Buz gibi bir sesle "Sen ne yaptığını sanıyorsun." diye sordu. Ürkütücü sesi dalga dalga kulaklarını bulduğunda gözlerindeki yaşlarda can buldu ve yanaklarını ıslattı. Hala hangi yüzle karşısına çıkabiliyordu. Sessiz kaldı. Cevap vermek onun varlığını kabul etmek demekti. Karşısındaki celladı kendinde öyle büyük bir yara açmıştıki ne sara biliyor nede öfkesini atabiliyordu. Sorduğu soruya hiç bir tepki vermeyen kadına öfkeyle baktı. Yağmur şiddetini arttırırken genç kadının üzerindeki giysi tüm hatlarını ortaya koyuyordu. Kendilerini uzaktan izleyen korumalara başıyla uzaklaşmalarını söyledi. Dizlerinin üzerine çöken kadını kollarından tutup ayaklarının üzerinde basmasını sağladı. "Sana bir soru sorduğumda bana cevap ver." diye kükredi. Beyza için dokunması kabul edilemez bir durumdu. Midesinin kasıldığını hissetti. Neredeyse kusacaktı. Kendini geri çekmeye çalıştı. Fakat o kadar sıkı tutuyordu ki başarılı olamadı. Karşısındaki adama öyle bir baktı ki ölüm kadar soğuktu. Sesi ise buz gibi çıktı."Üzerimdeki pislikten kurtulmaya çalışıyorum." Oktay duyduklarıyla tokat yemiş gibi oldu. Ne bekliyordu ki bir kadına yapılacak en büyük kötülüğü yapmıştı. Ama ne zaman Beyza karşısında dursa aklına Tunc geliyordu. İkisi arasındaki ilişkinin boyutunu tahmin ettiğinden öfkesi küçük bir kıvılcımda olsa yeniden alevleniyordu. Gelene kadar kendisine sakin olmasını söyleyip durdu. Şimdi ise öfkesi pişmanlığının üzerine çıkmıştı. "Senin üzerinde biriktirdiğin pisliği yağmur damlaları temizlemeye yetmez." dedi ve genç kızı kolundan tuttuğu gibi çekiştirmeye başladı. "Bırak beni hayvan herif." Oktay gözü dönmüştü "Merak etme birazdan bırakacağım." dediğinde genç kadının direnmesi hiçbir fayda sağlamadı. Sürükleyerek getirdiği havuzun başında durdu ve "Seni ancak bu temizler." dedi

Gökalp mahallesinde satırlara dökülen aşkların hız kesmeden devam etmesinin hemen ardından... Yıllar yılı içinde biriktirdiği o büyük aşkı daha fazla kaldıramayan Meryem için hayat, zorlu mücadelelerle geçip gidiyordu. Kalbini demirden pençelerle sıkıştıran o aşk için canını dişine takarak savaşmasına rağmen yine de hiçbir çaba elde edememek genç kadını çılgına çeviriyordu. Biliyordu, aşkı karşılıksızdı; sevdiği adam ona karşı bir şeyler hissetmiyordu ve muhtemelen de hiçbir zaman hissetmeyecekti. Bu gerçek Meryem'in yüzüne her gün bir tokat gibi çarpıyor ve onu hayal alemine dalmaktan son anda kurtarıyordu. Öte yandan Gökalp mahallesinin en korkulan adamı unvanına sahip Mert için de hayatın pek kolay olduğu söylenemezdi. Mert genel olarak hayatını sınırlarda yaşamayı seven bir adamdı. Agresif ve hoyrattı. Kendisi istemedikçe hiç kimse onun alanına giremezdi. O namı diğer Kasımpaşalı'ydı. Lakabının anılması bile çevresine korku salmasına yetiyordu. Mert bir gün, yüreğinin derinliklerinde bir yara olarak taşıdığı o büyük sırrın kendisini yiyip bitirmesine dayanamayıp yaşadığı yerden ayrılmak zorunda kaldı. O mahallede son gördüğü şey ise Meryem'in gözlerindeki o yakıcı ifade olmuştu. Bunu, ondan ayrıldığı dakikadan itibaren asla unutamamıştı. O, sevdiği kadın için yanmayı göze almış cesur bir adamdı ama aynı zamanda, sevdiği kadını ardında bırakıp gidebilecek kadar da korkaktı aslında. Yıllar sonra geri döndüğünde ise... Her şey değişmişti. Ya da aslında her şey yeterince değişmemiş miydi?.. Bilinen tek bir şey varsa o da bu kez aşkı için çabalayanın Kasımpaşalı olacağıydı... Kaderi baştan yazan iki karakterin, birbirleri için nasıl savaşlar verdiklerine şahit olacağınız bir aşk romanı!

Sivri diliyle eleştiri videosu çekip paylaşan Feyza Soysal'ın bu sefer hedefinde; işine karışılmasından hazzetmeyen kalp ve damar cerrahı Merthan Özkan vardır! ** "Bir sorun mu var?" dedi Merthan, başını hafifçe oynatarak. Feyza ona bakmak yerine odadaki diğer doktorlara baktığında Merthan, iki kaş göz hareketiyle onları odadan çıkardı. Feyza onlar odadan çıkana kadar bekledi. Çıktıklarında ise sinirle "Ne gibi bir sorun olabilir ki?" dedi. "Herkes gözlem yapmaya gelip kan aldı ama sadece ben gözlem yapmak için gelmişim gibi, kan almak isteyince 'gözlem gözlem,' deniliyor." "Boş versene, hemşire olmayacak mısın sen? İki yıl sonra istemeyeceğin kadar kan alırsın." "Olsun, herkesin neden gerisinde kalmak zorundayım? Bana haksızlık yapılıyor!" Merthan onun sinirini pek dikkate almadı, hatta belki de çocukça buldu. Feyza buna daha çok sinirlenerek "Ve bunda senin de suçun var!" diye gözlerini ona dikti. "Ben ne yapmışım?" "Yapmıyorsun işte. Haksızlığa göz yuman da haksızlık yapan kadar suçlu değil mi?" Merthan çayını bitirip masanın üzerine koydu, sonra sırtını doğrultarak "Tamam," dedi. "Git malzemeleri al, odama gel." 03.07.2019

Mutlu bir gecede baş verdi ateşin ilk kıvılcımı. Pusula, ilk kez o gece yanlış yönü gösterdi. Hastane koridorunda çırpınan bedeni sakinleştirilirken sevdiğinin bedeni başka bir yerde onu arıyordu. Bir karar verildi, bir seçim yapıldı; bir kadın giderken bir adam geride kaldı. Ne gidene kolaydı ne kalana. Ortak bir hançer ikisinin yüreğine de bir yara açtı, biri konuşamadıklarını sakladı yarasında, diğeri konuşmak istemediklerini ama ikisi de o yaradan akan kanı iki yıl boyunca durduramadı. Aşk yaraları saran, merhamet eden miydi; aşk yarayı kanatan, ihanet eden miydi? Peki ya onlar, gizli bir aşkın bedelini kaç aşkla ödeyeceklerdi? ◾ 'Melike Şahin & Mert Demir - Pusulam Rüzgar ' şarkısı ilham kaynağım olduğu için hikayemizin şarkısıdır aynı zamanda. Çalıntı durumu olursa direkt rapor ederim, hesabınız da elinizden gider, ona göre. Tüm sosyal medya hesaplarımdan da yayımlarım, herkese şikayet ettiririm. Herhangi bir bahanenizi de kabul etmiyorum, zaten hırsızlık yapan bir insana yapılabilecek tek yaptırım bu, saygılı olun. Bu hikayede, Wattpad üzerinde yayımlanan diğer hiçbir kitaptan esinlenme veya alıntı yapma gibi bir saygısızlık yapılmamıştır. Tüm olay ve cümleler şahsıma ait olup kurgu, kendi hayal ürünümdür.

Düz bir çizgide giden hayat sıkıcı olurdu. Bu söze istinaden Volkan hayatı boyunca sıkılacak zaman bulamadı çünkü ne çıktığı ne de indiği yokuş bitti. Omzundaki tozları silkeleyip önüne bakmayı tercih etti. Aşkın her halini sevdi ama bir gün karşısına öyle biri çıktı ki vuruldu, takıldı, tökezledi. Dik durabildi mi?

Umut Çağlayan. Bu isim benim çocukluğum. İlk kalp çarpıntım, ilk acım, ilk yaramdı. Bana hem, ömrüm boyunca kimsenin veremeyeceği güveni veren, hem de bana ömrüm boyunca insanlara güvenemeyeceğimi öğreten kişiydi. O benim zaafımdı. Çoğu zaman gözlerime dolan yaşların sebebiydi, hiçbir şey yapmadığı anlarda bile. Çünkü o bir kere yapacağını yapmıştı ve dahasına gerek kalmamıştı. O benim en güzel yıllarıma ihanet lekesini süren bir zalimdi. Hem de hala kalbimi hızlı hızlı çarptırabilen aşık olduğum zalim.

Çocukluk aşkı, yaz aşkı, imkansız aşk... Alize, Poyraz'a aşık mı, hayran mı? Yoluna çıkabilecek mi? Kendisini gösterebilecek, ilgi çekebilecek mi? Yoksa çocuksu aşk, anılarında mı kalacak? Alize, aşk ile harmanlanmış bir maceraya hazır mı? Katili ararken, aşkı bulabilecek mi? Ya Poyraz? Hayatındaki kötüleri fark edebilecek mi? Bunu araştırırken Alize'ye mi yoksa bir başkasına mı güvenecek?

GİRİŞ "Emin misin kızım.Sende boşanmakta kararlı mısın ?" Hakim neredeyse gözümün içine bakıyordu.O an anladım eğer biraz çekimser davranırsam bizi boşamayacağını.Ama bunu Murat'a yapmaya hakkım yoktu.O'nun bu isteğine nereye kadar direnebilirdim ki?.Yada dirensem elime ne geçecekti. "Eminim Hakim bey bende istiyorum boşanmayı" dedim kararlı bir ses tonu ile. Aramızda ki onca mesafeye rağmen O'nun tuttuğu soluğu bıraktığını görmek bugün için kaldırabileceğimden fazlaydı ama ne olursa olsun O'na bunu göstermeyecektim. Hakim kafasını iki yana salladıktan sonra "Tamam istediğiniz gibi olsun bakalım" dedi ve altı yıllık evliliğimiz tek celsede bitti. Karar açıklandıktan sonra salon hızlı bir şekilde boşaldı.O'nun la karşılaşmamak için acele ile sıktım avukatımın elini. "Teşekkür ederim her şey için" dediğimde gözlerim akıtamadığım yaşlarla yanıyordu. Murat'ın arkamdan "Begüm bekle biraz" diye bağırmasına aldırmadan dışarı attım kendimi.Biraz daha havasız kalırsam bayılacağımı biliyordum . Murat arkamdan yetişip kolumu tutunca olduğum yerde kaldım.O'na karşı hala bu kadar aciz olduğum için kendimden nefret ediyordum ama şuan için elimden gelen buydu. Murat ne diyeceğini bilmez bir şekilde duruyordu karşımda. "Evet" dedim konuşmasını teşvik etmek istercesine.

Biri umutsuzdu diğeri umut oldu, Biri sevgisizdi diğeri sevgi oldu, Biri güçsüzdü diğeri güç oldu, Biri güvensizdi diğeri güven oldu, Biri kördü diğeri göz oldu, Biri kalpsizdi diğeri kalp oldu, İki yürek aynı ateşin içinde pişti adı aşk oldu! ***** Koca bir yumru boğazıma otururken, kalbime büyük bir sızı çöreklendi. Nefes alamadım, omuzlarım aşağı düştü. Uzun zamandır bu kadar güçsüz düştüğümü hatırlamıyordum. Başımı kaldırdığımda güç bela yutkundum. "Ben tek bir kişiye aitim ve o kişi de yıllar önce öldü. Kalbim, ruhum, her bir uzvum o gün onunla birlikte soğuk toprağın altına gömüldü benim. Hala nefes alıyor olabilirim ama ondan gayrısına yokum ben!" Acının harladığı sert sözlerimle sertçe yutkundu. Daha sonra meydan okurcasına tek kaşını havaya kaldırdı. "Varsın Meva, şu an tam karşımdasın ve gözlerin çoktan kalbime mühürlenmiş durumda. Ne kadar kaçmaya çalışsan da bir faydası yok artık! " ***** Ruhu Araf'ta sıkışıp kalan genç bir adam Cennet'e (Meva'sına) ulaşmak için neler yapabilir? Her şey bitti dediginiz anda ya her şey yeni başlıyorsa!!! &&&&&&&&&&&&&&&&&&&& Bir askeri sevmek miydi zor olan? Yoksa hep asker kalacağını bilmek mi? Genç kızın kalbi gibi gözleri de hiçbir zaman geri dönmeyeceğini bildiği bir adama mühürlendi. İki yürek de öldü ama sadece biri gömüldü! MEVA TÜRKER ÷ ARAF DİNÇER Kapak tasarımı ↪ bsudeee Kitapta küfür ve yetişkin unsurlara yer verilmektedir okurun dikkatine!!! ♡AŞK-I MEVA adındaki ilk ve tek kitap♡ Tür:Romantik Kitap şahsıma ait olup her türlü hakkı kendimde saklıdır! Kitap hakkında en ufak bir alıntı, benzerlik ya da çalıntı tespit edildiği takdirde yasal haklarımı almak adına gereken işlemler yapılacaktır!!