Ruhu esir eden, kendisidir. Bağ kurduklarına, bağlandıklarına esir olur. Duygularıyla bağlanır, alışkanlıklarıyla, düşünceleriyle, geçmişiyle, geleceğiyle... Sonrasında ardında bırakmak istediği her tutsaklık, beraberinde bir parçasınıda götürür. Kendinden bir parçayı koparmak acı veren, acıyı derinleştirendir. Bu yüzden; her kurtuluş, her vazgeçiş, her ayrılış bir acıdır. Öyle ki ruhlar, acıyla özgürleşir. Ve esaret altında olan her ruh bu özgürlüğe hazırlıksız yakalanır. Bu kopan bağların acısını kaçarak yaşarlar. Ta ki kaçamayacaklarını anladıkları ana kadar. 'Ve bugün içimdeki yangına ortak olduğunda, o ateş göğsümü yakmadı: Bir kez daha içimi ısıttı.' --- 15.05.23 🤍
7 parts