නුබත් එක් දීවරයෙක්ම විය... දැලක් දා මාලුන් අල්ලන... මමත් උනේ එක් මාලුවෙක්... නුබේ දැලහිම පැටලුන... එදා නොසිතා පැන නොගිය මා... පසු තැවෙයි දැන් දැලේ පැටලී ඈත යන සුසුමන් බලා... ඉතින් පෙම්වත මමත් එව ැනිය... නුබෙ හදවතෙ ලැගුම් ගන්නා තවත් එක් අයෙකු පමනය... එනමුදු සොදුර නුබ දුටු ඒ පළමු මොහොතේම.... හැගුනා මට අප ප්රේමය ආත්මගත පෙමක් බවට..... බලහිදිනෙමි මා නැවත යම් දිනකදී... ඔබ නැවතත් මා වෙතට පැමිණෙන තුරා.... ...🥀❤️🩹🫀...All Rights Reserved