Serene is a hopeless romantic. She started reading romance novel when she was nine. From then on, she'd been hooked into the worlds fairy tales and happy ever afters.
Kaya sa dami ng love story na nabasa nya, alam nya na, when that time that she'll be living her own story, battling her own struggles, she's confident she'll do all the right things. Para ano pa't bihasa na sya sa mga romantic and dramatic scenes kung hindi nya alam ang gagawin sa mga ganoong sitwasyon diba?
For example, kapag narinig nyang nakikipag-usap yung prince charming nya dun sa bruhildang third party, dapat hindi basta-basta mag-iinarte at tatakbo kaagad. Dapat tapusin nya yung conversation diba? Kase naman, yung mga bidang babae na yan, hay naku! Lagi na lang mag-iinarte kaagad! Maano ba namang patapusin muna yung usapan para mas malinaw diba? Diba, diba, diba??
Pero kaya nga bang i-apply ni serene yung mga natutunan nya sa sandamakmak na pocketbooks at wattpad stories na nabasa sa sarili nyang love story?
"I really wanted it to be you. I so badly wanted it to be you, until I understood, you didn't want it to be me."
─────────────
Paano kung mahal na mahal mo ang isang taong, pero kinamumuhian ka naman?
Love can be very unconditional, but are you willing to set the person you love free just for her own happiness?
Dadating ka ba sa puntong 'yon?