''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

NOT:ÇALINTI VEYA EN UFAK BİR KOPYALAMA DURUMUMDA AVUKAT KUZENİM VE ABLAM TARAFINDAN GEREKEN TÜM YASAL İŞLEMLER YAPILACAKTIR... KURGUMUN HİÇ BİR KURUM VEYA KURULUŞLA ASLA VE ASLA EN KÜÇÜK BİR İLGİSİ YOKTUR TAMAMEN HAYALİDİR... Ruhumun kepenklerini; bir daha açmamak üzere kapattım. Yaz sıcağında küf tuttu.Sensiz ömrüm hazana tutulmuş bir yaprak gibi savruluyor.Ve ben rotasını kaybetmiş, küflü,yosun bağlamış hurda bir gemiyim artık... Sahil kenarında halatlarla bağlanmış, gözden çıkarılmış, dalgaların dövdüğü, hurda bir gemi gibiyim ...Virane gönlüm seni düşününce bir sıtma tutuyor güçsüz bedenimi.Dışım üşürken, içimide közler dağlıyor .Nasıl bir hal bu ,ama biliyorum ki benim halim hal değil... Acıtıyor inceden bir sızı.Seni andığım karanlık gecelerde.Izdırapla başımı koyduğum yastığıma damlayan göz yaşlarım. Ve durmadan yakıyor yanağımı göz yaşımın tuzu.Ya ruhumu yakan neydi. Hayatımı tatsız,tuzsuz kılanda ,Senin yokluğundu...(Zehra) Sabır acıdır ama meyvesi lezzetli ve büyüleyicidir...Zehra'nın sabrı ve meyvesi nasıl olacak ?Vatan sevdalısı bir ajan aynı zamanda bir iş adamı Demirpençe ile ürkek güvercinin hikayesi. Yüreği pır pır atan masum güvercinin, masumiyetine göz dikenler ,iftira atanlar hak ettiklerini bula bilecekler mi? Suçlu sandığı masum güvercinle, sadece onu; suçlu sandığı için evlenip bilgi almak isteyen , Demirpençe lakaplı Vatan sevdalısı bir ajan ve MİT çi genç, yakışıklı, gözü kara lakabını ve kod adını sadece görev arkadaşları biliyor.Ailesi bile bilmiyor.Hele ürkek güvercin ,çaresizce bir sürü sırla dolu ,bu Demirpençenin; pençelerine çaresizce tutunacak ,başka şansı yok.Teslimiyet ve tevekkül ederek. Peki Demirpençe onu demir gibi kalbine alacak mı?Kanatları altına alıp koruyacak mı?Yoksa suçlu bildiği için.Şahin gibi güçlü pençelerinde, bir güverc

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."