"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Onu, haftalar sonra ilk defa görmüştüm. hastanenin tepesinde gök yüzünü seyrediyordu. yanına gittimde beni fark etmişti ama kafasını döndürüp bakmamıştı. "Gökyüzünü sever misin?" diye sordumda ise bana "Hayır sevmem" demişti. "Peki o zaman neden izliyorsun?" dedimde ise."Gökyüzünü değil oradaki insanları seviyorum" dedinde anlamıştım. Ömer kılıç göründüğü gibi sert bir adamdı. Ve bu en ürkütücü şeylerdendi.

[TAMAMLANDI] ° Aşkın ve nefretin, Dostluğun ve düşmanlığın, Karanlığın ve aydınlığın, Şehvetin ve ihtirasın, en uçlarında yaşanan bir hikaye. Birbirlerine olan aşklarından yanıp tutuşan Karan ve Kumsal, rol gereği gittikleri lisede kardeşlermiş gibi davranmak zorundalardı. Şüphe çekmeden profesyonelmiş gibi rol yapmak oldukça zordu. Birlikte büyüyen ikiliden, erkek olan Karan, mevsimlik işçi misali kışın hapishaneye giriyor, yazın çıkıyordu. Kumsal ise, babası mafya olduğundan ötürü herkes tarafından dışlanıyordu. İnsanlar ondan korkuyor, yanına yanaşmıyorlardı. Yeni başladıkları lisede ise ikili yoğun bir ilgi göreceklerdi. Hiç beklenmedik bir anda işlenen bir cinayetle birlikte, okuldaki herkes şüpheli duruma düşünce insanların ilk aklına gelen kişi, Karan olacaktı. İşlemediği bir suç yüzünden yine hapishane yolu gözüken Karan'a bu kez Kumsal da inanmayacaktı. Karan kendini nasıl aklatacaktı? Ya da, kendini aklatabilecek miydi? Sabrın sonu selamet değil, cinayettir. ° Bu kitap ; küfür, argo, cinsellik ve olumsuz ögeler içermektedir. Rahatsız olacakların okumaması önemle rica olunur.

İleride ki bölümden kesit: "Ali beni sevmekten vazgeçeme olur mu?" "Ben seni hep çok sevdim."Bahar nefes alamıyordu. öleceğini hissetmiş gibi son kez gözlerini kapatmadan Ali'ye baktı. Çok zorlanıyordu konuşurken her nefes alışında ciğerine batıyordu kemikleri. Bahar gözlerini Ali'ye odakladı. Ali sadece baharın üstündeki koyu kırmızı kana odaklanmıştı. Baharın yüzünde ilkbaharı anımsatan gülümseme oluşmuştu. O hep Aliye böyle gülümserdi. Baharın gözleri kapanırken Ali kendine gelerek baharı uyanık tutmaya çalıştı. Ali" Baharım yapma çiçeğim, bana bunu yapma dayanamam, ne olur beni sensiz bırakma. Bak ben burdayım sana bir şey olmasına izin vermeyeceğim dayan ne olursun." Bahar" seni çok seviyorum Ali'm." bahar gözlerini yummuştu. Ali "BAHAAAAARR" "Hayır hayır sana bir şey olmadı, hayır bak bana aç gözlerini, iyi olacaksın sen. Daha seninle evleneceğiz. Baharım uyan hadi ne olur bırakma beni." Kadın gitti adam bitti...

Babasının baskılarına,zorla evlendirilmesine dayanamayan 22 yaşında İstanbul.Bu işkenceye son vermek adına,düğün günü üzerinde gelinliğiyle,annesinin intihar ettiği denize gider ve kendisini hırçın dalgaların kollarına bırakır. Orada,tesadüf eseri olan Rüzgar, kızın intihar ettiğini görür ve onu dalgaların koynundan çekip alır.Kim olduğunu bilmeden,tanımadan yardım eder ve evine getirip iyileşmesini bekler.Hastaneye götürüp yeniden o cellatların eline bırakmaz istemez kızı. Fakat Rüzgar kurtardığı kızın, en büyük düşmanı Azat Avan'ın kızı olduğunu bilmez.Azat'ı bitirmeye yemin eden Rüzgar onun kızını kurtarmış üstelik bilmeden Azat'a daha çok yaklaşmıştır.Ve daha çoğu, İstanbul'un kendisinin kurduğu intikam oyunu yüzünden zorla evlendirildiğini bilmeyen Rüzgar, bu gerçeği öğrendiğinde İstanbul'a bunu nasıl açıklayacak? Rüzgar, İstanbul'un aslında en büyük düşmanının kızı olduğunu öğrendiği zaman ne yapacak?İntikamını hiçbir suçu olmayan kızdan mı alacak?Peki ya kalbi?Kalbine söz geçirmeği becerek mi bu iki genç? İki seçenek sunulacak onlara; aşk mı intikam mı? Birini seçerken diğerini öldürmüş olacaklar.Aşkı seçerlerse eğer, intikamı toprağa gömecekler.Rüzgar bunu yapacak mı?İstanbul bunu yaptıracak kadar güçlü olacak mı? İstanbul'un Karanlık sokaklarında buluşan iki yabancı ve iki yaralı insan'ın hikayesi... Karanlıkların da aydınlanma hakkı var;Yaralıların iyileşme hakkı olduğu gibi... Karanlık'larımızı birlikte aydınlatalım mı? ~"Karanlık İstanbul" ismi ile yayınlanan ilk kitaptır. Tüm hakları tarafımdan korunuluyor. Her hangi bir çalınma olayı olduğunda gerekli işlemler başlatılacaktır ~Yayın tarihi: 18.03.2023

Hafızanı kaybedersen düşmanına âşık olabilir misin? Karaca Yıldırım, ailesini kaybettiği kazadan aylar sonra iyileştiğinde teyzesinin yanına taşınır. Hayatına devam etmek için üniversiteye kaydolup güzel sanatlar bölümüne gitmeye başlar. Başlangıçta her şey iyidir. Onu çok seven bir teyzesi, samimi arkadaşları ve başarılı olduğu bir üniversitesi vardır. Ta ki geçmişinden gelen gizemli bir çocuk işleri karıştırana dek. Şimdi, her şey değişmiştir. Karaca artık ne arkadaşlarına, ne teyzesine ne de çok iyi bildiği hayatına güvenemez hale gelir. Sırlarla dolu Aram Alevyan, ansızın çıkıp geldiğinde Kar'ın hayatı tepetaklak olur. Artık geçmişten anılarla günümüzdeki hayatı iç içe geçmiştir. Karaca Yıldırım, gerçekten de sandığı kişi mi? Tabloların altına fiyakalı bir imza atan ressam öğrenci mi yoksa gerçek çok daha karanlık bir mahzende henüz çocukluğuna kazınmış bir gölge mi? Peki ya Aram? O, Karaca'nın neyi? Düşmanı mı? Peki, neden düşman olduğunu hatırlamıyorsa... Ona âşık olabilir mi?

- RUH YANMASI - Başlangıç tarihi: 16/11/22 Kitap türü: Aksiyon "Çocukluk aşkım, gönlüme kurduğum bir salıncaktı..." Sonra büyüdük, ben 5 yaşındayken o 10 yaşındaydı. Ben 10 yaşındayken de o 15. O zamanlar anlamasam da, yanında bir kız gördüğümde deliye dönerdim. Kıskanıp saçma sapan hareketler yapardım. Ailemiz bunu hep "abisini kıskanıyor" şeklinde yorumladığı için, ben de bu şekilde zannediyordum. Ta ki benim 13. Yaş günümde, ve Mert 18 yaşındayken doğum günümü kutlamak için yanağıma bir öpücük kondurana kadar. O gün karnımda uçuşan kelebekleri hala çok net bir şekilde hatırlıyorum. O gün anlamıştım bunun adının aşk olduğunu. Sonrasında kız arkadaşları oldu. Ve ben hepsine şahit olup, uzaktan izlerken hiç bir şey yapamadım. Söyleyebilecek yaşa geldiğimde, aşkımın arkasında durabilecek yaşa geldiğimde ise artık Mert yoktu. ⚠️Tamamen benim hayal gücüme ait bir kurgudur. Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Kader, saatin ibresini hayatımın ortasına sapladı. Zaman durdu, zaman aktı, zaman kayboldu. Sustum, konuşturdular. Konuştum, susturmaya çalıştılar. Dilime vurulan paslı prangaları kırılan tırnaklarımla açtım, parçaladım. Parçaladığım her prangayı, beni susturmaya çalışanların dudaklarına taktım. Ortada bir ateş vardı; yakan bendim, yanan bendim. Ortada bir deniz vardı; sönen bendim, ölen bendim. Ortada bir oyun vardı; şah bendim, piyon bendim. Ortada bir sevda vardı; yıkan bendim, döken bendim. Yüzüme baktı; dudaklarıma, elmacık kemiklerime, burnuma, gözlerime. En çok gözlerime baktı, öyle derin baktı ki; cenneti gördüğünü düşündüm. "Kadere çok kızgınım," dedi gözlerimdeki bakışlarını çekmeden. "Seni bana üç yıl önce verip, üç dakika sonra aldığı için çok kızgınım." Not: Sessizliğin Ardından isimli ilk hikâyedir. Bölümler her çarşamba günü yayımlanmaktadır. 19.01.2023

Ayıldıktan sonra bir şey hatırlamayan milyonlarca sarhoş insan vardır. Ama ben onların aksine sarhoş olunca hiçbir şey hatırlamıyorum. Bencede çok garip. Ama bundan daha garip bir şey varsa o da uyandığımda cinayetle suçlanmış olmam. Dizginlenemez bir kişiliğe sahip olmam genelde iyi ama ona benimde söz geçiremem bazen başıma böyle ufak, minicik, küçücük... Pekâlâ! Kabul. Bu sefer kocaman bir bela açtım başıma. Ama ne yapayım ki? İyi geliyordu, bende içtim. Hatırlamadığım bir gece hakkında, tanımadığım insanların arasında katil damgası yiyerek gerçekleri araştırırken akıl sağlığımın yerinde olmasına hâlâ şaşırıyorum. Ama evet, durum bu. Birkaç bardak içkinin bütün hayatıma mâl olacağını nereden bilebilirdim ki? Ah, şu aptal hafızam... Neyse. Sanırım biraz kafamı dinlemeye ihtiyacım var. "Barmen! Bana yine aynısından." ***

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.