Qarşımda bağdaş qurub oturmuş adamın qucağına çıxdım. Ayaqlarımı iki yandan keçirib belinə sardım arxadan. Başımı çənəsinin altına dayayıb əllərimi saçlarına keçirdim. Tanrıya diz çöküb əllərini dua etmək üçün qaldırıb başını aşağı əymiş insan təsviri yaratmışdım tapdığım adamın qucağında.
"Məni sadəcə sən cəzalandır istəyirəm. Acıt istəyirəm canımı, ruhumu. Anla, sənə qırılmamışam, küsməmişəm. Haqqım yoxdur mənim bunlara, tapdığım adam. Anla artıq." Başımı qaldırıb gözlərinə dikdim gözlərimi, hər şeyim olan tünd mavilərə.
"İlk başda anlamalı olduğun şey bunlardır. Gözlərimdə sevgi görmədiyini deyirsən, çünki sənə hiss etdiklərim sevgi kimi adi, sıradan deyil. Sən mənim tanrımsan, sahib olduğum hər şeysən."
Gözlərimdən yaşlar axdı yanaqlarıma.
"Yol göstər mənə, qurtar məni məndən."
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."