*Gerçek Aile klasiğidir, aşiret hikayesidir.* Reklam yapmayın siliyorum. ° Valeriya... Rusya'da yaşayan 16 yaşında küçük bir kızdı. Türk bir annenin ve Rus bir babanın kızı olduğunu düşünüyordu. Bir gün ailesi karşısına geçti. Ve o andan itibaren her şey değişti. ° Yazma tarihi: 04/07/2022 Yayınlama tarihi: 17/06/2024 17/09/2024 #abla katagorisinde birinci. 19/09/2024 #ikizim katagorisinde birinci. 10/10/2024 #macera katagorisinde sekizinci. 11/10/2024 #aksiyon katagorisinde ikinci. 17/10/2024 #abilerim katagorisinde dördüncü. 20/10/2024 #aile katagorisinde beşinci. 23/10/2024 #gerilim katagorisinde yedinci. 24/11 /2024 #aşiret katagorisinde üçüncü. 24/11/2024 #kurgu katagorisinde altıncı. 15/01/2025 #bilimkurgu katagorisinde dokuzuncu.

Ulysses yayınları sayesinde kitap oluyorrr... Bu kitap okuduğunuz bütün Wattpad kitaplarının karışım haline gelmiş şekli.... ....... GÜZEL BİR KİTAP TAVSİYE EDERİM OY VERİP YORUM BIRAKMAYI UNUTMAYIN:))

17 yıldır Mardin'de yaşayan, yaptığı her hareketten yargılanan, her gün babasından şiddet gören Ahenk, zorla evlendirilmeye çalışılırken gerçek ailesinin onu bulması üzerine bütün düzenini değiştirip İstanbul'a gider. Burada üç abisi üçüzleri ve iki yaşındaki erkek kardeşine alışabilecek mi? Hep birlikte görelim. ••• Üzerimdeki gelinliğe gözyaşları içinde bir kez daha baktım. Bu bir gelinlik değil kefendi. Kaburgalarımdaki ağrı beni öldürecek cinstendi nefes bile alamıyordum. Ama ayakta durmaya çalışıyordum. Kapımın açılmasıyla içeri abim girdi. Beni kolumdan tuttu ve aşağıya indirdi. Yakın akrabalar ve bir hoca vardı. Yaşım yetmediği için resmi nikah yapmayacaktık. Sadece dini nikah olacaktı. Baran ve ben hocanın yanına oturunca ona yaklaşıp "Aksel'e ne oldu?" dedim. Ellerini yumruk yaptı. Bana döndü buz gibi bir sesle "Öldü." dedi. Hayır yalan söylüyordu ölmüş olamazdı. "Yalan söylüyorsun." dedim. İnanmak istemiyordum. "Öldü." dedi, bir kez daha. Sadece o değil ben de ölmüştüm. Hoca bize döndü nikah akdini başlatacakken kapıdan orta yaşlarında bir kadın ve arkasında aynı yaşlarda bir kadın ve erkek, genç bir çocuk ve benim yaşlarımda bir kız girdi. Salona ilk giren kadın "Bu nikah olamaz. Ahenk sizin kızınız değil." dedi. Ve o an sanki göğüs kafesimdeki ağırlık kalktı ve ben bugün ilk kez içtenlikle gülümsedim. 𝐘𝐚𝐳ı𝐦'𝟎𝟏.𝟎𝟑.𝟐𝟒' 𝐘𝐚𝐲ı𝐦'𝟏𝟎.𝟎𝟒.𝟐𝟒' 𝐁𝐢𝐭𝐢𝐦'𝟎𝟔.𝟎𝟐.𝟐𝟓'

Herşeyin bittiğini düşündüğü anda karanlık bir geceyi andıran gözlerde aşka tutunmak... ------------------------------------------------------------- Esmer teninde dövmeleri çok çekici gözüküyordu. Genelde hep aslan dövmeleri vardı. Merakla, -"Sevgilim senin en sevdiğin hayvan aslan falan mı? Her yerinde aslan dövmesi var."diye sordum. Gözlerini bana çevirip gülümsedi. Herkesin yanında yüzü oynamayan adamın benim yanımda hep gülmesi içimi sıcacık yapıyordu. -"Evet en sevdiğim aslan.Hemde iş dünyasında lakabım böyle." Dudaklarımı 'vay be' dermiş gibi yapıp salladım. Gözlerinin içine bakıp, -"Her yerin kralıyım diyorsun yani."dedim gülümseyip. Küçük bir kahkaha atıp arabaya durdurdu. Dışarı bakınca şirkete geldiğimizi anladım. Riccardo'ya dönünca dikkatli bir şekilde bana baktığını gördüm. Bu kadar dikkatli incelemesinden utanıp gözlerimi kaçırdım. Elini getirip sol göğsümün üzerine koydu. Çenemi nazikçe tutup gözlerimin içine bakarak, -"Benim sahip olmak ve kral olmak istediğim tek yer burası." Dedikleriyle sanki kalbim durdu. Ona en içten gülümsememi gösterdim. Dudaklarımızı birleştirmeden önce, -"Oranın kralı hep sensin." dedim. ---------------------------------------------------------------- Dila Korkmaz & Riccardo Bianchi

Hayatın ne kadar üstüne gidersen, o kadar altında kalırsın. Varis Serisi I.

Önündeki kalabalık aileye bakıyordu kırıkça Güneş; Çok geç kalmışlardı.

Ben bir Açelya çiçeğiydim; yolunu kaybetmiş, köklerini bulamayan... Kısa bir süre önce, doğru bildiklerim bir bir yıkıldı. Gerçek sandığım yalanlar, hayatımı bir tokat gibi yüzüme çarptı. "Aile" dediğim insanların ördüğü yalanlarla dolu bir dünyada, yıllarımı çürütmüş ve kendi benliğimi kaybetmiştim. Sonra, karşıma o adam çıktı. Hem deliler gibi aşık olduğum hem de ölümüne nefret ettiğim o adam... Tehlikeli bir aşk şarabının sarhoş edici tadında mutluluğu bulacağımı sandım. Ama yanılmıştım. Sert ve uzak görünen maskesinin ardında itaatkâr bir adam yatıyordu. Yıllar önce, hayatına bir fırtına gibi girmiş, onu kendime aşık etmiş, sonra hiç beklemediği bir anda çıkıp gitmiştim. Ama biliyordum, gün gelecek beni bulacaktı. Ve işte, o gün gelmişti. O adamın ilk sorduğu soru; Niye? Niye yaptın bana bunu? Onun acılar içerisinde sorduğu bu soruya asla bir cevap veremedim. Karşımda bulunan adam beni öylesine çok seviyordu ki, ona ihanet etmeme rağmen, beni affedebileceği bir sebep arıyordu. Ben bir Açelya çiçeğiydim. Ayrılığı simgelerdim. Ama onun için Visal'dim. "Belki de beni içten içe affettiği için kavuşmak anlamına gelen bu adı takmıştı bana. Bir gün ona sordum: "Neden bana Visal adını koydun?" Gözlerime bakarak, usulca fısıldadı: "Çünkü sana kavuştum, Günışığım." Visal, kavuşmayı simgelerdi. Açelya ise ayrılığı... Not: Gerçek ailem, Polisiye ve Mafya kurgusudur. Ayrıca fazlaca kan, vahşet, vb unsurlar ve olumsuz ögeler mevcuttur. Kesinlikle 18 yaşından büyük okuyucular okumalı, bu yüzden uyarıyı dikkate alarak bu kurguya başlayınız. Not 2: Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür. Kurguda gerçekleşen olayların kişi, kurum ve kuruşlar ile hiçbir bağlantısı yoktur.

Gerçek aile (aşiret ) ve mahalle kurgusudur. Gerçek ailesinden haberi olmayan üniversite 3. Sınıfa giden bir Deniz . Ailesinin gerçek olmadığını öğrendiği de ne yapacak. Asıl gerçek ailesinin bir mahallede oturduğunu öğrenen ve ağabeyleri olduğunu öğrenen Deniz bunu nasıl karşılayacak? Yalnız ve zengin bir aile kızi olan Deniz .. Kalabalık ve aşiret olan bir aile.. Deniz , ağabeyler ve aşiret bir aile... Hadi bakalım.

İnsan her yara aldığında daha çabuk iyileşir mi gerçekten? Yoksa o yaralar zamanla sadece daha derine mi işler? Acı, yalnızlık ve bitmek bilmeyen karanlık... Bunlar büyürken bana eşlik eden tek duygulardı. Çocukluğum onların nefretin gölgesinde sessizce kayboldu.Sevilmenin ne olduğunu bilmeden, ağır bir sessizlik içinde geçti. Büyüdüğümde yanımda yalnızca alıştığım o soğuk boşluk vardı. Yaralar birikti, izler derinleşti. Hepsi bir şekilde geçti ya da geçmedi. Şimdi geriye ne kaldı bilmiyorum; sadece bir boşluk, sessiz ve sonu olmayan bir boşluk...

Biyolojik aile kitabıdır. "ALLAH'IM SONUNDA ŞU EVE DİŞİ BİR VARLIK GİRDİ." "Sesini kessen mi artık?" "nerede lan kuzenim? Nereye sakladınız?" "Cins misin oğlum sen?" Reklam yapmayınız.