Okuduğum bir yazıda diyordu ki kimi seversen sev , kime dokunursan dokun insan sadece bir insana ait kalır.. Araya zaman , birçok insan girse bile kendini evin gibi hissettiğin o kişide kalır aklın. .. Avuç içlerini, saçlarını okşayarak seven insana ait kalırsın ömrün boyunca. Her koca günde gönül yalnızca o insanı ister, göz bir tek o insanı görür. O insan olmadan ölecek gibi nefesin kesilir de yokluğunda anlarsın ancak. Neden olur bunlar ? Çünkü o insan yaşam sebebindir. Ondan başka yol yoktur, evindir.. Sana tanıdık geldi mi sevdiğim..?
Merhaba yaşam sebebim Deniz’mm. Merhaba karizmatik yakışıklı tatlı doğum günü çocuğu*-* Herşey sensin.
Sen benim ruhumun ilacısın , bedenimin muhtacısın. Sen benim için sadece sevgili değilsin. Sen benim için umutsun , huzursun , güvensin .. Ya sen benim için sadece bunlar da değilsin AİLEMSİN. Seni öyle çok seviyorum ki nefes almama senin varlığın yardım ediyor. Kapkaranlık bir geceyi aydınlatan gözümün görüp görebileceği en parlak , en göz alıcı, en güzel ışık sensin. Kurban olduğum uğurum göz alıcı ışığımsın benim
+ Ece
-Efendim Deniz
+ Hiç adını demek hoşuma gidiyor
-Adımı demekten hiç vazgeçmezsin di mi Deniz
+ Vazgeçmem
-Ya vazgeçmek zorunda kalırsan
+ İzin vermem seni benden kimse alamaz Ece
Ben bu satırları yazan kimse ona aşığım. Satırları yazan parmakların sahibine aşığım. O parmakları hareket ettiren beyne, düşüncelere aşığım. Hislerin en mükemmelini yaşatan o kalbine aşığım. Boyuna, yaşına, görüntüne, saçına , eline, yüzüne değil. Parmaklarını hareket ettirmene aşığım. Nefesine aşığım Deniz anlıyor musun ? Sana aşığım. Sen neysen ona aşığım…
