Her masal mutlu sonla, bitmez Her seven sonsuza kadar kalamazmış. 9 yıldır beraberdik,iki hafta önce kaybettim . . . İlk ayrılığımız geçen yıl bir sonbahar sabahıydı . İlk defa ayrılmıştık ayrılığın ikinci günü akşamında uzun bir mesajla atmıştı bu şarkıyı bana " S*kerim ayrılığını üç günlük dünya iki günü ayrı geçirdik yetmez mi ? demişti . O gece saatlerce ağlamıştım bu şarkıyı dinleyip mesajı okuyarak . İki hafta önce maçı vardı , okul çıkışında beni durağa bıraktı . Hava yağmurluydu ayrılık vakti geldiğinde ben onun beresini ve dokunmaya kıyamadığım saçlarını düzeltip soğuktan kızaran ellerini minik montumum cebine soktum ." Ellerin ne kadar da sıcak dedi . Gülümsedim ve nihayetinde otobüs geldi . Binerken Hoşçakal sevdiğim ,dedi . Oysa hiç huyu değildi . Nerden bilebilirdim ki onu son görüşüm olduğunu , sabahın 5'inde kardeşi aradı . Kaza yapmışlar . . . Yoğun bakıma alınmış geceden ameliyata girmiş saçlarını çok severdim , saçlarını kesmişler . . . Ayrılırken elimi tutan elleri şimdi buz kesmişti sabahına kaybettim ben onu. Geceden beri zihnimde kalanlarsa hiç susmayan çığlıklar... Toprağını avuçladım çok soğuktu iyi de benim Girayım soğuğu sevmez ki . O ilkbahar adamıdır bu mevsimde üşür şimdi . Özür dilerim sevgilim ellerini ısıtamadım . Tutamadım seni . Giderken hep görüşürüz derdin sen , son gidişinde hoşcakal dedin . Söylesene sevdiğim sen yokken ben nasıl hoşça kalayım . Sen demiştin Girayım üç günlük dünya iki günü ayrı geçirdik yetmez mi diye , 21 gün oldu Giray yetmez mi ? Senle dolu hayallerime yazık değil mi ? Sen inandırmadın mı beni masallara , rivayetlere ? Her şey bir rivayetle masalla başlamadı mı ? Kalk Giray artık yetmedi mi ? Yüzünüzde buruk bir tebessümle okuyacağınız bir kitap (:

Kitapta anlatılan her bir karakter yaşanmışlıkları olan içimizden biri. Bazı zamanlarda yolları sevdikleri ya da sevmedikleriyle birleşmiş ya da ayrılmış bu kitaba can vermişlerdir. Hepsi birer alem ve kendi gerçeklerini yansıtan farklı dünyaların insanlarını bulacaksınız satır aralarında. Bunların dünyasına girdiğimizde iyi ya da kötü biri diye nitelendirdiğimiz kişileri yansıtanları bulacaksınız. Kitabın ilerleyen sayfalarında göreceksiniz ki iyi insan ya da kötü insan diye bir şey yoktur. İYİ DAVRANIŞ YA DA KÖTÜ DAVRANIŞ VARDIR VE HER DAVRANIŞ BİZİM SORUMLULUĞUMUZDADIR. Kitaptaki kişilikleri anlatma adına yaşanılan her yaşam öyküsü kurgusal bir hikâyeye dönüşmüştür, Yazılanlar son derece keyifle ve eski bir dostuma yeniden rastlamanın sevinciyle yazılmıştır. Her karakter ya sizin dünyanızı yansıtan ya da tamamen sizlere zıt bir dünyayı sunan birer sanat eseri. Hepimizin üzerinde maddi olarak 5 kuruşluk elementler ve hücre yığını olsa da içine girdiğimizde duygularımız, bilincimiz ve ruh yapımızla paha biçilmez bir yapıtla karşılaşıyoruz. Bu kişiler aramızda belki de bizimle dolaşıyor. Bazen bindiğiniz taşıttaki yan koltukta oturuyor bazen sosyal medyada takip ettiğiniz ya da sizi takip eden biri bazen gittiğiniz hastanede yan yataktaki yatan hasta bazen size eğitim veren öğretmen, sizi iyileştiren doktor, evinizi inşa eden mühendis ya da tasarlayan mimar. En güzeli bunların hepsi içimizden biri. Şimdi koltuğunuza rahat gömülün ve uyku moduna girmeden keyifli bir okumaya merhaba deyin....

O, bir varisten fazlasıydı. Bir oyuncu, bir hırsız, bir katil, bir cadı, bir lânet, zihnindeki seslerden varolmuş tehlikeli bir ölüm makinası... Amcasının ölümüyle örgütün Yönetici Varis koltuğuna oturan gizemli bir adam... Karanlığın aydınlık tarafı olmuş, aydınlığı boğmaya mecbur bırakılan acılı bir yeğen... Aşk, ikisini bir araya getirdi; fakat hayat sürprizlerle ve kötü sonlarla doluydu. Her şey bir intikamla başladı. Sonra hepsi birer birer ardından geldi. İhtiras, hırs, öfke ve en önemlisi İNTİKAM duygusuyla yanan kalpler... Peki bu hikâyede masum olan kimdi? Acılar içinde boğuşan, annesini öldürmek zorunda kalan küçük bir kız çocuğu mu yoksa hayalleri elinden alınıp acımasız bir adama dönüşmeye mecbur bırakılan bir adam mı? "Bedeni cehennem ateşinden olanın kalbi yalnızca közden olabilirdi." Bu hikâye sadece onların hikâyesi değil, bu hikâye kalbi köz gibi yanan acılı kalplerin hikâyesi. (Beliz) Elzem Zerel ∆ Emre Sayar

Merhaba arkadaşlar bu benim yıllardır hayalini kurduğum ama bir türlü yapmaya cesaret bulamadığım bir işti sonunda cesaretimi toplayıp aklımdan geçen kurguları buraya aktarmaya çalışacağım ilk kitabım olduğu için illaki yanlışlıklarım olacak lütfe okuyup bir şans verin sizin görüşleriniz benim için çok değerli ilk bölümlerimiz textinig olduğu için kısadır ama diğer bölümler uzundur bu konuda içiniz rahat olsun. Eğer bir hatam olursa şimdiden kusura bakmayın . ARKADAŞLAR BÖLÜM HAKKINDA DÜŞÜNCELERİNİZİ LÜTFEN YORUMLARDA BELİRTİN VE BÖLÜMÜ BEĞENMEYİ UNUTMAYIN DESTEĞİNİZ BENİM İÇİN ÇOK ÖNEMLİ ŞİMDİDEN BEĞENEN VE YORUM YAPAN HERKESE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.❣️

"Seni uyardım! "Dişlerini sıkarak konuştuğunda onu ilk gördüğüm anda ki öfkesiyle yüz yüze geldim "şimdi buradan gidiyorsun! "Bir elini kolumdan çekerken diğer eli tutuşunu sıklaştırmış cevap vermemi beklemeden beni peşinden sürüklemişti. Birlikte iki katı koşar adımlarla inerken kapıyı açtığı gibi beni dışarı sertçe itip kapıyı suratıma çarptı. Şaşkınlıkla birkaç saniye bekledikten sonra öfkeyle demir kapıya sert bir tekme geçirdim. Derin bir nefes alıp ev görüş alanıma girinceye kadar geri çekilmiş gözlerimle onu görmek isteyerek evi taramıştım. Soğuk havaya karşın gömleğiyle terasta duruyor ellerini cebine koymuş bir şekilde beni oradan izliyordu. "İstediğin kadar beni engelleyebilirsin! "Bağırdığımda ellerini cebinden çıkarıp terasın korkuluklarına koydu "bütün gerçekleri öğreneceğim! Benden sakladığın ne varsa hepsini önüne sereceğim! "Kuzguni gözlerini ardımda bırakarak ona sırtımı döndüm. "Aynı acıyı paylaştığın insanı sakın karşına alma! "Büyük demir kapılara ulaştığımda sesini duymamla beraber olduğum yerde durup omzumun üstünden ona baktım "patronun kim olduğunu unutma! "Bütün sertliği, ihtişamı, heybeti, esrarengiz haliyle geçmişin, şimdinin belki de geleceğin bütün anahtarlarını elinde tutan adama baktım. O Kamer Taşkıran'dı. Kaçtığım, öfkeden deliye çevirdiğim ama hep yalnızca ikimizin biz olduğu bir ana hapsolmak istediğim adamdı.

Kapak tasarımı için @Zeynepizem çok teşekkür ederim Cinayetin çözümü için zengin ailenin konağına şoför olarak giden komiser Batur evin kızı Fuşya'ya aşık olur. Bu aşk öyle büyür ki Komiser Batur'u mesleğinden edecek duruma getirir. Fuşya, Batur'a şoför olarak parasız bilip aşık oldu. Batur ile olmak için alıştığı hayat düzeninden tereddüt etmeden vazgeçmeye razıdır. Sadece sevdiği adamla olsun yeterdir. Ama Batur'un komiser olup en şüpheli olan babasını tutuklamak zorunda kalırsa bu aşk devam edecek midir? Not: Tüm hakları şahsıma aittir. Çalınması veya çok benzerinin yazılması gibi durumlarda tüm hukuki süreçler başlatılacaktır.

Papatya Aysal, Toprak'ın kızıl papatyası Toprak Akal, Papatya'nın yaşam kaynağı. Papatya köklerini toprağa sıkıca sardı, tutundu. Toprak papatyanın köklerine sımsıkı sarıldı. Sevgiyle besledi. Aşkla büyüttü. Büyüttüğü papatya bembeyaz yapraklarıyla kıskandırdı herkesi. Sarısıyla güneş gibi aydınlattı etrafını... Mutluydular çiçek bahçesinde ... Sonra dikenler girdi araya. Koparmak istediler papatyayı toprağından. Papatya kurusun , Toprak başka çiçekleri bağrına bassın istediler. Toprak ve Papatyanın birbirine olan sevdasını kıskandılar. Ne toprak papatyasından vazgeçmek istedi, ne papatya toprağından. Durmadı dikenler, gövdesinden sarmaya başladılar . Papatyanın yaprakları dökülmeye basladı artık. Toprak'ın üstüne acı ektiler. Ve kopardılar papatyayı toprağından. Soldu yaprakları, döküldü birer birer Yinede papatya vazgeçmek istemiyordu.Toprak kabul etmedi papatyadan başkasını Bekledi... bekledi... bekledi... Kurudu toprak, üzerine düşen yaprakları gördükçe kuraklaştı. Papatya açsın diye vazgeçmek istedi. Acı çekmesin, canı yanmasın daha fazla diye bırakmak istedi. Şimdi solmuş papatya toprağına tutunabilecek mi? Toprak papatyaya can verebilecek mi? Bu bir veda mı yoksa!

Güven, bazıları için sadece bir kelime. Leyla içinse bir savaş... Beş yaşında ailesini kaybeden Leyla, yıllar sonra kendini geçmişiyle yüzleştiği bir okulda bulur. Sessizliğiyle ördüğü duvarların arasına; çocukluğundan gelen tanıdık bir bakış, Çağrı... Ama güven kolay kurulmaz. Hele ki yıkılmışsa defalarca. Bir yanda geçmişin karanlığı, diğer yanda kalbinin derinliklerinde filizlenen hisler... Dostluk, ihanet, aşk ve sırlarla örülü bu hikâyede herkesin bir maskesi, Leyla'nınsa bir sınavı vardır. "Güvenemem"; kayıplarla yoğrulmuş bir kalbin, yeniden atma cesaretini bulma hikâyesi.

Aşk sadece anlıktır hayatta öyle... Yıllar, yalanlar, kaçışlar, gerçekler ve insanlar; yalan ve ölüm kokulu bir ülke, sırlar, korku, isimsizlik ben hangisiydim. Kötü neydi veya iyi, bir hikayenin baş rolü olmak isterdim kimi zaman ve bu yüzdendi her şey...

"Bal gibi aşıksın işte geri zekalı! Niye inkar ediyorsun?!" diye bağırdı Bilal. Barış'ın aklı karışmıştı. Aşk bu muydu yani? Böyle, sanki her an kusacakmış gibi olmak; bir kamyon eşek ölüsü taşımış gibi bitkin hissetmek; onun yüzü, gözünün önünden defolup olup gitsin diye, bikinili Rihanna posteri seyrettiğin halde, gusül abdestine ihtiyaç duymamak... hayır bu çok saçmaydı! Ama ilk kez midesi uçuşa uçuşa bulanıyordu... İlk kez bir kızın resmini çizmişti. İlk kez bir kızın yanaklarını mıncıklayıp öpesi gelmişti. İlk kez bir kızın önüne gelen saçlarını, kulağının arkasına sokuşturmak istemişti. Hatta aynı saçlardan, kendisine bıyık yapmak bile istemişti. Çayına şeker atıp karıştırırken kendine dahi kabul ettiremediği şeyi, arkadaşlarının ona kabul ettirmiş olmasının şaşkınlığını yaşıyordu. "Sevsem ne olur?" Diye mırıldandı. "Kızın benden midesi bulanıyor." "Laaan!" diye bağırdı Ahmet, gözleri iri iri açılmıştı. "Yoksa kızın yanında gaz falan mı çıkardın?" Barış hiçbir şey söylemeden kalkıp balkona çıktı. Kendisini sigaraya daha yeni yeni teslim etmişti ki, Bilal'in gitarının sesi, kulaklarını okşamaya başladı. Sigarasını derin derin içine çekerken, içinde bir şeylerin kor gibi yandığını hissetti... UYARI: +13 SAHNELER, ARGO VE KÜFÜR BARINDIRIYOR !