပျောက်သွားတာလဲ? အော်သံကိုကျကြားနေရသေးတယ်"

အခုမှသာ ရွှမ်းမင်ဘာကိုဆိုလိုမှန်း ရွှဲရှန့်နားလည်သွားသည်။

"နောက်မှာကျန်ခဲ့အောင်မင်းလုပ်လိုက်တာလား?"

"အင်း"

ဂိတ်ဝရှစ်ပေါက်အကြား မင်္ဂလာဂိတ်ဝမဟုတ်သလို အမင်္ဂလာလည်းမဟုတ်သော ကြားနေဂိတ်ဝနှစ်ပေါက်သည် လုံးဝအသုံးမဝင်တာချည်းပဲတော့မဟုတ်။ ရပ်တန့်ခြင်းဂိတ်ဝသည် ရှာတွေ့ရန်ခဲယဥ်း၍ ပုန်းခိုဖို့ရာအတွက် အကောင်းဆုံးနေရာဖြစ်၏။

တံခါးသုံးပေါက်ဖြတ်ပြီးနောက် လိုက်လာသောစွန်များကို ရွှမ်းမင်ဖြတ်ချနိုင်ခဲ့ပြီ။

ပြီးလျှင် ရှည်လျားသောစင်္ကြန်လမ်းကို ခြေလှမ်းကျဲများနှင့်ဖြတ်ကာ အနောက်တောင်အရပ်ရှိတံခါးကို ဦးတည်သွားတော့သည်။

"ငါတို့မတော်တဆဝင်သွားဖူးတဲ့သေဆုံးခြင်းတံခါးမဟုတ်ဘူးလား?"

အံသြမှုကို ရွှဲရှန့်ထုတ်ဖော်ပြောစဥ်မှာပဲ ရွှမ်းမင်သည် တံခါးကိုဖွင့်ကာ ကျန်းရှီနင်ကို တွန်း၍ထည့်လိုက်၏။

"သေဆုံးခြင်းဂိတ်ဝကသေပြီးသူတွေသွားတဲ့လမ်းကြောင်း..မင်းအတွက်ဆိုရင်တော့အမင်္ဂလာဖြစ်သွားလိမ့်မယ်"

ကျန်းရှီနင်သည် ရုတ်တရက်တွန်းလိုက်မှုကြောင့် ယိုင်ထိုးကာ တံခါးမှဖြတ်ပြီး ခြံဝင်းအတွင်းရောက်သွား၏။ မူလကရှိနေသော လျိုချုံနှင့်အမယ်အိုသည် ရွှမ်းမင်နှင့်ရွှဲရှန့်ကြောင့် အရင်ကတည်းက အပြင်ရောက်သွားပြီဖြစ်၏။ ထိုနေရာ၌ ကျန်းရှီနင်မှလွဲပြီး အခြားဘယ်သူမှရှိမနေတော့။ ကျန်းရှီနင်သည်လည်း ခြံဝင်းထဲခြေချသည်နှင့် မဆိုင်းမတွပင် ပျောက်ကွယ်သွား၏။

"စာကြမ်းပိုးကအစီအရင်ထဲကထွက်သွားပြီလား?"

ရွှမ်းမင်ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ တဖန်ဦးတည်ရာပြောင်းပြီး ရှင်သန်ခြင်းဂိတ်ဝရှိရာသို့ လျှောက်လှမ်းသွားတော့သည်။

ဂိတ်တံခါးရှိရာနေရာသည် ရွှဲရှန့်နှင့်ပို၍ပင်ရင်းနှီးနေသေးသည်။

"ဒါလျိုချုံရဲ့အဆောင်အိုမဟုတ်ဘူးလား?"

ကျောက်ခင်းလမ်း၏အဆုံးတွင် အရိပ်မိနေသော အဆောင်ငယ်ရှိ၏။ ရွှဲရှန့်ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့် မှောင်မိုက်နေသောအဆောင်ငယ်တွင် ရှင်သန်ခြင်းဂိတ်ဝဟု ယူဆနိုင်စရာအချက်လားလားမှမရှိ။

"သေဆုံးခြင်းတံခါးလို့ပြောရင်တောင်ယုံပေးလိုက်ဦးမယ်"

"ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်..ဒါပေမဲ့လျိုအိမ်တော်ရဲ့အရပ်ရှစ်မျက်နှာကပြောင်းပြန်ဖြစ်သွားပြီမလို့သေဆုံးခြင်းဂိတ်ဝကရှင်သန်ခြင်းဂိတ်ဝဖြစ်သွားပြီ"

"ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးတော့လဲ?"

ကြားရသောစကားအပေါ် ရွှဲရှန့်မျက်မှောင်ကျုံ့သွားသည်။ ရုတ်တရက်ကျန်းရှီနင်ပြောခဲ့ဖူးသော "မှဲ့ကနေရာပြောင်းသွားတာလား?ဘယ်ဘက်မှာမဟုတ်ဘူးလား?ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးညာဘက်ရောက်သွားတာလဲ" ကအတွေး၌ပြန်ပေါ်လာသည်။

"ကြည့်မှန်လား?"

ရွှမ်းမင်အောက်သို့ခေါင်းငုံ့ရင်း စက္ကူလူသားခေါင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဥမှပေါက်သောသတ္တဝါသည် ပြဿနာကောင်ဖြစ်ပေမဲ့လည်း တုံးအမနေ။

"လျိုအိမ်တော်ရဲ့မူလဂိတ်ရှစ်ပေါက်အရသေဆုံးခြင်းဂိတ်ဝကအနောက်တောင်အရပ်ကအခန်းမှာရှိတယ်..အနောက်မြောက်အရပ်မှာရှိတဲ့အဓိကအဆောင်ကစတင်ခြင်းဂိတ်ဝ..အရှေ့မြောက်အရပ်ကရှင်သန်ခြင်းဂိတ်ဝ"

လျိုချုံအခန်းမှထွက်ထွက်ခြင်း အကြံပေးလျိုကို ရွှမ်းမင်မှ အခန်းတွေအကြောင်းမေးခဲ့သည်ကို ရွှဲရှန့်သတိရသွားသည်။ အနောက်မြောက်ဘက်ကအခန်းသည် သူ့အခန်းဖြစ်ပြီး အရှေ့မြောက်ဘက်မှာတော့ အငယ်ဆုံးသားလျိုကျင်းနေထိုင်သည်။

စတင်ခြင်းဂိတ်ဝသည် ဂိတ်ဝကြီးရှစ်ခု၏ ထိပ်ဆုံးတွင်ရှိပြီး ရည်မှန်းချက်များအောင်မြင်ရန် အခြေခိုင်မာအောင် အုတ်မြစ်ချသောနေရာဖြစ်၏။ အကြံပေးလျိုလိုချင်သောအရာမှာလည်း ရာထူးရာခံကောင်းကောင်းနှင့် တိုးတက်အောင်မြင်သော အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့်လည်း စတင်ခြင်းဂိတ်ဝရှိရာအရပ်တွင် နေထိုင်ခဲ့သည်။

အခုမှသာ အကြံပေးလျို၏ 'ပင်လယ်ထဲသို့မြစ်စီးဆင်းခြင်း' အစီအရင်၏ရည်ရွယ်ချက်ကို နားလည်တော့သည်။

သေဆုံးခြင်းနှင့်ရှင်သန်ခြင်းကိုတောင် ကွဲပြားစွာမသိသော ဥာဏ်ထိုင်းသူလျိုချုံကတော့ သနားစရာကောင်းလှသည်။ သက်တမ်းနှစ်ဆယ်ကြာ နေထိုင်ခဲ့ပြီးနောက် သူကောင်းကောင်းလုပ်တတ်သောအရာသည် လက်ဖဝါးတစ်ဝက်မျှရှိသော စက္ကူချောင်းများ ခေါက်ခြင်းသာဖြစ်၏။ ထိုကျွမ်းကျင်မှုကို အသုံးချပြီး ဘိုးဘေးများကို ပူဇော်ရန်အတွက် စက္ကူချောင်းများကို တောင်လိုပုံအောင်ခေါက်ခဲ့သည်။ မျှမျှတတဖြစ်စေရန် စက္ကူချောင်းများပေါ်တွင် မိသားစုဝင်များ၏ နာမည်ရေးပြီး သီးခြားခွဲပုံထား၏။

ရွှေတောင်ငွေတောင်များနှင့်ကြွယ်ဝချမ်းသာပြီးဘေးကင်းနိုင်ပါစေ။

အကြံပေးလျိုငယ်စဥ်တုန်းက အမယ်အိုသည် စက္ကူချောင်းတွေမီးရှို့ရင်း ထိုစကားကိုမပြောခဲ့ဘူးလား? ပြောခဲ့တယ်ဆိုရင်တောင် အမှတ်ရတော့မည်မထင်။ မဟုတ်လျှင် သားအကြီးဆုံးကို ဖိနပ်ဟောင်းကဲ့သို့ ချောင်ထိုးထားလိမ့်မည်မထင်။

ပင်လယ်ထဲသို့မြစ်စီးဆင်းခြင်းအစီအရင်။

လျိုချုံကတော့ မြစ်ဖြစ်ပြီး လျိုမိသားစုသည် ပင်လယ်ဖြစ်၏။

တကယ်တမ်းမှာ အကြံပေးလျိုသည် ဖုန်းရွှေအစီအရင်ကို ပြီးပြည့်စုံစွာနေရာချထားရမည်ဖြစ်ကြောင်း သဘောမပေါက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ သေးငယ်သောပြောင်းလဲမှုသည် ကောင်းကင်ဘုံနှင့်မြေပြင်ကို ပြောင်းပြန်လှန်စေနိုင်သည်။ ဘေးဒုက္ခများသည် ကောင်းသောကံတရားများဖြစ်ကုန်ပြီး ကောင်းသောကံတရားများသည် ဘေးဒုက္ခများဖြစ်ကုန်ကြ၏။ အမယ်အိုနှင့်လျိုချုံတို့နှစ်ဦးသား သစ်ပင်အောက်တွင် မြုပ်ခဲ့သောကြည့်မှန်နှင့် 'အဆိုးတွေသည်အကောင်းအဖြစ်ပြောင်းသွားပါစေ' ဟုဆိုခဲ့ခြင်းသည် သတိမထားမိပဲ အစီအရင်ကိုပြောင်းလဲစေခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့်လည်း ဂိတ်ဝများပြောင်းလဲသွားကာ သေဆုံးခြင်းဂိတ်ဝသည် ရှင်သန်ခြင်းဂိတ်ဝဖြစ်လာခဲ့၏။

ပျက်ဆီးယိုယွင်းနေသော အဆောင်ငယ်ရှိရာသို့ ချဥ်းကပ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ အဓိကခန်းမဆောင်ဘက်ကို သွား၍ရသောတံခါးငယ်သည် ကျိကနဲမြည်ကာပွင့်သွား၏။

မြန်ဆန်လှသောအဖြစ်အပျက်များကြောင့် ရွှဲရှန့်သည် မလှုပ်နိုင်လောက်အောင် ထုံထိုင်းလေးလံနေ၏။ 'နောက်လျိုချုံတစ်ယောက်လာပြန်ပြီလား?'

လည်ပင်းကိုဆန့်ပြီး ရွှမ်းမင်ခါးကိုကျော်၍ ကြည့်လိုက်သည်။

အမှန်တကယ်ပင်လျိုချုံဖြစ်နေ၏။

"ဘယ်တော့မှဆုံးမှာမဟုတ်ဘူး!"

ရွှဲရှန့်ဒေါသများပေါက်ကွဲထွက်လာသည်။ အိတ်ကပ်အတွင်းမှ ထွက်ရန်ပြင်ပြီး ကိုယ်တစ်ဝက်မှာ ပြန်ရပ်သွားသည်။ ကတုံးခါးထက်တွင်ရှိသော ကြေးနီဒင်္ဂါးပြားများ တွဲချည်ထားသည့်ကြိုးကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ရွှဲရှန့်တွေးမိသည်။ 'အချိန်ကောင်းပဲ!'

ရွှဲဟုမည်သောစက္ကူလူသားသည် လျှာထုတ်ကာ လက်ဆန့်တန်းလျက် ငါးမြှားချိတ်သဖွယ် ကတုံး၏ကြေးနီဒင်္ဂါးများကို ဆွဲယူကာ လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။

"ဘာကိုစောင့်နေတာလဲ?"

ရွှမ်းမင်သည် လက်ညိုးတစ်ချောင်းနဲ့ ရွှဲရှန့်ကိုပြန်ဖိချလိုက်၏။

"အလျင်မလိုနဲ့..မှဲ့ကဘယ်ဘက်မှာရှိနေတယ်"

ရွှဲရှန့် ; "......"

ရွှဲရှန့်လည်း အသက်ရူကျပ်မတတ် ဒေါသတွေထွက်လာပြီး အိတ်ကပ်အဝတွင် ပြန်၍ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျနေတော့၏။

••••••••