Gün Batımı

Odada bir ses yankıladı. Ben sevdiğim adama vurmuştu...

Gri olan gözleri ilk defa bana karşı karaya büründü. " Sakın. Sakın. Bir daha bana vurmayı aklından bile geçirme" dedi dişlerinin arasından adeta bir yılan gibi tıslamıştı.

Güldüm hem acıyla, hem de alayla "bir daha sana vurmam... Çünkü istenmediğim yerde durmam!" Dedim ona bağırarak bir şey söylemesine izin vermeden odadan çıkıp gittim.

Nasıl da hemen vazgeçmişti?
Bu kadar mıydı bana olan sevgisi?

Oysa ben onu çok seviyordum. Onu yanımda herkesi, her şeyi karşımda istemiştim... Hâlâ istiyordum da lakin o beni istemediğini söylemişti ve bu da yetmemiş ben, beni istemediğini söyleyen bir adamın çocuğunu karnımda taşıyorum...