"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

"Ben çok korkuyorum." dilimden dökülen, lakin ruhumun heran yaşadığı bu cümle, beni içine hapis etmişti resmen. "Ben senin yanın da olduğum sürece, kimsenin sana zarar vermesine izin vermem, korkma." Güven duyduğum sesinin kulaklarıma dolmasıyla, bir iki adım atıp önünde durdum. "Beni bırakma olurmu? Hep sev." Sığınabileceğim tek liman Alihan'ken, benden gitme düşüncesi, göğsüme koca delik açıyordu. Oturduğu zümrüt rengi koltuktan ayağa kalkıp, ellerimi sıkıca tuttu. Mavilerime diktiği kahveleri, bir çok şey bana anlatırken, bakışların da gördüklerimi kulağıma doğru eğilerek fısıldadı. "kendimi bırakırım, seni yine bırakmam. Kendimi sevmem, seni yine severim. Sensiz bir an bile düşünmediğim bu hayatta, böyle şeyler düşünerek kendine eziyet etme." Duyduklarımla mutluluk göz yaşlarım bir bir akarken, elleriyle yüzümü avuçlayıp sildi. Dudaklarıma bıraktığı sevgi dolu bir öpücükle, dudaklarımdan kopmadan fısıldadı. "Seni seviyorum..."

Gerilen çenesi ve hızlı hızlı aldığı nefeslerle tenimi keşfe çıkıp belime indiğinde kısa bir süre duraksadı "Beni uyuşturduğun halde sana her geçen gün biraz daha ihtiyaç duymam akıl kârı değil." Çekemediğim nefeslere bir de boğazımda takılıp kalan yumrular eklenmiş, az önce kurduğu cümleler beynimin içerisinde doğru teraziyi bulmak ister gibi etrafa saçıldığındaysa göğüs uçlarımda hissettiğim karıncalanma ile dudaklarımdan dökülen inlemeye lanet okudum. Alnından dökülen küçücük sıcak ter damlacıklarından bir tanesi yönünü çıplak göğsüme doğrultunca, dudağında kendine yer bulan gülümsemeyle beraber kısa bir nefes aldı ve dişleri arasından sızan hırıltılarlada birkaç küfür savurdu. Göğsüme damlayan mürekkebi dili ile yoka indirip derin bir nefes aldığında boğuk kelimeleri bir bir akıttı "Bir kez daha beni kendinle tehdit etmeye kalkarsan yaşayacaklarını hayal gücünün sınırlarına bırakıyorum. Daha öncede dediğim gibi izle ve gör" ARAL ERGE bu ismi hafızanıza iyi kazıyın çünkü çok duyacaksınız... (Nott= Fazlası ile +18 sahne bulunduruyor!) Instagram: aynur7_a

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

"DUR!!!" Duyduğum kelimeyle, bedenimin yapacağı işlev aynı değildi. Eğer ki durursam o cehenneme tekrar götürecekti beni. Ve bu kez bana olmayan merhametini de kullanmıyacaktı. Gözümün üzerine düşen saç tellerim her ne kadar görüş açımı zora soksada, ağlamaktan bulanıklaşan gözlerim kadar değildi. Gitgide yaklaşıyordu, arkama bakmasamda seslerden anlayabiliyordum. Ayaklarımda derman kalmamıştı artık. sızlayan bileğim ise bana hiç yardımcı olmuyordu. "ASEL!!!" Adımı haykırışına kulak asmıyacaktım, ta ki patlayan silah sesine kadar. Vurmuş muydu beni? Durdum titreyen bedenime, sahip çıkamadan durdum. Arkamı dönmek istemiyordum, çok korkuyordum. Ya bu kez havaya değil silahı, bana sıkararsa diye. Sinirlenince kendini kaybederdi DEMİR SÖNMEZOĞLU! Ama ben onu sinirlendimenin de ötesine geçirmiştim şu an. Ondan kaçmıştım!! Tek isteğim özgürlüğümdü oysa. "EĞER Kİ BİR ADIM DAHA ATARSAN, SENİ ÖLDÜRÜRÜM!!!" Yer ayaklarımın altından kaydı sanki. "ASEL DÖN YÜZÜNÜ! TEKRARLAMIYCAĞIM ÇÜNKÜ!" Bitmişti hayatım buraya kadardı. Elimde ki son şansı da yok etmişti. Beni kendine MAHKÛM etmekte kararlıydı...