ne gümüş bir çocukluk, ölüler gibi sağlam, ölüler gibi soyunmuş artık korkularından, onu ben ne kadar buldum desem, yok olur, çünkü girilmez tarlasına ay kokusundan one!shot
seviyordum o'nu. o'nu rüyamda gördüğüm kendi çaresiz, acınası görüntümü sevdiğim gibi, bu görüntünün utancı, öfkesi, suçu ve hüznüyle boğulur gibi kederle ölen yabani bir hayvan karşısında utanca kapılır gibi, kendi oğlumun arsızlığına öfkelenir gibi, kendimi aptalca bir tiksinti ve aptalca bir sevinçle tanır gibi sev...