Epilepsi hastası olduğu için defalarca kendini öldürmek istemişti. Artık krizin belirtileri olan gül kokusunu, gözünün önünden geçen renkleri, şiddetli sarsıntıları istemiyordu. Evrenin en önemli kadınıydı, Gece'ydi. Ve onu tamamlayan bir Gölge ve gerçekleşmesi gereken bir kehanet vardı. Bunun yanı sıra aşık olması yasaktı, eğer aşık olursa ölecekti. Keşke Ilgaz, en başta, lanetlenmeden önce, kendini öldürseydi. Ama ölmek için çok gençti, aynı zamanda da çok geç.

Bir kış günü öldüm tek başıma,ama gözlerimi açtığımda yalnız değildim.Ruhum ikiye ayrılmıştı,iki kişiyi aynı anda farklı zamanlarda sevdim,hem ölüydüm,hem diri,öyle karışık bir durumdu ki sadece tek bir gerçekliğe inandım. Ona olan sevgime tutundum,ruhum diğer yarısının başka bir adamı sevdiği bile,bile karşımda ki adamın benim için kötü şeyler düşündüğünü fark etsem bile onu sevdim.Sadece onunla kalmak istedim.Gözlerimi açtığımda ilk onun yüzünü görmek,uyumadan önce onun dokunuşlarını hissetmek istedim.Ben sadece onun gerçek olduğuna inandım.Kendi ruhuma acı çektirmek adına ,sadece ona güvendim.Ben onu gerçekten sevdim.

©Tüm telif hakları saklıdır. ♚ WATR Yaz '14 En İyi Macera Hikayesi' 2.si ♚ Bir çift insan topluluğu düşünün. Ne kadar kendi ayaklarının üstünde durabilirler? Telefon, teknoloji, hiçbir şey yokken. Issız bir adada nasıl yaşayabilirler? Ya bir oyun? Ne kadar gerçekçi ve korkutucu olabilir? İşte bu hikayede her şeyden habersiz, hayatta kalmaya çalışan 20 genci tanıyacaksınız. Bu hikayede her şey var. Aşk, korku, hayatta kalma mücadelesi, oyun, ödüller ve en önemlisi de inanç var. “Gözleriniz kamp ateşinden öteyi görebilir mi? Kulaklarınız kurt sesinden fazlasını işitebilir mi? Kaderinizi kendiniz yazabilir misiniz? Hayatta kalmayı başarabilecek misiniz? -D”