İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben, ölüm diledim. Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...

Denizin maviliğinden sıcak kalpli iki insanın hayatına uzanan deli bir aşk romanı... Bir varmış bir yokmuş berrak bir denizin içinde güzel bir deli maviyle, yemeklere fısıldayan havalı bir adam varmış ve bu hikâye denizin tam da ortasında başlamış. Ardı sıra kattığı bavuluyla birlikte yanına bolca aldığı çılgınlıklarıyla yeni hayatı için çıktı yola. Yaşadığı hayal kırıklıkları geriye bırakıp iş hayatı için Atina'ya gelen Sezgi kendini daha ilk günden maviliğin en derinliğinde buluverdi. Kendi hayatından çok başkaları için yaşadığını fark eden Konstantinos için artık hayatını bir savaş meydanından çekip kendi için yaşamayı seçti. Yunanistan'ın en iyi şeflerinden biriydi. En iyisi için daha fazla mücadele ederken mavinin en şanslı tonuna denk geldi. Bu iki insanın yolu tam da denizin ortasında kesişti. Yemek yapmayı çok seven adam, yemek yemeği çok seven kadının en büyük şansı olduğunu düşündü. Hayallerin yaşandığı, aşkların gözlerle konuşulduğu, yemeklerin bolca tüketildiği ve tenlerin sır tanımadan bolca birleştiği bu delilik için hazır olun.

Kitabın çalınması durumunda hemen işlem adli başlatılacaktır! Tüm hakları saklıdır. ☾ Son bir adım... Yakalayacaktım. Bu âna kadar her cinayetimi kusursuz işlemiştim. Öğrenmek istediğim her şeyi öğrenmiştim. Peki sen nasıl bu kadar zorlamıştın beni? Kimsin? Nasıl olurda ben geçmişimi unutmuşken, benden daha iyi biliyorsun? Ve senin hakkında hiçbir şey öğrenemiyordum? Her soruma cevap verdin. Her cümlende sendeki benliğim çoğaldı. Zaman geçtikçe daha çok öğrenmek istedim Alaz seni. Sorularıma cevap verdikçe dahada cevapsız kaldılar. Nedenini bilmediğim bir şekilde kendimi aradım sende. Sanki sen kaybolan geçmişimden bir emareydin. Ama öğrenmeliyim Alaz Çakır... Yenildin! Üstelik benim hakkımda bildiklerinden yenildin. Sevdiğin için yenildin... Beni koruduğun için yenildin. Bilmeden bakıyordun gözlerimin içine. Güvenle, sevgiyle... ☾ "Bir oyunun içindesin!" Dedi telefondaki adam. Karşımda bekleyen adamın korkusunu sezebiliyordum belli etmemeye çalışıyordu. Gözlerimi ondan ayırıp telefondakini dinlemeye devam ettim "Çok değerli bir piyon olabilirsin ama yanlizca bildiğin kadarını oynuyorsun. Seni yetiştirenden bir şeyleri eksik almışsın." "Sen kimsin bilmiyorum ama bulmam saniyelerimi bile almaz. İlk bana gönderdiğin ve beni alt edebileceği sanan itini, ardından seni geberteceğim." Dedim tehditkar ve bir o kadar rahat bi sesle. "Tı tı tı... Bak ne diyeceğim, ona istediğini yap. Yeterki bu telefonu anlaşarak kapatalım. Sana anlatacaklarım benim bu oyundaki rolumu sonlandirabilir ama seni bildiklerinle daha iyi yapar. Ona göre oynarsın. Düşmanın değilim Gece. Kazanmanı bende istiyorum... Şimdilik bu kadar. Daha sonra görüşeceğiz. Geleceksin çünkü... ☾ O gece bir aile yandı Azrail yanlızca beni arkasında bıraktı. Bana kalan ölüm benden canımı değil duygularımı, benliğimi almıştı.

Annabel kendi çemberinden çıkmaya cesaret edemeyen bir kızken yılbaşında arkadaşıyla gittiği kulüpte başına geleceklerden habersiz James Archer ile tanışır. James Archer da ki tuhaflıkları fark eder. Ama kalbi mantığının önüne geçtiği için kendini James'ın kollarına bırakır. Ve Annabel için Kirli Oyun başlar. "Gerçek mutlaka iz bırakır!" •ROMANTİZM, GİZEM, GERİLİM• 29 OCAK 2024♦️

17' nin bir çarpışma sonucu birinden platonik olarak hoşlanması ile başlar. Bunun sonucunda kendisine ve sevdiği çocuğa birer numara verir zaman geçtikçe bu aşk platonikten gerçeğe dönmeye başlar.17 farkında bile olmadan yeni bir dünyanın kapısın açmış olmaktadır.:)

"Taylan" dedim gözlerinin içine merakla bakarak. "Efendim, Mavi Kelebek." "Sevdiğin biri var mı?" "Var, neden sordun, Lâl?"dedi alayla gözüme bakarak. Burda alay edecek ne vardı... "Hiç,merak ettim" dedim ve merakıma yenik düşüp devam ettim "Çok mu seviyorsun onu?" "Evet, hayal edemeyeceğin kadar çok hemde" bunu söylerken gözleri ışıldayarak bakmıştı. Hayır, tabi ki kıskanmadım "Hımm, anladım." dedim üzgün bi sesle. "Sakın, kıskandım deme" hızlîca başımı olumsuz anlamda salladım. "Peki, onun yerinde olmak ister miydin?" "İsterdim, beni de hayal edemeyeceğim kadar çok sevmelerini." "Bi insan kendisinin yerinde de olmak istermiş bazen..."

Önce çocuktuk sonra birer ölü oluyorduk, adaleti ararken kanların içinde can veriyorduk, Güneş'i beklerken geceye mahkum oluyorduk. Ve yine bir hedef belirlendi, ölümü kesinleşti...katili ben olmalıydım ölen o... Katili olacağım adama "Hükümet'in Kalbi" diyorlardı, belki de düşmanıma kıyamamamın sebebi kalbimin hükümdarı oluvermesiydi... .... Herşeyin ortasında ayın yanında yıldızlar belirdi, siyah gördüğüm ülke gökkuşağına çevrildi, çöl olan kalbime solmayan canlı çiçekler açılıverdi. Kalbi kalbime pusula oldu, ruhumu darağacından kurtardı. Mazlumların umuduyken kendine vasfı olmayan ben, sayesinde çiçekleri sevmeyi öğrendim. Bir seri katildim, bir askerdim, bir denektim ama en eşsizi belkide en kötüsü düşmanına tutulan bir deliydim. Çünkü yaşamı hissetmek için Azrail'i dibime çektim. Ruhunuzdaki beyazın kaybolmaması dileğiyle🤍

Burada tek bir kral yoktu.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.