zeyno ve çağrı tıpkı diğerleri gibi sadece arkadaşlardı. ya da öyle olduklarını zannediyorlardı. 171022 { friends to lovers } | au, texting/düzyazı |

Onu görene dek, ne birinin yara izim olmasını istemiştim ne de birinin yara izi olmak istemiştim. Onu gördükten sonra ilerleyecek olan zamanın beni bir yaraya dönüştüreceğini bilmiyordum; o zamanın içimde onu bir yara gibi taşımama neden olacağını bilmiyordum.Ruhum, o ifadesiz gözleri taşıyordu taşımasına ama o gözlerin içinde etrafını saran alevlerin yansıması vardı. Yangının tam ortasındaydı. Yanıyordu. (ZeyÇağ ağırlıklı yazılan bir hikayedir.) & "Benim canımı en çok sen acıttın,ağrıttın ve yaktın.Kendini bu dünyadan nasıl silebileceksin?"diye fısıldadım. "Denemedim mi zannediyorsun?Denedim,hem de defalarca denedim.Ama olmadı Zeyno yapamadım.Özür dilerim.Her şeyim,sana yaşattığım her şey için özür dilerim."

-ben sana aşık oldum -ben kendimi bildim bileli sana aşığım

"Seni öpmek dünya'nın en güzel hissiydi çağrı koçak"

'yan yana' ayrı yazılır, biz 'SIMSIKI' olalım... ~zeyçağ~

ruhumun ikiziymiş bu tuttuğum ellerinin iziymiş hoşçakal sevgilim sen gittin ama arkanda kocaman bir enkaz bıraktın

Öğretmen ve öğrencinin aşkı (tozluyaka oyuncularının ismi bulunmaktadır) +18 sahneler bulunur!

Zeyno: aldatılıyoruz çağrı Zeyno:Hazal ve Berk bizi aldatıyor çağrı:ne saçmalıyorsun Zeyno çağrı:Hazal yapmaz öyle şey Zeyno: gözünü aç gerizekalı zeyno: göz göre göre aldatılıyoruz çağrı: düşüncelerini kendine sakla

Hayatın tesadüflerle birbirine bağladığı iki genç kalp, aşkın gerçekliğini birbirlerinde tadabilirler mi?