Story cover for Dolunayın Altında by Berceste_sb
Dolunayın Altında
  • Reads 1,286,745
  • Votes 78,457
  • Parts 85
  • Reads 1,286,745
  • Votes 78,457
  • Parts 85
Ongoing, First published Jan 09, 2020
Hiç bilmediğiniz bir yerde, tanımadığınız varlıkların arasında bir şeytana bağlı olduğunuzu öğrenseniz, ne yapardınız?

Üstelik tüm varlıkların soyu sizin elinizde olsa...

Asıl soru, siz hiç bir şeytana sonunu bile bile aşık oldunuz mu?

Onun ateşinde kül olacağınızı bildiğiniz halde...

***********

"Savaş? İyi misin?"

"Sadece yoruldum..."

"Senin için yapabileceğim bir şey var mı?" 

"Sarıl... Sadece sarıl meleğim..." 
Ve şeytan içinden fısıldadı 'sev, sadece sev...'

***********

Ve Şeytan, ilk kez ağladı o gece. Meleğine bakarken ki söylediği sözler, küçük odada yankılandı çaresizce. 

"Seni unutmak istemiyorum..."

(KİTAP YASAL OLARAK KORUMA ALTINDADIR. KURGUSUNUN ÇALINMASI VEYA KOPYALANMASI YASAKTIR.)

Melez#1
Koruyucular#1
Kurtadam#1
Şeytan#1
Fantastik#1
Vampir#2
Kurt#1
Genç kız edebiyatı#1
Aşk#1 

Not= Hikayenin ilk bölümlerine bakarak yargılamayın sonradan güzelleşiyor. 

(Olaylar 10. Bölümde başlamaktadır.)
All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add Dolunayın Altında to your library and receive updates
or
#1son
Content Guidelines
You may also like
Başka evrende by ftmhdv_
18 parts Ongoing
"Bir gün kendini okuduğu kitabın içinde bulan bir kızın hikayesi...📚🤫" --- Yüzünde hiçbir ifade yoktu. Ne öfke, ne şaşkınlık, ne de merhamet... Sadece boşluk. Sanki gözlerimin içine bakarken bile beni görmüyordu. Yoksa tam tersi... içimi tamamen okuyordu. Acaba aklından ne geçiyordu? Düşünceleri benimkiler kadar karışık mıydı, yoksa içinde buz gibi bir soğukluk mu vardı? Bilmek istedim... ama bir yandan da öğrenmekten korktum. "Ne oldu, artık kaçmayacak mısın?" dedi, sesi alaycı bir merhametle doluydu. Dudaklarının kenarında küçümseyici bir gülümseme vardı, ama gözleri... Gözleri buz gibi soğuktu. "Hadi, durma. Koşmaya devam et." Sesi yumuşaktı ama içinde tehdit saklıydı. "Seni bulamayacağımı mı sandın?" Bu sefer sesinde alay yoktu. Ciddiydi. Beni gerçekten bulacağına başından beri emindi. "Demek pes ediyorsun." Hayır... Pes etmeyecektim! Durmayacaktım! Bedenimi saran korkuya aldırmadan hızla arkamı döndüm ve koşmaya başladım. Ayaklarımın altındaki zemini hissetmiyordum artık. Ne acıyı hissediyordum, ne soğuğu. Tek bir şey vardı içimde: Korku. Sessizlik içimi kemiriyordu. O yüzden... Dayanamadım.Başımı çevirdim.Orada değildi.Adımlarım yavaşladı. Göğsüm hızla inip kalkıyordu ama bir anlığına, sanki kurtulmuşum gibi hissettim.Sonra...Birine çarptım. Beni aniden kavrayıp sırtına attığında, onun Victor olduğunu fark ettim.Kendimi, rüzgârda savrulan bir yaprak gibi çaresiz ve kaybolmuş hissettim.Kollarım havada savrulurken, çırpınıyor, ama bir türlü kurtulamıyordum...
You may also like
Slide 1 of 10
Başka evrende cover
hazzın doruklarına  cover
Gizli Saklı  (+18) cover
BAŞ BELASI/ *Yarı texing* cover
FIRTINA ZAMANI  cover
Azrathia'nın kamçısı cover
HAYALDİ *Gerçek Oldu* cover
Tek Şans cover
Seks Hikayeleri  cover
Zamansızların Ardından  cover

Başka evrende

18 parts Ongoing

"Bir gün kendini okuduğu kitabın içinde bulan bir kızın hikayesi...📚🤫" --- Yüzünde hiçbir ifade yoktu. Ne öfke, ne şaşkınlık, ne de merhamet... Sadece boşluk. Sanki gözlerimin içine bakarken bile beni görmüyordu. Yoksa tam tersi... içimi tamamen okuyordu. Acaba aklından ne geçiyordu? Düşünceleri benimkiler kadar karışık mıydı, yoksa içinde buz gibi bir soğukluk mu vardı? Bilmek istedim... ama bir yandan da öğrenmekten korktum. "Ne oldu, artık kaçmayacak mısın?" dedi, sesi alaycı bir merhametle doluydu. Dudaklarının kenarında küçümseyici bir gülümseme vardı, ama gözleri... Gözleri buz gibi soğuktu. "Hadi, durma. Koşmaya devam et." Sesi yumuşaktı ama içinde tehdit saklıydı. "Seni bulamayacağımı mı sandın?" Bu sefer sesinde alay yoktu. Ciddiydi. Beni gerçekten bulacağına başından beri emindi. "Demek pes ediyorsun." Hayır... Pes etmeyecektim! Durmayacaktım! Bedenimi saran korkuya aldırmadan hızla arkamı döndüm ve koşmaya başladım. Ayaklarımın altındaki zemini hissetmiyordum artık. Ne acıyı hissediyordum, ne soğuğu. Tek bir şey vardı içimde: Korku. Sessizlik içimi kemiriyordu. O yüzden... Dayanamadım.Başımı çevirdim.Orada değildi.Adımlarım yavaşladı. Göğsüm hızla inip kalkıyordu ama bir anlığına, sanki kurtulmuşum gibi hissettim.Sonra...Birine çarptım. Beni aniden kavrayıp sırtına attığında, onun Victor olduğunu fark ettim.Kendimi, rüzgârda savrulan bir yaprak gibi çaresiz ve kaybolmuş hissettim.Kollarım havada savrulurken, çırpınıyor, ama bir türlü kurtulamıyordum...