"Burası... benim evim değil," diye fısıldadım, sesim titrek ve zayıftı. Massimo hafifçe başını bana yaklaştırdı, gözlerini yüzüme sabitleyerek beni inceledi. "İtalya'ya gidene kadar burası senin evin," dedi, sesi yumuşaktı ama arkasında sert bir kesinlik vardı. "Yeni hayatına hoş geldin, piccola mia. (Küçüğüm)" "Evime gitmek istiyorum," dedim, boğazımdaki düğümü bastırarak. Massimo hafifçe gülümsedi ama bu gülümseme eğlenen birinin gülümsemesi değildi. "Aslında seni zaten yanıma alacaktım..." dedi ve başını hafifçe yana eğerek beni süzmeye devam etti. "Ama duymaman gereken şeyleri duydun, Amore mio (Sevgilim). Bu yüzden, her şey benim için daha da kolaylaştı." "Benden ne istiyorsunuz?" dedim, sesim hala titriyordu, en azından konuşabiliyordum. "Size istemeden bir şey mi yaptım? Bakın, özür dilerim. Ne yaptıysam pişmanım. Lütfen... bırakın gideyim." "Gitmeyi artık unut, bella mia (Güzelim.)" Nefesim kesildi. "Bundan sonra burada, benim yanımda olacaksın," diye devam etti. Parmağını hafifçe çeneme dokundurup yüzümü kendisine çevirdi. Gözlerini gözlerime kilitlemişti, kaçmamı istemiyordu. Kaçamayacağımı biliyordu. "Ve yakında..." Gözleri karanlık bir ateş gibi parladı. "İtalya'da, yeni bir başlangıç yapacağız." İtalya... Yeni bir başlangıç mı? Boğazımdaki düğüm daha da sıkılaştı.

Yağmurdan kaçarken doluya yakalanmak nedir bilir misiniz? Ezgi biliyordu. Hayatını zindana çeviren üvey babasından kaçtığı bir gecede, onu bu hayata tutsak eden adamla karşılaşmayı beklemiyordu. Bilseydi o adamla karşılaşacağını, yine kaçar mıydı o ödül töreninden? Onunla yüzleşecek cesareti bulur muydu? Yine de her şey için çok geçti. Bir karanlık gecede, İki lacivert göz kesişmişti. Biri nefretle diğeri ise yabancı gibi bakarken daha da acıtmıştı gerçekler. Asaf Kandemir tanımamıştı kızını. Ona nefretle bakan gözlerin ardında yatan anlamı görememişti. İki silah sesi duyulmuştu sonrasında sokakta. Yere düşmüştü kızın bedeni, sokak lambasının altına. O lamba bile kızın kimliğini aydınlatmaya yetmemişti. Eğer bilseydi o sokağa girince hayatının değişeceğini, geçmezdi o sokağın önünden belki. Atmazdı adımını. Ama geçmişti iş işten. Bir çok şey gibi buna da geç kalınmıştı.. --- Hikayeden Kesit --- 15 yıldır, nefret ederek büyüdüğüm bu adam, bir kaç gün içerisinde bütün dengemin şaşmasına neden oldu. İçimde filizlenen, baba hayaliyle yanıp tutuşan çocuk, yine terk edilmenin verdiği kırıklıkla ağladı. Ağladı ağlamasına ama sesini duyan olmadı. Karşımda, acımasızca bakan lacivert gözleri her şeyi açıklıyordu. Onun gözünde bir hiçtim ben. Koca bir boşluk. Hikayesinde bir yerim yoktu. O ise benim hikayemin büyük bir kısmını oluşturuyordu. - Sözler hayli çıkmazlarda, Söz ver haydi sen.🎶 Dün birini gördüm yolda, Gözler aynı sen.🎶 Bizler aynı kalmadık ki, Hayat değişirken.🎶 Ben birini sevdim ama, Gözler aynı sen 🎶 Hikayenin şarkısı: Gözler Aynı sen-Yaşar

Dark romance seviyorsanız göz atabilirsiniz...

( Kurt adam ve gerçek ailem kurgusu) Wattpad'da ilk... ~~~~ Daha 17 yaşında bir kız çocuğu annesinden yıllardır öldüğünü bildiği babasının yaşadığını öğreniyor... Buda yetmezmiş gibi annesi onu öz babasının kapısının önüne " sana artık bakamıyorum " diyerek terk edip giderse? Genç kız öylece önünde durduğu kapıya baka kalmıştı... Ama en garibi ise doğaüstü olaylara tanıklık etmesiyle başlayacaktı. Etrafta fütursuzca dolaşan kurtların varlığı ve onlara aldırmayan kasaba sakinleri.... Annelerine ihanet eden babalarının kızını kabul etmeyen abiler... Beynini ele geçiren bir sesin kendini belli etmesi ... Olağan dışı bir evren ve mistik insanlar... Averenya evreni kendinde kaç sırra gebe ola bilir ki? Hadi birlikte sihirli bir yolculuğa çıkalım!

16 yaşında deli dolu kızımız hiç beklemediği anda ailesinin yalan olduğunu sıradan bir İstanbul kızıyken, Trabzonlu TÜFEKÇİ aşiretinin tek kız çocuğu ve torunu olduğunu öğrendi. TÜFEKÇİ aşireti Aden'in hayatına girebilecek mi? Aden abileri ve kardeşiyle neler yaşayacak? TÜFEKÇİ beyleri bi anda hayatlarına giren kardeşleriyle bocalayacaklar belki ama hepsi aden sayesinde değişip abi olmak ne demek tadacaklar. 05/05/25 Klasik bir kurgu olsada, çalınma gibi bir durumda yasal işlem başlatılacaktır. Hepimiz emek harcıyoruz lütfen birbirimize saygı duyalım !!

16 yaşında olan Blyck annesi ve babası boşandıktan sonra alkolik babası ile beraber yaşamaktadır. Bu hikaye bir babayla kızının sorunlarını anlatmaktadır ⚠Bu hikaye şiddet ve yakın temas içerir⚠

Bu hikaye Perinin Masalın gerçek ailesiyle tanışma hikayesidir Hikayede argo ve küfür bulunuyor, rahatsız olan lütfen okumasın Teşekkürler ... Kapıdan tıkırtılar gelmeye başlayınca gözlerimi açtım, karanlıktı, odanın içi çok karanlıktı. Ben karanlıktan korkardım, alışmıştım ama buradaki karanlığa. Hatta hoşuma bile gitmişti, artık karanlığı seviyorum, karanlık bana kendimle baş başa kalmayı ve kendimi sevmeyi öğretmişti Yaptıklarımı ve bundan sonra yapacaklarımı düşündürüyordu buradaki karanlık bana Başımı tekrar kapıya çevirdim Bir ses geldi kulağıma " Eğer kapının yakınındaysan çekil, kıracağım " diye Ayyy gerçekten beni kurtarmaya gelmişler Kurt bakışlarında hayat bulduklarım Kapı kırıldı, yüzüme gelen ışıkla yüzüm buruştu ve istemsizce "ananı sikim " deyiverdim Ağzım epey bir bozulmuştu benim harbiden Bu yavşaklara küfür ede ede, yeni yeni küfürler üretiyordum, yani bir sürü küfür ediyordum ama sanki hepsi yetersiz gibi geliyordu Asker adam suratımı gördüğü an o da "siktir " çekmişti Kafasındaki kaskı çıkartıp Bana yaklaşmaya başlayınca ayağa kalkmaya çalıştım ama ayaklarım beni tutmadı ve yere yapıştım Siktir Ayağım gerçekten çok acıdı " Ştt dur, bekle ben sana yardım edeceğim. " dedi ve iki adımda yanıma geldi " Canının acıdığını biliyorum, hareket etmemeye çalış. Biraz daha burada bekleyeceğiz seninle, çatışma bitene kadar " dedi tekrar ılımlı bir sesle Ağlayacağım galiba Çok tatlı bir adam bu ya Yanıma oturduğunda başımı ona çevirdim, onun bakışları ise odanın etrafına dört dönüyordu, her gördüğü bir kan birikintisine kötü kötü bakıp küfür ediyordu Güldüm onun bu haline Bakışları beni buldu Garip garip bana bakmaya başladı bu sefer " Nerdeyiz biz?" Diye sordum çatallaşmış sesimle Evet bilmiyordum, kimse

"Şimdiden pes ediyorsun. Yalvarmanı sağlayabilirim." "Lütfen git." dedim cılız sesimle. Cevabı kendisini bana bastırmak olmuştu. "Bedenin böyle söylemiyor." "Hazer yalvarırım." dedim. "Sarhoşsun. Yalvarırım bırak beni." Hazer başını iki yana salladı. "Seni bırakmayacağım." Dizimi kaldırıp ona bütün gücümle bir tekme attım. Hızlıca yanından koşarak giderken kalbimin atışını ağzımda hissedebiliyordum. Salonun ortasına kadar geldiğimde belime çelik bir kolun sarıldığını hissetim ve dudaklarımdan çaresiz bir çığlık kaçtı. Sırtım göğsüne çarptığında nefesim kesildi. "Benden kaçabileceğini düşündüren nedir?" Aniden döndüm ve bu sefer göğüslerimiz karşı karşıya geldi. Beni sertçe itti ve sırtım duvara çarptı. Acıyla inledim. Eli acımasızca boynuma sarılırken hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. Suratını suratıma yaklaştırdı. "İşte şimdi Eflal." dedi sesi duyduğum en karanlık tonlardan birisinde çıkarken. "Şimdi seni kimse elimden alamaz." Kolumu dirseğimden sıkıca kavrayarak beni tekrar odasına götürmek üzere merdivenlere yöneldiğinde çığlıklarla ve debelenerek ona engel olmaya çalıştım. "Hazer, çok özür dilerim. Yalvarırım bırak beni. Çok özür dilerim lütfen!" Yalvarışlarım beni tekrardan karanlık odasına itene kadar sürmüştü. Kapının önünde dikilip karanlık simasıyla beni izlerken kurtulamayacağımı anladım. Onun elinden kurtulamayacaktım. Beni kurtaracak kimse yoktu. ◇ Hatırı sayılır düzeyde şiddet ögeleri ve cinsellik içermektedir. Sorumluluk okuyucuya aittir. Bu güzel kitap kapağı tasarımı için @Malpomene 'ye çok teşekkür ederim. ♡

"Görüşeceğiz küçük hanım bir gün mutlaka! "

Peri bir sabah gözlerini nefret ettiği evde yankılanan sevinç çığlıklarıyla açmıştı. Bilmiyordu ki bu onun son kez bu evde uyanacağı son sabahı olduğunu. Ben umudumu; -her sabah daha iyi olacak diyerek kalkıp daha beter yatarken kaybettim... Peri~ #8 İsyan 01/11/23 #7 Zorluklar 29/04/24