Zehra Koçak, KPSS'ye hazırlanan 26 yaşında genç bir kadındır. Hayatı kütüphane ile ev arasında depar atmakla geçerken bir gün aldığı haberle rutin hayatı bozulacak, eski defterler tekrar açılacaktır. "Bu ilişkiyi bitiren bendim. Şimdi geriye dönüp bakan da neden benim?"

''Daha fazla bu oyunu oynamak istemiyorum, tek yapman gereken beni istediğini söylemen.'' ''Oyun oynadığımızı kim söyledi?'' ''Konu sen olunca işin içinde her zaman bir oyun oluyor.'' ''Bu sefer değil.'' Alina ne olduğunu anlayamadan Sarp kolunu beline dolamış ve onu kendisine çekmişti. Alina adamın dudaklarının yumuşak ama kuvvetli baskısını kendi dudakları üzerinde hissedince bir anda boşluğa düşmüş gibi oldu. Hayır, boşluk değildi. Bir okyanusun derin sularına düşmüş gibiydi. Bu hem korkutucuydu hem de sarsıcı. Alina'yı hem tehlikeye, hem de onun daha önce hissetmediği duyguların derinliklerine sürükleyebilirdi. Kıpırdamadan bekledi Alina, dokunulmak ve öpülmek altüst etmişti düşüncelerini. Sarp'ın parmaklarının saçlarının arasında, gezindiği her noktaya kendini tanıtır gibi nazikçe gezinmesi ruhunu sanki bedeninden çekip alacak güçteydi. Vücudu bir anlığına kararsızlığa kapıldı. Eğer sadece bir saniyeliğine de olsa ona izin verse o anda Sarp'ın kendisini arkalarındaki duvara yaslayıp oracıkta kendisine sahip olacağını biliyordu. Alina'nın aklına bacaklarını Sarp'ın beline dolayıp onu içine almanın nasıl bir his olduğu düşüncesi gelince hafif iniltiyle karışık bir ses çıktı dudaklarının arasından ve bundan nefret etti. Hızla kendini geri çekti Sarp'ın öpülesi dudaklarından. Alina'nın gözleri Sarp'ın sabit bakışından kaçarcasına uzaklaşırken, bedeni teslimiyetin doruklarındaydı resmen. İstese, uzanıp kollarını beline dolasa kendini bırakacaktı Alina ve en kötü olan şey ise Sarp'ın bundan emin olmasıydı. • • • +18 unsur barındıran bir hikaye. Yetişkin içerikten rahatsız olacakların okumaması rica olunur!

Hepimizin yoğun çabalarla kat etmeye çalıştığı bir yol, şüphesiz her çıkmazda üzerine kapanan bir kapı vardı. Ben Hazan. Bana yuva olan mahallede tatmıştım tüm duygularımı. Aşkı da, nefreti de ve yarı yolda kalışımı da... Küçük bir kızken gönlüme bir adamı sığdırmış, büyüdükçe aşkıyla beraber getirdiği acıyı da yaşar olmuştum. Bu hikaye benim kalp yaram. İşte bu benim kendimi kaybettiğim aşkta, yine kendimi bulma hikayem.

Hayatınızın en kötü anında 2 kişiyi unutmayın. Bir, kötü günde yanınızda olanlar. İki, sizi kötü güne itenler. Defne şu ana hayatının en kötü zamanını yaşıyordu. Uçurumun karşısında bir yerde aşağı atamak istercesine kötü bir durumdaydı. Onu bu kötü bir duruma sokan herkesten intikam almak için can çekişiyordu ama öyle güçsüz birer hal almıştı ki elinden tutacak kimse yoktu. Taa ki her zaman tanıdığı o abisi ona yardım edene kadar. Defne Gök: O kadar aptal şeyler yaptım ki. Anlatmaya kalksam roman olur derler ya. İşte o roman. Kerem Vural: Kırık parçaları toparlayıp birleştirmek kolay değil ama biz pes etmeyiz. Batu Şan: Kitabı okuyanlar (özellikle kızlar) 0537 *** ** ** arayabilirsiniz. Efe Doğuş: Benim içinde olduğum kitabı okumayan da ne bileyim yani. Burak Aydın: Her şey dağılacak sanıyordum ama her şey toparlandı. Ulaş Rayif: Böyle bir kitap mı çıkmış?

Hayatınızda ne olursa olsun, ders çıkarıp mutlu olmayı deneyin. Danla'nın normal hayatı laboratuvarda kırdığı şişe yüzünden değişmişti. Sadece şişenin rengi hoşuna gitmedi diye ceza almaya ne gerek vardı ki? Bu şişeyi kırdığını gören kızın evini boyamak için spreyler ile evine gitti fakat ne o ev şikayet eden kızındı ne de ondan sonra ki olacakları tahmin etmişti. -- "Polise mi gitmek istersin yoksa benimle sevgili olmak mı istersin?" Dedi pişkin pişkin suratıma bakarak. "Sanırım hayatımın en büyük hatasını yapıyorum.." Dedim, artık onun sahte sevgiliyim. Kapak tasarımı: @KeysNumber

"Bakışıyla bir dağı devirir. El alemi dize getirir. Bütün herkes onu konuşur öyle zannetsin." İddiayı kazanmak için dikkat çekmem gerekiyordu. Şarkıyı söylerken aynı zamanda dans etmeye başladım ritime uygun. Etrafta gezdirdiğim bakışlarımı tekrar Barlas'a çevirdim. "Biraz uslan artık yar, bu neyin özgüveni? Bir destur artık, aştın kendini." Barlas'a laf sokuyordum şarkı yoluyla ama o gülerek beni izliyordu. Hatta gözlerindeki hayranlıkla. "Yaktım gemileri. Her gün birileri ölsün yoluna. Ben ölmeyeceğim." Gaye ölebilirdi mesela Barlas'ın uğruna. Sonuçta sevdiği ve öpüştüğü kızdı. Şarkının sonlarına gelirken nefes nefese kalmıştım. Heyecanlanmamın etkisi büyüktü bunda. Son kez etrafta gezinen bakışlarımı Barlas'a çevirdim ve tam gözlerine bakarak söyledim son sözleri. "Yoluma çıkma aman diyeyim. Yıprattın yeterince gözünü seveyim." Kopan alkış tufanıyla mikrofonu bıraktım ve sahneden indim. Kalbim deli gibi çarpıyordu.

-Düzenleniyor aktif bir şekilde bölümler gelmektedir- Devin altı sene boyunca hapsedildiği hücreden sonunda kaçmayı başarmıştır. Hırsına ve öfkesine yenik düşmesine engel olacaklar ise hiç tanımadığı kişiler olacaktır. Birbirleri ile kan bağı olmayan beş genç... Amaçları ise bir aile olup birlikte intikam almak. Her şeye rağmen gülümsemeyi bilen insanlar. "Hiçbir hücre duvarı, anıları kadar kasvetli değildi." "Hepimiz içimizde bir canavar taşıyoruz Devin.O dışarı çıktığında yaptıklarından bizler sorumluyuz." #aşk #dostluk #aile #intikam #mizah #dram #şiddet

Babasının menfaatleri uğruna bir başkasına satılan Devin, yıllarca süren zulme boyun eğip susmuştur. Genç kadının tahammül sınırını zorlayan son damla, onu hem bir katil hem de bir kaçak yapmıştır. İçine düştüğü karanlık durumdan sonra kaçan ve kaçtığı yerde aşkı bulan genç kadının ölümcül hastalığa sahip bir kızı vardır. Kızı için her şeye göğüs germeye hazır olan genç anne, kızının iyileşeceğini düşündüğü bir hata yapar ve kızını hedef haline getirir. Bu aksiyon dolu serüvende ona eşlik eden adamı tanıdıkça çıkmaza sürüklenecek ve işin içinden çıkamayacak olan Devin, seçimlerinin sonuçlarına katlanabilecek mi? Kızını tüm kötülüklere karşı koruyabilecek mi? Aşkı için ihanet mi edecek yoksa doğruları tüm gerçekliğiyle mi yaşayacak? Devin, isminin anlamı gibi, sürekli çabalayan bir kadının hikayesi.

Yaren ♡ Bedirhan

KANLI SARMAŞIK Gönül sızısı olan babalar; bir daha derdin dermanı olmazmış. Ne yaparlarsa yapsınlar, çocukların yüreği hep sızlar, hep kanarmış. WATTPAD'DE "KANLI SARMAŞIK" İSİMLİ İLK VE TEK HİKAYEDİR.