GÖKYÜZÜNDE AŞK'IN SONU (ROMAN) ✅
"Siz hiç gökyüzüne aşık oldunuz mu?
Ben oldum! "
"Suçum seni sevmekse eğer seve seve tutuklanırım. Gönlüm esirse sana bil ki sevdiğim... Gök,yüzünde!"
Akın'ın kalbinin küçük hırsızı, Ay tenli kadın Asel, gök mavilerin esiriydi artık. Bunu biliyor inkarda edemezdi. Artık ne o kaçabilirdi huzur kokan gök mavisi gözlerden nede sevdiği adam uçmasına izin verirdi. Sen, benim acıyan,kanayan yerlerimden öptün. Ben, sana inanmıştım...
Bir zamanlar senin için açtığım yaramı sen, acıtarak sardın. Ben ise kendi açtığın yarayı üfleyerek iyileştiriyorum.
Kim derdi ki geçmişinin aşk acısını daha atlatamadan yenisinin kapısını çalacağını?
Asel, geçmişinde yaşadığı hatalı ilişkinin sonunda kendini yıpratması ile kanayan yaralarını göstermemek pahasına yeni aşklara kapısını kapatmak adına kalbinin kilidini vurmuştu. Kim derdi ki karşısına çıkan bir yabancının üstelik seni yapmadığı bir hırsızlıkla suçlayarak tek bakışıyla kalbinin pırangalarını kıracağını?
Kendisi de bilmiyordu. Yaşayarak öğrendi. Yaşayarak sevdiği adamın kendisinin tüm yaralarını sararak acısına ortak oluşunu gördü. En çokta bunu sevdi; her git demesinde kalmasına, her bırak beni demesinde ellerini sımsıkı tutmasına. İşte o zaman anladı. Belki iki günlük bir yabancıydı ama gerçek aşkın ta kendisiydi. Acaba gerçekten öyle mi? Asel, aşık olduğu adama gözü kapalı güvenebilir miydi? Akın, sevdiği için hazırladığı oyunun kurbanı gerçeklerin acı prensiydi. Asel ise gerçekleri yaşadığını sandığı yalan toz bulutun da zamanla kendini kaybeden, kanayan bir güldü. Her şeyin sonunda asıl hayatının gerçek acısıyla yüzleşen Asel, lanet edercesine yaşamak zorunda kaldı. Hiç kimse yaptığı planın tam adresini belirleyemez. Oldu ki belirledi kader buna izin vermez!
