Jethro's Obsession (COMPLETED)

49

Her  POV

Last night, I couldn't sleep kasi alam kong huling gabi ko na lang dito and I'll finally be able to see my papa again kaya ngayon ay maaga akong nagising. And I found Jethro still lying in our bed. Magkatabi kasi kaming natulog kagabi at kung ganito ba naman ang makikita ko sa araw-araw ay baka hindi ko na kayanin sa kilig.

He is so handsome.

I finally admitted my feelings for him at ang gaan lang sa pakiramdam. Kasi nasabi ko na yung tunay na nararamdaman ko sa kanya.

"Staring is bad, don't you know that baby?" he said while his eyes are closed. Nagulat naman ako, so he is awake already?!

Lumayo naman ako sa kanya. "Gising kana?!" tanong ko sa kanya. That was embarrassing!

"Yes." at nagmulat na siya ng mga mata niya at bigla niya akong ginawaran ng halik sa noo.

Bigla naman akong namula dahil dun. I'm still not used of it masi parang kailan lang magka-away pa kaming dalawa.

"Mag s-shower muna ako." kasi naamoy ko na ang sarili ko.

Ngumisi naman ito sa akin. "Samahan na kaya kita?" at nginitian niya ako ng nakakaloko.

"What?!" bigla naman akong napatayo.

"Wala... wala." and he laughed. "Get dress later, kasi may pupuntahan tayo."

Napangiti naman ako. "Ihahatid muna ba ako sa bahay?!" bigla naman akong napangiti sa excitement.

He looked away. "No." edi ano?

"What? Eh saan? Akala ko ba this is already the day that you will bring me home. You promised me that, right?" I said.

He massage his temples. "I know... but after this, ihahatid na kita sa inyo." sabi niya.

"Do you promise?"

Tumayo naman ito at lumapit sa 'kin and he embrace me and said, "Yes, baby. I p-promise."  Yeah, he promised. So I will trust him.

HOURS passed ay nakapagbihis na nga kaming dalawa at nasa sasakyan niya kami ngayon. I don't know where we are going.

"Saan ba kasi tayo pupunta?" tanong ko dito.

"Basta." pero habang tumatagal ay parang alam ko na kong saan kami pupunta. We are heading to his house. Ano naman kaya ang gagawin namin dun?

Habang nasa byahe ay tahimik na lang ako nang makarating na kami ay ipinark niya na ang kotse niya.

"Nandito na tayo." at tudo ngiti na siya ngayon. Ano kaya ang gagawin namin dito?

"Hali ka pasok tayo." at pinagbukasan niya ako ng pinto ng kotse at pumasok na sa bahay nila.

Tinignan ko siya. "What are we doing here?" pero hindi niya pa rin ako sinasagot.

We went to the dining area and there I found Tita and Tito Hernan. Nagka-ayos na ba sila?

"Uhm?" I'm still confused. Why is everyone here.

"Hi son, salamat naman at nakarating ka." sabi ng mommy niya at bigla siyang niyakap. Niyakap naman siya pabalik ni Jethro.

Wait, what's happening? "And you iha, salamat sa pagdating." at niyakap din ako ni Tita.

Tito Hernan just smiled at me. Ngumiti na lang ako kahit hindi ko pa rin alam ang nangyayari rito ngayon. This feels new.

"Come on, kumain na tayo. Kanina pa kasi namin kayo hinihintay.'' sabi ni Tito. At ngumiti na naman siya. Okay na ba sila?

Si Jethro naman ay hinawakan ang kamay ko at umupo na kami.

Umupo na din si Tito at Tita.

"Kumain kayo ng marami ha." sabi ni Tita.

Nilagyan naman ako ni Jethro ng pagkain sa plato ko.

"So, how are you guys?" Tita asked.

Nagsimula ng kumain si Jethro. "We're fine." matipid na saad niya. You can see na meron pa ring awkwardness sa kanila ngayon.

"Okay naman po. Kayo Tita okay na po ba kayo?" tanong ko. Pero bigla ko namang natampal yung noo ko sa tanong ko.

Tita smiled at me. "Okay na kami iha, Hernan and I already talked. We explained each other's side kaya kahit papano ay nagkaintindihan kami. And gusto na rin naming magkabating dalawa para kay Jethro." at napatingin ito sa anak niya.

"Talaga Tita?!" masayang tanong ko.

"Yes, iha. Pero we can't be together anymore, kasi things are better if we won't force it, right?" and she gave me a half smile. Nasiyahan naman ako para sa kanila ni Tito Hernan kasi nagkaayos na sila pero nakakalungkot lang ng kunti kasi hindi na sila magkakabalikan pa.

"But we will still be a parent to Jethro, of course. Sisiguraduhin na namin na this time ay maaalagaan na namin siya ng tama. And I hope our son can forgive us also." sabi ni Tita

Jethro just continue eating his food. Wala man lang reaction. "It's okay, Tito, I know Jethro. And I know that he can forgive you both." at nginitian sila.

Jethro just looked at me. At tinaasan ko lang siya ng kilay. Nakikipag-ayos na nga yung parents niya eh. Tapos ganyan pa siya.

"Sana nga, iha." at nginitian ako ni Tito and we continue talking while eating and Jethro just keep on ignoring his parents.

Masaya namang kausap sina Tita at Tito. Ngayon ay mas lalo ko silang nakilala. Malungkot lang na hindi talaga sila magkakabalikan pa.

"So, when will you going to bring her back son?" biglang singit ni Tito sa usapan namin kaya naman ay napatigil si Jethro sa pagkain.

"D-dad."

"Son, bring her back already." this time ay seryoso na si tito Hernan.

Bigla namang nag-iba yung timpla ng mukha ni Jethro.

"Hernan, I think they are already fine naman. And besides look at Vera I think she's already happy with our son." singit pa ni Tita. Habang nakatingin kay Jethro kasi nakita niyang hindi nito nagugustuhan ang sinabi ni Tito Hernan.

"Tito, sabi naman kasi ni Jethro ay ibabalik niya na ako mamaya sa amin, he promised. And don't worry I'll explain everything to Papa, and I will make him understand." paliwanag ko baka kasi mag-away lang sila ulit.

Jethro just grabbed my hands. "We're going home now, Dad." sabi ni Jethro.

Parang galit pa rin siya. "Son, you haven't finished your food." sabi ni Tita.

"We are going home, mom." at tumayo na siya.

''Jethro, mamaya na." pigil ko dito. Gusto ko rin kasing magka-ayos na sila ng tuluyan.

"No, we're going home." at hinatak na niya ako paalis. Wala na naman akong nagawa at kundi lumabas na lang ng bahay nila at pumasok na sa kotse nya.

"Are you going to drive me home now?" I asked. Pero bigla lang tumiim yung bagang niya and he didn't answer me.

"Jethro." sabi ko dito

"We are going home." he said calmly.

"Where?!"

"In my condo." he plainly said.

Kaya nanlaki naman ang mata ko. "But you said that you're going to bring me home, right?!" this time ay tumaas na yung boses ko sa kanya but he remained silent,  "No... don't tell me that you're going to break your promises." at kinakabahan na naman ako.

No... no.

"Stop the car." sabi ko sa kanya.

"Itigil mo ang kotse, Jethro!" sumigaw na ako ng malakas. Pero hindi pa rin siya tumitigil.

"Jethro, please stop the car!" at hinampas ko siya sa braso. Kaya napatigil na ito sa pagmamaneho. I was eased when he stopped the car. Sinubukan ko namang buksan ang pinto pero ayaw, he locked it.

"Jethro, please. Iuwi muna ako." pagmamakaawa ko sa kanya, at kinakabahan na talaga ako. Gusto ko na talagang umuwi.

"I'm so sorry... baby." he said at tinakpan na naman niya ulit ng panyo yung ilong ko. At nakakaramdam na naman ako ng antok.

No... no... this is not happening.