Atılan tokatın sesi hala ikisinin de kulaklarında yankılanırken gözleri bir kez daha buluştu. İlk kez kadının gözleri de adamın öfkesine eşlik ediyordu. Bu adam ona binlerce kötü söz söylemiş, onu her fırsatta aşağılamış, ondan nefret etmiş, iğrenmişti. Bir çok kez ona bağırmış, insanların önünde hareketleri ile kadını rezil etmişti. Ama bu çirkin kadın bir kez bile olsun ona karşı gelmemişti. Ne yaparsa ona boyun eğmiş, söylediği her hakareti kabul edip, umursamamıştı. Bir dakika öncesine kadar. Adamın saniyeler önce söylediği tek kelime kadının varlığını öfkeyle harmanlamıştı. Adam gözlerindeki belirgin bir nefretle karısına bakarken hayatında ilk kez bir kadına vurmak istedi. Bu yüzünü kaplayan gözlüğüyle, üç tane iğrenç beniyle ve her zaman sıkı topuz yaptığı saçlarıyla çirkin kelimesinin hayat bulmuş hali olan karısından bu hareketi beklemiyordu. Hele de çenesini kaldırarak ilk kez ona meydan okuyup o cümleyi söylediğinde adam söylediği söz yüzünden pişman olmaya başlamıştı. Yine de kendinden taviz vermeyerek kadının söylediklerinden sonra arkasını dönüp çıkışa yönelmesini izledi. "Boşanma evraklarını avukatımla yollarım," demişti ona arkasını dönmeden önce. İlk kez ona karşı gelmesi yetmezmiş gibi sahte evliliklerini de bitirmek istiyordu. Üstelik genç adam bu gece evliliklerini gerçek yapmak istediğini itiraf edecekti ama o kelimeyle her şeyi mahvetmişti. Bu kitap 24.01.2000 tarihinde dünyaya gözlerini açmış olan arkadaşım Ş.Lyudmilaya ithaf edilmiştir. Tarih:24.01.2017

Zehra Balaban sevdiği herkesi kaybetmişti. Beş yaşındayken babası, on yaşındayken annesi, on dört yaşındayken de en büyük ablası tarafından terk edilmiş, bakıma muhtaç diğer ablasıyla yapayalnız kalmıştı. Kendisi için yaşamanın ne demek olduğunu bilmiyordu. Sevilmenin nasıl hissettirdiğini unutmuştu. Hayat onu öyle bir noktaya getirmişti ki saçlarının okşanmasının verdiği huzuru unutmuştu. Serdar Kılıç annesini ve babasını kaybettiğinde dik durmayı başarmıştı fakat küçük kardeşinin ölümü ruhunu karartmıştı. Babasından miras kalan şirketin başına abisini geçirmiş, kirli dünyasını kendine ayırmıştı. Ellerindeki kandan tiksindiği hiç olmamıştı çünkü çocukluğundan beri başa geçeceği günü bekliyordu. Sonra onu tanıdı. Dünya üzerinde var olan en masum kadını gördü ve aşık oldu. Zehranın saçlarını okşamaya hazır olsa da ellerindeki kan ilk kez sorun haline gelmişti ve ne yapması gerektiğini bilmiyordu. {09.06.2021}

Yüzümdeki kar maskesinden dolayı görmeyeceğini bilsem de tek kaşımı kaldırdım. "Niye beni kaybetmek istemiyormuşsun? Yoksa elinde şantaj yapıp kullanabileceğin kimse kalmadı mı?" Cümlemi bitirir bitirmez kafamı araba camından çıkarıp arkamızdaki polis arabasına bir el daha ateş ettim. "Ne kadar dramatiksin. Ama aynı zamanda ironik." Mermilerimin bitmesiyle tekrar arabanın içine girdim. Torpido gözünü açıp içinden mermileri aldım. Hızlıca şarjörü değiştirirken laf yetiştirmeyi de ihmal etmiyordum. "İroni yapmayı severim. Sen de sorulardan kaçmayı seversin galiba? Sorduğum soruya cevap vermediğin ilk an değil bu." Şarjörü yenilediğimde tekrar kafamı çıkarıp ateş etmeye devam ettim. "Seni kaybetmek istemiyorum." Direksiyonu aniden sağa kırmasıyla dengemi kaybedip geri koltuğa yapıştım. Sinirle kafamı ona çevirdim. Yüzündeki kar maskesine rağmen içinde bulunduğumuz şu durumdan fazlasıyla eğlendiğini hissedebiliyordum. "Çünkü iyi bir müzik bulmak hiç de kolay değil dedektif." | Kitapta şarkı sözlerine yer verilmiştir! |

Bedenim tir tir titremeye başlamıştı. Gözlerim dolmuş neredeyse ağlayacaktım. Etrafta yeni yeni fark ettiğim geçmişe ait şeyler vardı. Tabelalar, arabalar, insanların üzerindeki kıyafetler bile... Kaza yaparken duyduğum gibi bir korna sesi duydum, acı bir fren sesi. Bu sefer gerçekten öleceğimi düşündüm. Ta ki belimden tutulup çekilene kadar. Kalbim daha önce hiç deneyimlemediğim kadar hızla atıyordu. O kadar hızlıydı ki göğüs kafesimde bir delik açacağını düşündüm. Avuç içlerimin arasında az önce beni ölmekten kurtaran adamın gömleği vardı. Gözlerim kapalı, başım ise göğsüne yaslıydı. Burnuma dolan sigaraya karışmış çam kokusu beni sakinleştirirken adrenalinin etkilerinin yavaş yavaş bedenimi terk ettiğini fark ettim. İnsanların bağırtılarını duydum. Sanırım az önce beni neredeyse ezmekte olan adama bağırıyorlardı. Göğsüne yaslandığım adamın sesi de onlara karıştı. Başımı kaldırarak ona baktım. Göz göze geldiğimizde zamanın durduğunu hissettim. Hayatını ve gerçeklerini araştırmak için aylarımı harcadığım adamın kollarındaydım. Kenan Mollaoğlu'nun kollarındaydım! * Araştırmacı gazeteci olan Liya Meryem Başer, üzerinde çalıştığı makalesini teslim etmesi için yirmi dört saatten az bir süresi vardı. Ancak aklına oturmayan ufak bir nokta, onu o makaleyi yayınlamaktan alıkoydu. Ofisinden ayrıldığı o fırtınalı gecede bir kaza yaparak geçmişe gittiğinde ise onu bekleyen kaderinden tamamen habersizdi. +18 içerik mevcut

Yüce İmparatorluğun gölgesinde, soylu bir dükün yüz karası kızı olarak büyümüştüm. İyi bir insan olmanın, adil davranmanın, kin gütmemenin bir erdem olduğunu düşünerek yaşamım boyunca sabırla teskin etmiştim kendimi. Ta ki kendi nişan törenimde intihar etmeye karar verene kadar...

Babası onu terk ettiğinde küçük bir kız çocuğuydu. Annesi öldüğündeyse henüz büyüyememişti. Ona arkadaşlık etmek için yanında bir tek dedesi vardı, o da sevgi konusunda eli çok sıkı bir adamdı. O zor da olsa kendi kendini büyüttü; sonra pahalı ayakkabılı bir adamın ayak ucuna düştü. - @askilav

Mahi, savcı sandığı babasının aslında kafes dövüşlerinin en iyi organizatörü olduğunu öğrendiğinde on dokuzdu. Her şeyi bırakıp başka bir hayata başladıkları sırada babası tekrar karşısına çıktığında artık yirmi üç olmuştu. Bu gelgitli döngüden çıkmaya çalıştığında duyduğu tek ses "Kutsal! Kutsal! Kutsal!" nidalarıyla sallana devasa, kanlı dövüş ringiydi. Kutsal, Mahi'yi bilmediği sulara getirip babasının karşısına dikmiş ve en güçlü duruşlarıyla ona karşı beraber bir savaş açmışlardı. Fakat Mahi'nin bilmediği büyük bir sır vardı... Zehirleniyordu...

Nesteren beni sevmiyor. Hiç sevmedi. Bana bakan gözleri hep bir duvara bakar gibi ifadesizdi. Kulakları hiçbir zaman ona anlattıklarımı önemseyerek dinlemedi. Dudakları hiç bana güzel sözler söylemek için aralanmadı. Parmaklarım hiçbir zaman kısacık kestiği saçlarında gezinmedi. Eğer yapabilseydim, başını dizlerime koyar, saçlarını okşar ve ona derdim ki, "Hayatın boyunca beni sevme ama başkasını da sevme. Tamam mı?"

Kahve kahveye karıştı. Birinin yoğunluğu diğerini arttırdı. Ardından içine sarı girdi, renk açıldı. Siyah girdi, koyulaştı. Başka renkler girdi, renk karmaşıklaştı. Kahveden uzak oldu, kahveye benzemedi. Hiç kahveye ait olmadı. Bir olmadı, çokluk oldu. Biz olmadı, onlar oldu. İki kişi olmadı, çok kişi oldu. Ve bu hikaye çok kişi arasında geçen bir aşk oldu. İki kişi arasında geçen aşkı çoğu kişi reddetti. Kadın bu reddedilmeyi kabullendi. Adamı umursamadı, unuttu. İki kişi istemedi, çok kişi istedi. İki kişi olamadı, çok kişi oldu ve gün geçtikçe bu çokluk bir bir arttı. Adam bu çokluğun azalacağını renklerin gideceğini düşünürken kendi düşüncesi tarafından avlandı. Av oldu. Yanıldı. İnatla tutuldu. Her gün fazlası eklendi kadına. Kadın tatmin oldu. Bir olay oldu, bir kişi girdi kadının hayatına. Kadını mutlu etti. Başka bir olay yaşandı, başka biri geçti kadının yaşamından. Kadına günü birlik bir an yaşattı. Yüzler değişti, bedenler farklılaştı, ruhlar farklı ruhlara büründü ve her biri de kadına farklı bir haz verdi. Onu farklı bir şekilde delirtti, farklı bir şekilde şekillendirdi, farklı anlara şahit olmasını sağladı. Her bir beden, her bir ruh farklı bir ihtirasla öptü kadını. Evet, belki hiçbiri adamınki gibi olmadı ama zaten adamı isteyen de olmadı.

"Alacalı Ala küçücük canın var onu da bu aç aslanın önüne bırakıyorsun." Medar uğursuz bir şehirdi, Ala Safir Rima ise bu şehirde yaşıyordu. Ve bu şehirde yaşamanın bir bedeli vardı. Ala Safir, yalnız kaldığı şehirde geçmişiyle yaşamak zorundaydı. Ta ki bir gece hayatını kurtardığı adama kadar. Lider Ulu Vasil. Soğuk, sert ve mesafeliydi. Tanrı'nın yarattığı en güzel ve en çirkindi. Gri gözleri, sözlerinden daha şiddetli bir şekilde kalbimi parçalayacaktı. Ve ben ona çocukluğumdan beri aşıktım. Hayatını kurtardığımda, bana bir anlaşma için geleceğini bilmiyordum. Anlaşmanın bana geçmişin sırlarını ve yeni bir hayatı vereceğini. Aile sırları, geçmiş ve o... Kalbimi parçaladığı her an ona daha çok aşık oluyordum. Ve onsuz geçireceğimi düşünmediğim bir gün olmadığını biliyordum.