Βρέθηκε μαζί του έξω απο το κτήμα του Χόγκουαρτς, ευτυχώς που είχε ισχυρό προσανατολισμό, αλλιώς θα γινόταν και οι δύο κομματάκια στην προσπάθεια να μπούν μέσα στον χώρο, που περιβάλει το άλλοτε εμβληματικό κάστρο, που έστεκε εκεί για αιώνες αγέρωχο με μια αίγλη που πια είχε χάσει.
« ομολογώ οτι δεν είχα μάθει για κάτι τέτοιο. Σίγουρα οι πληροφοριοδότες μου ήταν πολύ περιεκτικοι στην περιγραφή τους »
Η Ναρκυσσα κοίταζε το για 7 χρόνια σπιτι της με μάτια βουρκωμένα πίστευε οτι είχε εξαντλήσει όλα τα δάκρυα που κάποιος έχει διαθέσιμα για μία μέρα αλλά βλέποντας το Χόγκουαρτς σε αυτή την κατάσταση... Ηταν απλά πάνω απο τις δύναμης της
« πάμε μέσα... Αν και τώρα που το σκέφτομαι το μέσα είναι σχετικό »
Την προέτρεψε ο Λούσιους σπρώχνοντας την απαλά στην πλάτη. Προχώρησαν και απελπιζονταν όλο και περισσότερο καθώς πλησίαζαν. Πέρασαν στο εσωτερικό βλέποντας την γενική αναστάτωση. Εφτασαν μέχρι την είσοδο του γραφείου που καποτε ανήκε στον Αλμπους Ντάμπλντορ, προς εκπληξη τους δεν υπήρχε σύνθημα η σκάλα εμφανίστηκε αυτόματα για να δεχθεί τον επισκέπτη. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισαν ήταν την Μακγκόναγκαλ να κοιτάζει κάποια έγγραφα σκυμμένη πάνω απο το γραφείο της
« εχω μια παρόμοια ανάμνηση μόνο που ήμασταν και οι κατά πολύ νεώτερες τότε »
Η παρατήρηση βγήκε απο το στόμα της χωρίς να προλάβει να το καταλάβει πόσο μάλλον να το σταματήσει. Τα μάτια της νεας διευθύντριας στάθηκαν πάνω στο αγκαλιασμένο ζευγάρι και ενώ υπο άλλες συνθήκες κάποιος θα έβλεπε με τρυφερότητα στα μάτια το ανδρόγυνο τα μάτια της γυναίκας κοίταζαν σχεδόν με απάθεια αν όχι με θυμό και πίκρα.
« έναν καλό λόγο που εισβαλετε στο γραφείο μου και υποδιάλυση σχολείο μου »
« δεν έχω κάποιον καλό αλλά έχω έναν χρήσιμο... Εσείς χρειάζεστε λεφτά και σ'εμάς περισσεύουν οπότε ήρθα να υπογράψω εν λευκό και πάρτε όσα χρήματα χρειάζεστε »
« δεν είστε καταζητούμενοι αλλα και πάλι δεν σας θέλω εδώ, φύγετε »
« θα περίμενα περισσότερα απο την γυναίκα που με βοήθησε σαν μάνα, μου στάθηκε και με πάντρεψε »
« ναι οι άνθρωποι απογοητεύουν, και εγώ περίμενα άλλη συμπεριφορά απο την κοπέλα που για χρόνια έχαιρε της επιείκειας μου, της φροντίδας μου και της αγάπης μου... Αλλα όπως είπα οι ανθρωποι απογοητεύουν »
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Χάρι Πότερ : Η αγάπη ενός θανατοφάγου
Fanfiction> γιατί όλοι έλεγαν το ίδιο πράγμα όταν η Ναρκυσσα τους εξηγούσε ότι την αγαπούσε την αγαπάει και θα την αγαπάει? Δεν την ένοιαζε πιά αυτη έβλεπε στα μάτια του την αγάπη του και αυτο της έφτανε. Και μέσα της ήξερε οτι δεν θα σταματούσε ουτε αυτη να...
