Başlama Tarihi: 21 Haziran 2023 23:20 "Anla artık! And içerim ki, bir gün bu lanet, hapis gibi evden kurtulacağım." Delirmiştim. Karşımdaki, hayatımı tümüyle mahvedip, yetmezmiş gibi elimden alan bu adam yüzünden delirmiştim... Birazdan kopacak kıyameti düşünmeden, içimdeki bu deli cesaretle işaret parmağımı önünde salladım. "Ve o zaman-" Durdum. İşaret parmağımı kendi göğsüme bastırarak tekrar konuştum. "Mahkum Evlâl'in mahkumluğu bitecek. Bunu kafana sok!" Sinirlenmesini bekledim. Bağırmasını, vurmasını, odalara kapatmasını bekledim. Oysa sakin bir şekilde ellerini göğsünde bağlamış, yeşil olan nefret ettiğim gözleriyle doğrudan gözlerime bakıyordu. Tanrım! Bu adam neden bu kadar sakin!? Sinir nöbetleri geçiren psikopat adam, bu adam değil miydi? Ta kendisi. Adım atmaya başladı. Bu tarafa doğru. Bana doğru... Ben daha ne olduğunu anlamadan boynumda ince bir uyuşukluk belirdi. Tüm bedenim birkaç saniye sonra uyuşacak ve ben yine cehennemim olan o eve geri dönecektim. Arkadan biri iğne saplamıştı! Gözlerimi irice açmış ona bakarken, o çoktan dibimde bitmişti. Yüzümün önüne düşen siyah saç tutamlarından birini alarak kulağımın arkasına sıkıştırdı. Benim şu an bu hareketi yüzünden vurmam, bağırmam gerekirdi. Lanet olsun ki yapamıyordum çünkü ayaklarımı, ellerimi hatta tüm bedenimi hareket ettiremiyordum. Aramızdaki dağlar kadar boy farkı yüzünden kulağıma doğru eğildi. Nefesini üfleye üfleye. Bilerek yapıyordu! "Mahkumlar, gardiyanları ölmeden bir yere gidemezmiş." İşaret parmağını sürte sürte göğsüme bastırdı. "Ve sen mahkum Evlâl-" Tekrar kendi boyuna gelip bu sefer de parmağını kendi yüzüne getirdi. "Gardiyanın, yani ben ölmeden mahkumluğun bitmeyecek."
1 part