"Şimdi sana desemki aş şu dağları,kır şu aramıza örülen duvarları yık dök ne varsa gel gelmeye çalış, yetmedimi bu elem,yeterince ayrı,acı içinde kalmadıkmı dön desem yapabilirmisin? bu çok zor diyeceksin dimi? evet fakat bilirsin ben her daim zoru sevmişimdir ama hayatımın en büyük zoru en ağır imtihanı sendin aramıza aşılamayacak dağların,duvarların örülmesine göz yumdun her defasında beni,hiç yaşanmamış gibi kabul ettiğin sevdamızı,bizi görmezden geldin sildin öyleki çok kolay sildin beni kalbinden bende sildim sanıyordum seni kalbimden ama çok sonradan anladımki senin izin hâla olduğu yerdeymiş kalbimde,ne acı dimi..ne acı koca yapayalnız bir kalp"satırlara bir yenisini daha ekleyerek kalemi ağır ağır masaya bıraktım bu satırları yazmak sadece elime değil kalbimede ağır geliyordu ben yıllardır yazdığım satırlarla kendi içimde onunla savaşıyordum asla eline geçmeyecek o mektuplarla...