"Acımıyor'mu?" Bu ani sorum ile kahvesini içmeye ara verip bana baktı. "Ne?" "Gözlerinde yanan ormanlar diyorum, aynaya bakınca canını acıtmıyor'mu?" Derince yutkundu. Ağır-ağır kalkıp inen adem elmasından anlamıştım bunu. Gözleri sargılı elimi buldu ve konuşmaya başladı. "Seninki acıtmış olmalı." Böyle bir cevap beklemiyordum, ama yinede hiçbir şey belli etmedim. Hafifçe gülümseyip konuşmaya başladım. "Acı çektiğimi nereden çıkardın ki?" O da benim gibi gülümseyip; "Gözlerinde cam kırıkları var Tutku. Ruhun kana bulanıyor, farkında değil'misin?" Şimdi yutkunma sırası bendeydi. Başlanma tarihi: 2.02.2023. UMUT-suz hayat YANKI-sız ses ÖZGÜR-süz yaşam NEŞE-siz gülümseme ATEŞ-siz dünya TUTKU-suz bir ben olmaz.