PROLOGUE

969 16 1
                                    

"You killed her."

Mabilis akong umiling sa kanya bilang tugon. "No, I'm not."

"Pinatay mo siya. Pinatay mo ang babaeng mahal ko."

Mabilis na lumandas ang luha ko na kanina ko pa pinipigilan. "Hindi totoo  yan. Hindi ko siya p-pinatay."

"Ikaw." mariin niyang idiniin ang hintuturo niya sa balikat ko. "Ikaw ang dahilan kung bakit siya namatay. Pinatay mo siya. Pinatay mo si Hanny."



"Pinatay mo ang taong nagsisilbing mundo ko."








---------------

Kasabay ng pag-ihip ng malakas na hangin, ay ang pagtulo ng luha ko. Hindi ko akalain na sa ganito hahantong ang lahat. Hindi ko lubos maisip na wala na siya.


Wala na ang babaeng mahal ko.


Napabuntong hininga na lamang ako para kahit papaano, mapigilan ko ang malakas na paghagulgol na gusto kumawala sa'kin.

"Patawarin mo ko." I gulped hard. "Wala akong nagawa. P-patawarin mo ko."

Kahit nanginginig, nagawa ko paring haplusin ang pangalan niyang naka-ukit sa lapida.

"Siguro nga tama siya, nawala ka dahil sa'kin." I paused and took a deep breath. "Pinatay kita."


"Ako ang dah-.."




"P-pinatay mo siya?"


Kunot noo kong nilingon ang pinanggalingan ng boses na yun. At sa mga oras na 'to, hindi ko alam  kung ano ba ang dapat kong maramdaman ng makita siya dito.



"Totoo nga ang balita. Ikaw nga pumatay sa kanya." gulat na dagdag niya.

Napairap na lang ako sa loob loob ko. Tss. I knew it, a paparazzi slash chizmakerz.

"Sinusundan mo ba ko?"


Her eyes widened. "Hoy! Ang kapal ah. Hindi kita sinusundan 'no."

I staring at her intently. "Really ah."

"Oo kaya, may dinalaw din ako dito. Ang kapal mo."

I just shrugged my shoulder. Wala akong oras para makipag diskusiyonan pa sa kanya. Saglit ko lang sinulyapan ang pangalan ng babaeng dahilan kung bakit ako nandito baka ko tuluyang nilisan ang lugar na 'to.

Hindi pa ko lubos na nakakalayo ng maramdaman ko naman ang presensiya ng kung sinung babaeng ito na nandito na agad sa tabi ko.

Ang feeling close niya masyado. Hindi ko nga siya kilala ee.


"Isakay mo ko." prenteng saad niya.

My brows furrowed. "And why would I? Hindi kita kilala."

"Ako din, hindi din kita kilala kaya fair lang." and now, she's smiling at me like a creepy old man who always drunk at night. "Pasakay lang sa tsikot mo. Salamat in advance."


I shooked my head in disbelief.


Baliw ang pota. Sino ba 'to?





______________

LIACHISBWhere stories live. Discover now