Zamansız Aşk

***
"Seni öpmek istiyorum." midem tatlı bir hisle kasılırken devam etmesini bekledim.

"Ama..." dedi ve yine sustu. Yavaş yavaş konuşarak beni delirtemeye çalışıyor olmalıydı.

"Senin istemediğini biliyorum." diye devam etti.

Şu an aramızda ki yarım santimetreyi kapatmamak için kendimle savaş verdiğimi bilmeden konuşuyordu. Konuşurken dudakları dudağıma çarpıyordu ve, ve Tanrım! Bu edepsizce şeylerin hayalini kurmama neden oluyordu!

"Sen de istediğinde ancak bu karanlıktan kurtulmak için bir yol bulabileceğiz." Durdu ve özellikle dudağını yaladıktan sonra devam etti. "Ve yine ancak sende istediğinde bu dudaklar tekrar birbiri ile kavuşacak." Dedi ve dudaklarının yönünü değiştirerek alnımı öptü ve bileklerimi bırakarak arkasını dönüp yürümeye başladı.

Dediği her şey hücrelerime işlerken duymayacağını bile bile arkasından fısıldadım.

"Ben karanlıktan korkarım.." ve bu karanlık bizi boğmadan önce seninle buradan çıkmak istiyorum.