Kapak:@1453ahilas Yürümekten yorulmuştuk ama kütüphaneye gelmiştik. Rafların birinde gözüme hiç okumadığım ve görmediğim bir kitap takıldı. Kitabı elime aldım. Fazlaca tozluydu. Üstüne üflemem ile çoğu toz gitmişti. Kitabın üstünde yazı yoktu. Hızlıca masaya döndüm ve okumaya başladım. Bu bir kitap değildi bu bir günlük gibiydi. Bir kısmında 'İblisler bize oyun oynadı. Karanlık vaatler ve insanlarla bilr oynadılar. Bizi çöküş için zorladı. Lordumuzu kaçırdı. İnsanları manipüle etti. Bize karşı kullandılar. Onlara güvenmek en büyük hatamızdı. Lordumuz bu olanları görse üzülürdü. İnsanları köle olarak kullanıyorlardı. Bizi de öyle.' Kitaba öylece baktım. O yıkılan krallığın insanlarının mahkum olduğunu bilmiyordum. Krallıktan hepsi yok olmuştu hani? Ve onlar lordunuzu mu kaçırdı? Yani lord yaşıyor muydu? Ve biz insanları nasıl manipüle etmişlerdi? Ryu'nun elini önümde şaklatması ile ona baktım. 'Dalıp gittin. Ve yüzün beyazlamış gibi. İyi misin?' Shu'ya baktım ve kafamı salladım. Mırıltı halinde ''iyiyim'' diyebildim. Ryu ise gözünü bir yere odaklamış bakıyordu. 'Noldu Ryu?' Bize baktı. 'Sen geldiğinden beri şu üçü sana bakıyor.' Güldüm. ''Bir şey olmaz gidip bir kitaba daha bakmalıyım. Alıp geliyorum.'' Kabul etti ve arkasına yaslandı. Kalktım ve aradığım kitabı bulmaya çalıştım. Arkamda duyduğum sesle tam dönerken biri ağzımı kapattı. 'Bağırma kötü bir niyetimiz yok sadece senden yardım istiyoruz.' Sakince durdum ve kafamı küçük bir şekilde salladım. Elini ağzımdan çekti ve bana baktı. 'Bize inandığın için teşekkür ederiz.' Kızıl saçlı olan bana baktı. Çok derin ve delici bakışları vardı. 'Kısa konuşacam. Lordumuzu bulmamıza yardım eder misin?' bxg

Kapak: @1453ahilas Tüm bunların böyle olmasını istemedim ben.' Derin bir iç çekti ve kapıyı zorlamayı bıraktı. 'Aimi.' Hüzünlü bir sesle yere eğildiğini duydum. 'Seni asla üzmek istemedim. Seni bırakmakta. Seni seviyordum Aimi. Şimdi de seviyorum. Yaşlanınca da seveceğim.' Bende kapının önünde yere eğildim. ''Yalan söylüyorsun. Beni bıraktın. Ve artık bana eskisi gibi bakmıyorsun. Nasıl inanayım sana?'' Sinirden gözlerim dolmuştu. 'Aimi-' Sinirle tekrar bağırdım. ''O gün de böyleydi bakışların.'' Gözlerimde ki yaşlar artık kendini bırakmıştı. 'Aimi sadece zarar görmeni istemedim. Ve seni sevmeyi nasıl bırakabilirim.' Kapının arasındaki boşluktan bir kolye uzattı. 'Gideceğin gün bunu verecektim. Ama sen kabul etmezsin dedim. Ayrılmıştık sonuçta.' Ağlamaya devam ettim. ''Senden nefret ediyorum. Sana dair tüm anılarımı bir anda sildiğin için.'' Elindeki kalem başı gibi duran kolyeyi aldım ve kapıyı açıp köşede gözlerimi silmeye çalıştım. Arkadan sarılan kolları engellemek istesem de- Aslında istemiyordum. Onun sarılmasını istiyordum engel olmak değil. Yüzümü ona dönmem ile daha sıkı bana sarıldı. 'Ben senden hiç bir zaman nefret etmedim Aimi.' Yüzümü yavaşça kaldırdı. Gözlerimi itina ile sildi. 'Hadi ama Aimi. Yazdığın mahwada da ağlıyordun.' Gülmesi ile sinirlenmiştim. Onu yavaş yumruklar ile vurmuştum. Ama ellerimi tutup yüzünü yüzüme yakınlaştırması ile durdum. Dudaklarıma baktı ve eski flörtöz gülümsemesi ile dudaklarıma kapandı. Bende buna direnmek istemiyordum. Dudaklarımdan ayrıldıktan sonra güldü. 'Seni özledim Aimi.' BxG

Gözden düşen bir doğumun ardından, suskunlukla yoğrulmuş bir kız çocuğu büyüdü; krallığın beklemediği, kabul etmediği biri olarak. Tacın uzağında, kardeşinin gölgesinde, ama en derin karanlıkta bile ışığını söndürmeyen bir kalple. Uğruna kehanetlerin yeniden uyandığı ikinci bir doğum, beraberinde kudreti ve felaketi getirdi. Bir diğer diyar, eski bir yeminle kapılarını açtı. Soğukla beslenen duvarların ardında iki yalnız ruh birbirlerine dokunmadan önce aynı sessizlikte yürümeye başladı. Ve kader, uzun zamandır ilk kez kalemi eline aldı bu kez bir isyanın, bir inancın ve kaçınılmaz bir çöküşün hikâyesini yazmak üzere.

Kendi yazdığım oneshotlar.

Eski anıları depreştiriyoruz.

gözlerim hızlandırır tenhalığını yanlış şehirlere götürür trenlerim ya ölmek ustalığını kazanırsın ya korku biriktirmek yetisini ꒷︶꒷꒥꒷‧₊˚꒷︶꒷꒥꒷‧₊˚꒷︶꒷꒥꒷‧₊˚꒷︶꒷꒥꒷‧₊˚ 𝐕𝐢𝐜𝐭𝐨𝐫𝐲 𝐊𝐢𝐜𝐤𝐨𝐟𝐟 𝐅𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜 𝗍ᥕ: ᥙᥡᥙş𝗍ᥙrᥙᥴᥙ ᑲᥲğımᥣıᥣığı, kᥱᥒძіᥒᥱ zᥲrᥲr ᥎ᥱrmᥱ, ᥴіᥒᥲᥡᥱ𝗍, ᥲğır ᑲіr ძіᥣ

Eskiden lavantasında nefret ettiği ne var ise, şuan onun zerresini bile elde edemeyecek kadar aciz olmasının yanı sıra aşağıladığı o zerreye bile muhtaç olacak kadar çaresiz olması, Furuya'nın lavantasına olan özlemini gidermeye yetmiyordu. Furuya Kota x Saionji Reika /victory kick-off fanfiction (mini fic!!) /Start: 02.02.24 © 2024 | jinniswife_

Ameliyattan uyandım, gözlerimi açamıyordum ama sesler duyuyordum. Doktorların olduğunu fark edebiliyordum. Hareket edemiyordum. Ürperdim. Tekrar uykuya dalmışım. Yılbaşından bir gün öncesiydi. Gözlerimi açtığımda hastanenin bakım odasındaydım. Zor algılıyordum. Neredeydim, ne oluyordu? Bilincim sanki geriden geliyor, kıpırdayamıyordum. Uyandığımda koca bir enkaz altından uyanmış gibiydim. Yılbaşından bir gün önceydi ve nasıl olacaktı da yeni yıla iyi bir şekilde giriş yapacaktım? Sofralar, eğlenceler, hediyeler ve süslemeler son hallerini alırken ben ne haldeydim... Hayatım değişiyordu ve ben zamanı tutamıyor, içinde kayboluyor gibi hissediyordum. "Bir hastanın gözünden psikiyatri servisi" Karakterler: Mor Kedi, ajanlar, psikologlar, fizikçi, pembe mınçıkalı kız, öğretmen, sarı saçlı kız, çöp toplayıcı, yaşlı sinirli amca, kaptan, iri adam, güzel sesli kız, doktorlar, paşa, kaplan, dövmeli kız, asker, sinir hastası, tek sandalyenin tek kraliçesi, başhemşire ve takımı. "Milyarlarca insandan, milyonlarca yol ve patikadan oluşan dünyada nasıl olur da tüm bu karakterler bir odada buluşur..." "Hayata tutunmanın çok çeşitli yolları olduğunu tekrar bu serviste öğrendim." "Yazar olmak, kaybolmanın ve sonra bir anlam bulmanın hikayesini anlatmaktır." -Orhan Pamuk