Komiser Çağla Kandemir.Herkes beni böyle tanıyordu.Ya da tanıdığını sanıyordu. Ailemi bir yangında kaybetmiştim annem,babam ve canımdan çok sevdiğim kardeşimi.Aslında ailem bir cinayete kurban gitmişlerdi ve ben ailemin katilini bulacaktım. Ailemin katilini bulmaya çalışırken ise başımıza bir sürü olay gelmişti.Evet bizim başımıza gelmişti.Çünkü bu yolda beni asla bırakmayan kişiler vardı. Çağla:Sanırım yolun sonuna geldik. Çağrı:Benim hayatımda yolun sonuna gelmek diye bir şey yok Çağla.Eğer benimle birlikteysen yolun sonu sandığın bu yolda birlikte devam edebiliriz.

KIDEMLİ YÜZBAŞI NAZ KURT. Evet bu benim. Hayatım nerdeyse bu dört kelimeyle geçiyor. Yakında hayatımın her ne kadar Anıl ismiyle geçeceğini bilmesem de! Benim hayalimdi bu şimdi ise hayalimi yaşıyorum. Masallardaki gibi. Hayat bana bir şans verdi sizde verin derim. ANIL-Kalbimin sevdadan eriyip gitme sebebisin biliyorsun değil mi? "Hayır. Bilmiyorum KASIRGA. BİLDİR! DELİRTME BENİ. BİLDİR DİYE KAÇ KERE DEDİM ŞİMDİ SIRASI MI!? ANIL-O ZAMAN BİL ERİYORUM BE KADIN! ÇOK SEVİYORUM SENİ NEDEN ANLAMAK İSTEMİYORSUN?! NAZIM YAPMA BÖYLE GÜZELİM! YAPMA ! DAHA DA ERİTME KALBİMİ! AŞIĞIM BE BEN SANA! "Aşık olmak dile getirmekle yetmez kasırga şimdi sus ve görevine odaklan bu bir emirdir" Yaptığım iyi miydi? Kötü müydü? Bilmiyordum. Ama tek çıkış bu onu biliyordum. Ve ben artık labirentte kalmaktan yorulmuştum.