Wattpad Türkiye'de bir ilk... Daha önce Türkiye platformunda yazılmamış bir kurgudur. * Amerikan futbolunun yükselen yıldızı. 12 Numaraya anlam kazandıran takım kaptanı. Döneminin en iyi cornerbacklikten, quanter backe yükselen deli fişek. Yaşından önce akademiye kabul edilen ve büyüklerle oynamasına izin verilen genç profesyonel. Peşinde iki kulüp olan ve gelecek haziran ayında seçmelerine girerek NFL'ye doğru bir adım daha yaklaşacak oyun kurucu, Thomas Brooks. Evet bu bendim. * Bu hikaye Amerika (Minnesota) ve Türkiye (İstanbul) arasında mekik dokuyacağınız, Amerikan futboluna, yıkılmaz dostluklara, bol kahkahaya, sınırsız eğlenceye, hırsa, başarıya, en çokta doyumsuz bir aşka tanık olacağınız bir serüvendir. +18 unsurlar içermekle birlikte, küfür, argo vs de bulunmaktadır. Keyif almanız dileğiyle...

© Tüm Hakları Saklıdır. Işıklar, müzik, dans ve alkol... Maskelerin ardına saklanmış iki farklı hayat. Ortak bir partide buluşurlarsa... En sevdikleri film kahramanları, bu sefer onların kaderlerinin başrolünü oynardı belki de... Bazen aşık olmak için sihire ihtiyaç kalmazdı. Sadece bir maske yeterdi... * Bu kitap +18 unsurlar içermektedir. Bölüm başlarındaki uyarılara dikkat ederek okuyalım lütfen.

Her bir yaprak kendi yazdığı hikayenin başrolünü üstlendi. Tek tek kaleme aldı tüm geleceğini... Masal & Enes... Onların hikayesi kurumuş bir asma yaprağına yazılıydı sanki. Okuyabildikleri kadarını yaşamışlardı. Yaşananları kaldırmaları güçtü. Yaşayabileceklerini tahmin etmeleri ise imkansiz... Onları bir araya getiren kader, geçmişin hangi yüzünü onlara gösterecekti? Temiz mi? Kirli mi? * Elinde tuttuğun bu kitap, yoncanın eşsiz bir yaprağı... Şansın gelip gelmediğini ancak tüm yapraklar bir aradayken anlayabilirsin. Bu yüzden hikayenin eksik yapraklarını okumayı unutma... Veliahtlar 2 - Hasal ve Veliahtlar 2 - Bahan

Her bir yaprak kendi yazdığı hikayenin başrolünü üstlendi. Tek tek kaleme aldı tüm geleceğini... Hale & Asal Onların başlangıcı Yaz'ı, Kış'a çeviren bir kasırgaydı. Oysa ki bu sadece buz dağının görünen yüzüydü. Kış'ı yakıp kavrulan Yaz, tam aşkı bulmuşken hayatındaki en değerli kişiyi kaybetmek üzereydi. Bu büyük bir sınavdı ve geçebilmek için bir şıkkı seçmek zorundaydı. Çocukluğunun aşkı mı? Çocukluğunun kahramanı mı? * Seni düşünürken içim geçmiş, severken de ömrüm... * Elinde tuttuğun bu kitap, yoncanın eşsiz bir yaprağı... Şansın gelip gelmediğini ancak tüm yapraklar bir aradayken anlayabilirsin. Bu yüzden hikayenin eksik yapraklarını okumayı unutma... Veliahtlar 2 - Ensal ve Veliahtlar 2 - Bahan

Her bir yaprak kendi yazdığı hikayenin başrolünü üstlendi. Tek tek kaleme aldı tüm geleceğini... Bahar & Korhan Onların hikayesi ise çok başka... Baba kelimesini yıllar sonra hayatına alan Maganda, annesini aslında tanımadığını öğrenince ne yapacak? Aile kavramına bi o kadar uzak olan kızı, yakınlaştıracak kişi, aslında bir aileye sahip mi? * Elinde tuttuğun bu kitap, yoncanın eşsiz bir yaprağı... Şansın gelip gelmediğini ancak tüm yapraklar bir aradayken anlayabilirsin. Bu yüzden hikayenin eksik yapraklarını okumayı unutma... Veliahtlar 2 - Ensal ve Veliahtlar 2 - Hasal

HİKAYE 2013-2014 YILINDA YAZILMIŞ OLUP ŞİMDİKİ YAZDIĞIM VE HAYATIMI OLUŞTURDUĞUM HİÇBİR İLKEYİ BARINDIRMAMAKTADIR. HİKAYEMDE Ç"ALINTI" KISIM OLDUĞU İÇİN YAYIMDAN KALDIRMADIM. OKUMAYIN!

Kapak tasarım @lavender_odor a aittir. Ne adalet bekçisi,ne de kanun kaçağıydım artık . Arada , arafta kalmış , duygularının kaybetmiş , umudunun yerine ölümün soğunu doldurmuş hiç kimseydim. Ben gri olmuştum. İnsanlar üçe ayrılır ; Beyaz olanlar ,siyah olanlar ve gri olanlar. Beyaz olanlar adalet için camlarından vazgeçmiş, adaletin bekçisi olmaya ant içmişlerdi . Bunların sahip oldukları inanç onları birer zırh gibi korur , yüreklerine hep sevgi çiçekleri yetiştirirler . Tıpkı bir zaman benim olduğum gibi . Siyahlar ise para , hırs ve dünya derdine düşmüş, merhametlerini ayaklarının altına almış ,hedefleri için kan akıtmaktan bile geri durmamış taş kalplilerdir . Siyah ya da beyaz olmak kolaydır ancak en zoru arada kalan yani gri olmaktır. Çok hassas bir çizgide ellerini kaldırıp bisiklet sürmeye deniyor . Griler asla kahraman olamaz . Hep gizli kalmalı beyazın suçlamasından siyahın zehrinden kaçarak kaçak hayatı sürmek zorundadır. Ödülü olmadığı gibi ağır bedelleri vardır. O çizgide bisiklet sürerken asla geride bekleyenin olmamalı .Arkana bakarsan senin ölümünü bekleyenler bir an düşünmeden seni o çizgiden aşağıya atarlar . . Gri olmayı ben istemedim . Buna mecbur kaldım. Ben buna itildim kaderin elleri tarafından. Nasıl mı ? Çocukluğumu birilerine çaldırdım ben . Sevdiklerimi tek tek ölüme sürükledim ben . Göz yaşı dökmeye bile vaktim olmadı benim sevdiklerimin kalplerine hançerleri tek tek sokarken. Ben Çağatay Aydoğdu, Gri ruhlu hesap memuru *Hikayedeki kişiler ve kurumlar hayal ürünü olup gerçek kişi ve kurumlara alakası yoktur. *

Aşk, ayrılık, gözyaşı ve pişmanlık... Sancılı Bir Güz Hikâyesi

Bir kördüğümdü aşk. Tabancadan çıkan kör kurşundu. Hedefi tekti, istikameti belliydi. Ateş aldıktan sonrası yoktu kurşun için, hedef için kaçış yoktu... Aşk vardı, sevgi vardı, şefkat ve birde sırtını dayadığı dağ gibi dertler vardı. Tabancadan çıkan kör kurşun gibiydi onların hayatları. Sırtlarını birbirlerine verdikten sonra gerisini düşünmezlerdi. Ve tam bitti dedikleri anda hayat onlar için yeni oyunlarla bezenip sürprizlerle donandı. Legal aşıkların illegal aşkları (!)

(Mahallemin Polisi hikâyemdeki yan karakterler olan Kurşun ve Nergis'in hikâyesidir! Bağımsız olarak okuyabilirsiniz ^^) Derin nefesler alıp sımsıkı yumduğu gözlerini mümkünmüş gibi daha da sıktı. Biliyordu, buradaydı. Konuşmasına gerek yoktu. Ses çıkarmasına gerek yoktu. Varlığı, bütün her şeyi bir kenara itip ruhunun yanında yer alırken sese gerek yoktu. Nergis, onun geldiğini her zaman hissederdi. Öyle ki Sevda'nın çoğu zaman ona bu konuda takılmasına bile razı olurdu. Öyleydi çünkü. Nedeni veya nasılını bilmiyordu sadece Kurşun geldiğinde Nergis hissediyordu. Sevmek, ne bela bir şeydi böyle. "Nergis." O kulaklarından hiç çıkmayan tok sesi yağmurun sesine karıştığında gözyaşlarına inat başını dikleştirdi ve göz kapaklarını araladı. Gözleri Kurşun'un pişmanlık, utanç ve daha birçok duyguyla harmanlanmış gözlerini bulunca dudakları sanki duygularına inat yukarı kıvrıldı. Mutlu muydu? İnsan sadece mutluluktan mı gülümserdi? Hayır, bazı gülümsemeler içindeki acıyı dışarı vurmak için vardır. Gözyaşı mutsuzluğa, gülümseme mutluluğa esir edilmişti. "Gerçek mi?" Sesini zar zor sindiği derinlikten çıkarıp konuştuğunda Kurşun'un başını önüne eğip yutkunmasını izledi. Söze gerek yoktu işte. Duruşundan anlıyordu artık onu. Genç kızken kalbine işleyen adamı tanımaz mıydı?