"O benim nişanlım sen kimsin? Dilem ben başından dedim bu işin sonu var ama bu sonda senle benim mutlu bir beraberliğimiz olan peri masalı yok. Birbirimizi eğlendirdik. Karşılıklı çıkar ilişkimiz artık burada son bulsun çünkü sen yerini unutmaya başladın."Devrimden duyduğu son şeylerdi bunlar. Devrim'in karşılıklı çıkar ilişkisi dediği Dilem'in duygularıydı. Dilem onlar evden gittikten sonra çok ağladı uzun süre ağladı ama sonra toparlandı hiç hayatında var olmamış gibi çıktı.

"Aral Efken!" Ve bedenim saniyeler içerisinde göğsüne yapıştığında su kapanmıştı. İkimizde nefes nefese kaldığımızda ona bakmak için başımı yukarıya kaldırmış ve çenemi göğsüne yaslamıştım başını eğdiği için burnum çenesine sürttü. Gözleri tüm yüzümü ezberlemek ister gibi tavaf ediyordu. Aralık dudaklarıma kayan gözleri kalın dudaklarının aralanmasına neden oldu. Göğsüne koyduğum elimin altında atan bir kalp vardı. Ritmi benimle aynıydı. Şaşkındım. O ise beni daha çok şaşırtacak bir şey yaptı aralık dudaklarından verdiği nefes dudaklarım çarparken başını daha fazla eğerek topuzum sayesinde açıkta kalan boynuma dudaklarını bastırdı. Kalın ve yumuşak dudakları boynuma temas etmesi ile vücudum reaksiyon gösterdi. Bedenim hafifçe gerilirken gözlerim kendiliğinden kapanmıştı. Elimin altında olan kalbi daha da hızlandı. "Git ve üzerini değiş kıvırcık,yoksa nefessizlikten öleceksin" Efsûn&Aral Efken 09.08.23 - 17.12.23 #1 Bakıcı #1 Arzu #1 Kıskançlık #1 komutan #1 tim #1 bordo BU HİKAYE TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR!!

İstihbaratta gizli görevde olan Ali Haydar ve babasını aynı uğurda kaybetmiş Nazenin'in aile apartmanında geçen aksiyon dolu aşk hikayesi. Adam sır küpüydü, kadınsa sabır... Adamın sırrı kadının sabrına mağlup olmamalıydı. Fakat hayat bu ya; hep olmaması gereken olurdu... •Ben Nazenin, hafız Nazenin. Başlarda klasik denilebilecek bir hayat yaşarken birden bire alt üst olan hayatımı anlatacağım size. Babasız kaldığım küçük yaşımda, babamın ailesinden kopmamamız adına onlarla aynı apartmanda kalmayı tercih etmişti annem. Babaanne, dede, hala, amca, yenge ve kuzenler derken kocaman bir aileyle büyümüştüm. Bir erkek kardeşim, platonik bir sevdam ve acılarla, sevinçlerle yoğrulmuş bir hayatım vardı. Sonra biz bir dönemece girdik. Babamın sırlarla dolu geçmişinden gelen ve okunmayı bekleyen o tozlu sayfalar, Ali Haydar'la beni, hayalden öteye gitmez dediğim o gizli sevdamla bizi aynı dönemece sokmuştu. Ve o dönemeçten sonra her şey değişti, bambaşka oldu! Yollar çetinleşti, mevsim kışa döndü ve ben o ayazda yüreğimi yakan aşkın aleviyle, Ali Haydar'ın kanatları altında ısındım. Onun ayak izleri babamınkine öyle benziyordu ki, ister istemez o izleri takip ederken bulmuştum kendimi... [Ali Haydar ve Nazenin'in sırlarla dolu aşk hikayesine hoş geldiniz...]

Bir kadın, bir çocuk, bir adam...

Bakıcılığını yapacağım ikizlerin ve babalarının, hayatımı bu denli değiştirebileceğini asla düşünmemiştim. ARA VERİLDİ.

"...Sen bana abi diyen kıza, yüreğimin çektiği hasretliği nasıl bileceksin?!" dedi Abdullah. ~ Kocaman bir apartman düşünün, birbirine can olmuş Allah rızasını gözeten 3 aileyi, aile dostlarını... Hepsinin neredeyse bir düzine çocuğu olduğunu düşünün. Evet, şimdi de o dostların tertemiz evlatlarını ve sevdalarını. Mimar Abdullah'ı, asker Abdulhak'ı... Tıp ve hafızlık öğrencisi Meryem'i, ilahiyat mezunu hafız Zeynep'i... Ve daha nicesini. . (Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Antalya'nın ünlü avukatlarından biri öz amcamdır. Bilginize...) Tüm hakları KÜBRA Ç. 'a aittir.™©

'KÜFÜR VE YETİŞKİN UNSUR İÇERİR!' Genç kız titreyen ve terleyen ellerini üstündeki gelinliğin eteğine sürdü. Lakin sürdükçe daha beter oluyordu sanki. Kalbi göğsünden çıkıp fırlayacakmış gibi atıyor ve ağzı dili kuruyordu. Yirmi altısında olan adama nasıl kadınlık yapacaktı bu on yedilik hali ile? Tüm yalvarmaları, yakarmaları hiçbir işe yaramamıştı yazık ki. Evlenmesi için yaşı büyütülmüş ve şimdi de evli idi genç kız. Hem de kasabanın köklü ve zengin ailesi olan Karaman'lıların en büyük oğlu Karan Karaman'la evlenmişti. Kapı açılınca bu sefer kalbi ağzında atıyordu sanki. Bu gece her şey değişecek ve Leyla artık eskisi gibi olmayacaktı. Derhal ayağa kalktı ve yanında duran adamın ayakkabılarına dikti gözlerini. Katiyen başka yere bakamazdı, korkuyordu çünkü. "Kaldır başını hele hatun." diyen güçlü sesi işitince titremesi arttı genç kızın. Lakin Leyla kaldırmadı başını ve ağlamaya başladı. Karan şaşırdı bu eyleme. Bu hatun niçin ağlıyordu ki? "Ne oldu niçin ağlıyorsun?" Hıçkırıklara boğulan Leyla cevap veremedi kocası olacak adama. Karan ise giderek sinirlenmeye başlıyordu. Nesi vardı bu kızın böyle? "Cevap versene hatun, neyin var ne oldu?" Leyla karşısında duran adamın yavaştan sinirlendiğini tahmin ediyor ve korkusu giderek artıyordu. "Be..." dedi hıçkırıklarının arasından. "Ben... İstemiyorum." dedi ve bir cesaret kafasını kaldırıp adama baktı. Adamın yüzü o kadar sert ve bir o kadar kusursuzdu ki, Leyla istemsiz yutkundu. Böylesini ilk defa görüyordu yalan değildi. "İstemiyor musun?" diye sordu Karan. Ürkek hatunu korkutmuşlardı belli ki. İstemiyorsa dokunmazdı elbette bu gece. Lakin hep dokunmayacağı anlamına gelmiyordu. "Ben zorla evlendirildim. Yaşımı büyütüp nikahı öyle kıydılar. Ben on yedi yaşındayım. Yalvarırım dokunma bana." ***

Ateş rengindeki saçları kenara itikledi Ayaz. Efsunun gözlerini puslayan bakışları Ayazın her zerresinde geziniyordu. "Kadınım," Dedi sahiplik ekiyle. Daha sonra devam ettirdi cümlesini. "Ağlama." Efsun başını eğdiğinde çenesinde nazik bir tutuş hissetti. Başı yavaşça yukarıya kaldırıldığında Ayaz ile göz göze geldi. "Eğme yüzünü, saklama güzel gözlerini benden." Dudaklarını mavilikleri saklayan göz kapaklarına değdirdi. Minik minik öpücüklerle yol çizerken Efsun içini saran endişe ile titreyen ellerini sıcak omuzlara yasladı. "Ayaz." Ayaz duyduğu nazik sesle geri çekilerek karşısındaki kadınına baktı. "Utanmaz mısın benden?" Dudaklarını çekiştirerek geri çekildi. "Üzerler seni de. Kırılmasın kalbin şimdi durduk yere." Omzuna tutunan elleri tuttu Ayaz. Üstüne binlerce öpücük koydu. "Senden utanmam. Kimse de kalbimi kıramaz. Kimseye sana kalbimi açtığım gibi açmadım çiçeğim." Efsun dudaklarındaki küçük tebessüm ile baktı sevdiği adama. Sevgisi de kalbi de merhamet doluydu, Efsun galiba buna aşık olmuştu.

Gecenin bir yarısı nereye olduğunu bilmeden saatlerce yürüdüm. Kalbim acıyordu. Beni bu saatte yürüten derdin ne olduğunu kime anlatacaktım? Yüzümde ki yaşları sildim. Sonra bir çıkmaz sokağa girip duvar dibine çöktüm. Neden ben, neden? Bu sorunun cevabı artık önemsizdi. Tıpkı yaşadıklarım gibi Pantolonumun cebinden telefonumu çıkarıp arayacağım kişinin ismini bulup hemen aradım. Bir kaç defa çaldıktan sonra o uykulu sesi duydum. "Mahur Üsteğmen!" "Ben karar verdim komutanım gideceğim " "Doğru bir karar verdin. O zaman İstanbul için tayin işlemlerini başlatırım " "İstanbul değil komutanım. Afganistan'a gitmek istiyorum" "Ne diyorsun Mahur, ne Afghanistan'ı?" "Görev yerim Afganistan olacak. Yoksa orda kalmaya devam ederim" Telefonun diğer ucunda bir süre ses gelmedi. "Emin misin?" "Eminim komutanım. Lütfen buralardan temelli gitmek istiyorum." "Peki üsteğmen halletmeye çalışırım. " " Sağolun komutanım " Kapanan telefonla birlikte gözlerim ellerime takıldı. Sağ elimin üstü hep yara olmuştu. İşte onun istediği gibi gidiyordum. Ben MAHUR AKINCI buralardan gidiyordum. Ve bana yapılan bu ihaneti asla unutmamak üzere her şeyi geride bırakıp gidiyordum. Kitap kapağı sevgili ablam @sehrialem tarafından yapıldı. Emeğine sağlık ablacım ❤❤ ...... Deli Timur kitabında ki Timur yüzbaşı ve Esma Teğmenin kızları Mahur'un hikayesi. Kitaplar birbiriyle bağlantılı değil. İstediğiniz kitaptan başlayarak okuyabilirsiniz

Romantizm#8 Hayatının belki de en büyük hatasını yapmıştı. Sevmişti... Hem de o dilden dile dolanan aşk masallarının kahramanlarından bile çok sevmişti. Şimdi çıplak ayaklarıyla kızgın kumlarda yürüyordu. Ayrılığın acısı yüreğini öyle bir dağlıyordu ki o bastığı kum taneleri yüreğinin yangınının yanında buz soğuğu gibi kalıyordu. Göz yaşları birer kor misali yanaklarında izler bırakarak, düştüğü yeri sevda yangınına teslim ederken, o halâ eski Minel olmaya çalışıyordu ama artık nafileydi. Yiğit KORAZLI bahar çiçekleriyle dolu yüreğini yakmış, çiçeklerin yerini her gün yeniden harlanan bir kor yığını yer almıştı. O biraz önce hayatının belki de en acı dakikalarını yaşamış, sevdiği adamın nikâhını kıymıştı. Adam buzdu ama kadını yakmıştı her bakışında. Kadın ise susuyordu ayrılığa. Bir konuşsaydı belki kavuşacaklardı. Artık kavuşmak bile lâl olmuş gömülmüştü karanlığa. -TÜM HAKLARI SAKLIDIR-