Jethro's Obsession (COMPLETED)

51

Her POV

Ilang araw na akong walang ganang kumain. At ilang araw ko na ring hindi pinapansin si Jethro.

Ilang gabi na rin akong paulit ulit na umiiyak. Pagod na pagod na akong umiyak. Pero kahit anong iyak ko ayaw nya pa rin akong palayain.

"Good morning, baby!" bungad ni Jethro at pumasok siya sa kwarto na may dalang almusal at agad niya akong hinalikan sa noo.

Agad namang nagtaasan ang dugo ko sa ginawa niya. "Here, eat your breakfast ha. Ilang araw kana kasing hindi kumakain ng maayos, baby." he said and he was about to feed me pero iwinakli ko lang 'yon.

"Ayokong kumain." sabi ko sa kanya.

"Baby, please kumain kana." pagsusuyo niya pa sa akin.

Gustong gusto ko na talagang makauwi. Ayaw ko na dito.

"I said no, Jethro."

"Baby please, kumain kana kahit kunti lang, last night you haven't touch your food." at akmang susubuan niya pa ako pero agad ko siyang pinigilan.

"I told you! I won't eat that." sabi ko at tinignan ko siya ng masama. I hate him!

"Baby please. Namumutla kana oh."

"Then, let me die." mas mabuti nalang siguro na mamatay ako kesa na magtiis dito. He's crazily obsessed with me.

"What?!" at agad siyang nagalit sa sinabi ko.

I'd rather die kesa sa makasama ko siya dito. Yes, I love him pero nangingibabaw ang galit ko sa kanya ngayon. Galit na galit ako sa kanya.

"What." I mimicked him.

"Don't say things like that, Vera." this time he became serious. Ikinuom niya naman yung mga palad niya.

"Bakit ba! Eh parang pinapatay mo na rin naman na ako dito ah!"

"Don't say things like that."

"Ang ano? Mamamat—" he didn't even let me finished when he immediately leaned closer and I was stunned of what he did. He kissed me.

I missed the warmth of his kisses. Marami akong naramdaman na emosyon sa mga halik niya. He deepened the kiss and reach for my tongue. His hands are already roaming my body. Ang init ng mga palad niya.

There's a part of me that want to kiss him back but it didn't win, so I pushed him.

"You jerk!" sigaw ko sa kanya.

"I know, baby." and he chuckled.

"Itigil muna to Jethro. Itigil muna ang kabaliwan mo! I'm breaking up with you and we are over." I said. Yes, I mean it. Ayoko na talagang ituloy pa 'to. Hindi ko na kaya, sinasakal niya na ako.

"What?" he said at hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.

"You heard me, Jethro. We are over."

"No. You're n-not breaking up with me." he said at nakikita kung nasasaktan na siya ngayon.

Kung magalit ako ay hindi ko na napapansin ang mga binibitawan kung mga salita. At hindi ko alam kung pagsisihan ko ba ang mga sinasabi ko sa kanya.

"Alam mo ba na nagsisisi akong ikaw pa ang minahal ko, Jethro." with what I've said ay natigilan siya at ngumiti ng pilit sa akin. I'm already hurting him.

I'm sorry.

"No, you don't, baby."

"Yes, I do." I said with full of courage. For him to show that I am really mad at him.

"Nagsisisi ako, Jethro kung alam mo lang! Kung nalaman ko lang sana na ganito pala ang kakahinatnan ko ay iniwasan na kita noon pa!" sigaw ko.

His face became soft. "I'm so sorry, b-baby." his voice cracked. At pumatak na nga ang luha mga niya. Patuloy itong umaagos sa mukha niya. "I'm really sorry, baby." at hinawakan niya ang mukha ko.

Hindi ko na mabilang kung ilang beses niya na akong iniyakan. Pero kung talagang mahal niya nga ako ay bakit kailangan niya pa akong ikulong.

"I hate you, Jethro. You said that you won't hurt me right?! But what are you doing right now, huh."

"I'm sorry." at napayuko siya.

"You also broke your promises and I really regret loving you, Jethro."

"I'm really sorry, baby. If I wasn't the best boyfriend you had, mahal na mahal lang kasi talaga kita. You are my everything, baby. Natatakot lang ako na baka kapag pinalaya na kita ay baka mag-iiba na yung nararamdaman mo para saakin." he explained, so dahil lang ba dun?

"Seriously, Jethro?!" I said in disbelief.

"I'm just scared, Vera. Naranasan ko ng maiwan ng lahat ng taong malapit sa akin." at patuloy siyang umiyak. "Natatakot lang ako na kapag ibinalik na kita ay baka iwan mo rin ako, o baka ay mawawala ka sa akin. Ayoko ng maiwan baby, ayoko na baka kasi hindi ko kakayanin na mawala ka pa sa akin. Ikaw lang ang may meron ako, Vera. You're my everything, my strength, my happiness, my joy. So, forgive me for hurting you." at hinawakan niya ang mga kamay ko.

"Ang babaw naman niyan Jethro! Wala ka bang tiwala sa 'kin ha?" I understand what he feels pero hindi niya naman kailangang umabot sa ganito.

"No, it's not like that. Baby I trust you." he said.

"Then bakit ganito? Bakit Jethro" at hindi ko namalayan na umiiyak na rin pala ako.

"It's because I love you, Vera and I won't let go of you."

"You're crazy." and I gritted my teeth.

"Am I? Yeah, I'm just obsessed with you. I jut want you to be mine only. Only mine, Vera. From the top of your head to your feet. They are all mine, and I don't share. Akin ka lang, Vera. Hindi ko hahayaan na may kumuha sayo mula sa akin. You only belong to me, Vera." he said at pinunasan niya yung mga luha niya at nagseryoso ulit yung mukha niya 

"I'll never be yours again, Jethro. We are over, remember? Sinira muna ang tiwala ko sayo."

"Is that so? Then let's stay here forever, you can hate me at least you will be mine forever, right?" at ngumiti siya ng nakakaloko. Kanina lang ay umiiyak pa siya pero ngayon ngumingisi na naman.

This guy is really insane.

"I really hate you!" at hinampos ko siya.

"Well, I love you too, baby." and he grin.

"One day, I will surely get out of here! At hinding-hindi na kita babalikan pa and you won't ever see me again."

"That won't happen, baby. You're destined to be with me forever." and he chuckle.

"Try me, Jethro." at tinignan ko lang siya ng masama.

A/N: Malapit ng matapos guys! Keep on supporting