#08.03.2017
Ajo mund te jete gjithçka perveçse e embel dhe e brishte. Me nje milion arsye per t'ju arratisur botes, ne kerkim te ajrit, te lirise, te paqes se munguar nder vite. Edhe atehere kur mendon se i ka arritur synimet e saj, jeta e godet serish, me nje intesitet shume here me te forte se me pare... ose, ndoshta me te njejtin intesitet, por ajo nuk eshte me si dikur... e forte per te perballuar gjithçka.
Ai... i harruar ne nje bote qe nuk i perket. I fiksuar ne te qenit "i pari" ne gjithçka.
Kur ata do te perplasen, shume mure te ngritura rreth qenieve te tyre do te shkaterrohen. Sepse ata sebashku jane nje uragan i vertete qe shkaterrojne gjithçka çfare gjejn para, por jo aq te zot sa per te shpetuar veten nga "uragani i tyre"
...Te qenit i pari eshte vetem kenaqesi qe shijohet ne nje çast shume te shkurter.
Te qenit i fundit ka me shume vlere, sepse shijon shume gjate... aq sa te thithesh grimcat e fundit te oksigjenit...