KARANLIĞIN GÖLGESİ

Elim yavaş yavaş tetiğe baskı uygularken
kulaklarım istemsizce uğuldamaya başlamıştı. Gözlerim kendiliğinden kapanırken ertrafımda bir sürü ses vardı ama algıyamıyordum.

"Alisa o silahı indir!"

"Alisa yapma!"

"Kendine gel, sen böyle bir insan değilsin!"

Artık öyle bir insanım.

"Yapma!"

Kolumda baskı ve bir silah sesi. O silah sesi her şeyi bitirmiş gibiydi. O silah sesi bütün sesleri kesmişti.

Gerisi olmayan bir hikayede adımlarken ilk defa gülümsüyordum belki de.

10.05.2001