"Keşke ben o masanın arkasında sana ders veren adam olmasaydım Damla.Seni sınıfta gördükçe kendimi yerimde tutmak için nasıl çaba sarf ettiğimi bilemezsin" Zar zor nefes aldığı boynundaki damarların kalınlaşmasından belli oluyordu.Bakışları sert ve kararlıydı.Elimi uzatıp alnına düşen saçını geriye doğru okşadım. "Belki de kendini tutmanı istemiyorumdur." Yaklaştım. "Bir dudak mesafesi kadar yakınında olmak istiyorumdur belki..."